Vogeltjes, maar niet voor de kat

Ja ik weet het, ik ben vroeg met mijn jaarlijkse vogeltjespost, ik had er in februari nog eentje.

En het zijn nog steeds dezelfde meesjes en vinkjes als altijd, en een heel mooi roodborstje met een bleekoranje borstje. Daar blijf ik dus goedgezind van worden. Merels heb ik helaas nog niet gezien, maar dat komt hopelijk nog wel.

Het verschil zit hem in Nazgûl. Die zit tegenwoordig vaak op een van de keukenstoelen naar buiten te kijken, naar die vogeltjes, en dan laat hij af en toe een zeer gefrustreerd geluidje horen. Het houdt het midden tussen een gemiauw, gegrom en geklaag. Een beetje, voor wie dat kent, als het geluidje van Perry The Platypus in de tekenfilm Phineas and Ferb.

Maar het is dus mega, mega schattig. Het is me nog niet gelukt het te filmen, want van zodra je beweegt, is zijn aandacht afgeleid van de vogels en kijkt hij naar jou. Maar geloof me, zo’n zacht klein gefrustreerd geluidje…. Schattig!

Vogeltjes

De winter zou de winter niet zijn zonder een obligate vogeltjespost. Ik blijf er immens van genieten om de vogels te zien die in onze tuin zich komen bevoorraden aan de mezenbollen en de nootjes.

Helaas, mijn telelens heeft de geest gegeven, het zijn dit jaar dus foto’s geworden met de iPhone en de gewone lens van de camera, maar het blijft mooi om zien. Ik heb een paar merels gespot, een roodborstje (of meer) dat hier heel regelmatig komt pikken, wat koolmeesjes en iets minder vinkjes dan vorig jaar.

Vogeltjes

Heh, blijkbaar is dit ook weer een jaarlijks weerkerende blogpost, na al mijn eeuwige bloemenfoto’s. Ik ben en blijf namelijk zot van de vogels in mijn tuin. In de boom tegenover de keukentafel hangt een kooitje met nootjes, iets wat met veel genoegen bezocht wordt door de kleinere vogels zoals vinken, koolmeesjes, mussen… Merels en duiven hebben het er moeilijker mee, maar die gaan dan in de aarde onder de nootjes de gevallen restanten oppikken.

Vaak zit ik aan mijn keukentafel te lezen, en dan kijk ik af en toe op. Soms neem ik dan ook mijn telelens om ze te fotograferen, want ik vind ze zo zalig.

Bij deze dus een bloemlezing. En ik ben trouwens bijzonder verheugd dat ik mag melden dat er opnieuw merels zijn, na de catastrofale winter van vorig jaar. Ik hoop maar dat er weer meer komen, dat zijn gewoon prachtige beestjes.

Oh, en wist u al dat ik gewoon superblij word van roodborstjes? Geen idee waarom, want het blijken kleine smeerlapjes te zijn, maar ze maken me mega goedgezind. Tsja…

Vogeltjes

Elk jaar opnieuw hang ik met immens veel genoegen mijn mezenbollen en nootjesruif op, en geniet ik intens van de vogels die hier komen feesten. En dan heb ik het nog niet over de occasionele duiven die oppikken wat er op de grond is gevallen.

De afgelopen dagen heb ik dan ook de telelens uitgehaald, en heb ik er een aantal gefotografeerd. Er waren vinken en meesjes…

voor het eerst weer merels – ik heb er al drie tegelijk gezien, hoopgevend –

en jawel, ook weer een roodborstje. Daar word ik steevast goed gezind van.

Vogeltjes

Het is eigenlijk onnozel hoe goed gezind ik word van vogels, en meer bepaald roodborstjes in de tuin. Vorige week had ik een aantal mezenbollen en een nootjesrekje opgehangen, zoals elk jaar. Het is altijd bijzonder leuk om zien hoe de vogels daar op afkomen, maar dit jaar viel dat precies wat tegen. Te warm nog, zeker?

Enfin, vandaag had ik me aan de keukentafel gezet, en begon ik erop te letten. En jawel, mussen, meesjes en zelfs een roodborstje. En mijn humeur, ondanks de nog steeds ietwat tegenstribbelende rug? Dat ging prompt omhoog.

Al av joe

Ik heb een tekening gekregen van mijn jongste zoon. Hij kwam eerst voorzichtig vragen welke kleuren een roodborstje allemaal had, en ik heb hem een afbeeldingenpagina op Google getoond. Hij is nog een paar keer teruggekomen om te kijken, en toen kreeg ik dit.

tekening

En werd ik helemaal week door het onderschrift. Goud waard, die Kobe van me.