Ja ik weet het, ik ben vroeg met mijn jaarlijkse vogeltjespost, ik had er in februari nog eentje.
En het zijn nog steeds dezelfde meesjes en vinkjes als altijd, en een heel mooi roodborstje met een bleekoranje borstje. Daar blijf ik dus goedgezind van worden. Merels heb ik helaas nog niet gezien, maar dat komt hopelijk nog wel.
Het verschil zit hem in Nazgûl. Die zit tegenwoordig vaak op een van de keukenstoelen naar buiten te kijken, naar die vogeltjes, en dan laat hij af en toe een zeer gefrustreerd geluidje horen. Het houdt het midden tussen een gemiauw, gegrom en geklaag. Een beetje, voor wie dat kent, als het geluidje van Perry The Platypus in de tekenfilm Phineas and Ferb.
Maar het is dus mega, mega schattig. Het is me nog niet gelukt het te filmen, want van zodra je beweegt, is zijn aandacht afgeleid van de vogels en kijkt hij naar jou. Maar geloof me, zo’n zacht klein gefrustreerd geluidje…. Schattig!