Vogeltjes, maar niet voor de kat

Ja ik weet het, ik ben vroeg met mijn jaarlijkse vogeltjespost, ik had er in februari nog eentje.

En het zijn nog steeds dezelfde meesjes en vinkjes als altijd, en een heel mooi roodborstje met een bleekoranje borstje. Daar blijf ik dus goedgezind van worden. Merels heb ik helaas nog niet gezien, maar dat komt hopelijk nog wel.

Het verschil zit hem in Nazgûl. Die zit tegenwoordig vaak op een van de keukenstoelen naar buiten te kijken, naar die vogeltjes, en dan laat hij af en toe een zeer gefrustreerd geluidje horen. Het houdt het midden tussen een gemiauw, gegrom en geklaag. Een beetje, voor wie dat kent, als het geluidje van Perry The Platypus in de tekenfilm Phineas and Ferb.

Maar het is dus mega, mega schattig. Het is me nog niet gelukt het te filmen, want van zodra je beweegt, is zijn aandacht afgeleid van de vogels en kijkt hij naar jou. Maar geloof me, zo’n zacht klein gefrustreerd geluidje…. Schattig!

Vogeltjes

De winter zou de winter niet zijn zonder een obligate vogeltjespost. Ik blijf er immens van genieten om de vogels te zien die in onze tuin zich komen bevoorraden aan de mezenbollen en de nootjes.

Helaas, mijn telelens heeft de geest gegeven, het zijn dit jaar dus foto’s geworden met de iPhone en de gewone lens van de camera, maar het blijft mooi om zien. Ik heb een paar merels gespot, een roodborstje (of meer) dat hier heel regelmatig komt pikken, wat koolmeesjes en iets minder vinkjes dan vorig jaar.