Geplaatst op

Domme duiven

Deze lente vond een wilde duif het nodig om boven ons terras, in de blauwe regen, een nest te bouwen. Hmpf. En uiteraard zat ze er te broeden, met twee duivenjongen tot gevolg.

Deze middag zaten Kobe en Merel toevallig net buiten, toen ze een luide “plof” hoorden. Hmm? Een van de jongen was uit het nest gevallen, of had een premature poging tot vliegen gedaan: er staat nog wat dons op het kopje, maar de vleugels zijn zo goed als volgroeid.

Meteen was de interesse van de katten gewekt natuurlijk, waarop wij een doos namen en het beest zonder veel plichtplegingen in de doos pleurden. En nu?

Het Vogelasiel in Merelbeke zag ik niet zitten, da’s zo’n vijfentwintig minuten rijden met de auto, en ik wilde met Kobe en Merel nog de caches in het park naast de school in orde zetten. We zetten het beestje op een veilige plaats en fietsten naar Mariakerke.

Tegen dat we thuis waren, was ook Bart thuis, en samen haalden we de grote ladder uit, positioneerden die voorzichtig tegen de plant, en ik legde het piepende jong terug in het nest, waar het zich onmiddellijk weer installeerde.

Ik ben benieuwd. Domme duiven!

Geplaatst op

Oei…

Gisteren liepen ze nog vrolijk rond, vandaag wilde ik even nakijken of onze gerbils daarbuiten nog voldoende water en voer hadden, maar ik zag geen beweging. Normaal gezien, zodra ik aan het hok kom, komt Bilbo even nieuwsgierig kijken. Helaas.

Ik woelde even door het hooi en kwam een klein koud lijfje tegen. Oh nee… Wat verder gewoeld, en jawel, een tweede koud lijfje. Zowel Frodo als Bilbo hebben blijkbaar de hitte van gisteren niet overleefd. Tsja, het is niet alsof we er echt veel tegen konden beginnen, vrees ik.

Ik liet het de kinderen weten, en Merel begon prompt te huilen. Mja, het is de eerste keer dat ze bewust geconfronteerd wordt met een dood huisdiertje, ook al is het ‘maar’ een gerbil en had ze daar niet zo veel aan. Ik ging ze gewoon met  hooi en al in de vuilbak gooien, maar dat zag zij niet zitten, ze wou ze netjes begraven. Ik zocht een klein doosje, vulde dat met hooi, legde hen erin, nog wat hooi erbij, en dan netjes gesloten.

We zochten een goed plekje in de tuin, en zij heeft ze dan begraven. Arme kleine diertjes…

Ik vrees dat Kobe er ook het hart van in zal zijn wanneer hij thuis komt van kamp. Tsja… The Circle of Life, zeker?