Geplaatst op

Stommiteit…

Ik kan het niet beter beschrijven dan met het format van een van mijn stommiteiten, want deze kan alweer tellen…

Ga met de fiets naar Gent Jazz. Geniet van een bijzonder fijne avond. Fiets rond één uur terug naar huis. Besluit, aan de al anderhalf jaar durende werken aan de Evergemsesteenweg, dat ge toch ne keer wilt zien hoe ver ze al staan, want het is een tijdje geleden dat ge nog gepasseerd zijt. Merk op hoe uw echtgenoot met zijn ogen rolt en de berijdbare omweg neemt.

Rijd voorzichtig en heel traag langs de werken, verwonder u over hoe ver ze nog maar zitten. Voel plots hoe er aan uw fiets gerukt wordt doordat ge – veronderstelt ge toch – met de gesp van uw fietstassen blijft hangen. Merk hoe ge tot stilstand komt, uw evenwicht verliest en tegen de Herashekkens aan valt. Merk, in slow motion, hoe ook die Herashekkens uw gewicht niet kunnen houden en langzaam naar beneden tuimelen. Tuimel vrolijk met de Herashekkens mee naar beneden. Lig even later een goeie meter lager, bovenop de hekkens, in een hoop zand, met uw hoofd naar beneden, onder uw fiets. Dank de hemelen dat er zand lag en niet gewoon steen. Wees iets minder dankbaar wanneer ge merkt dat er katten geweest zijn die dat zand als kattenbak hebben gebruikt.

Blijf even versuft liggen in het zand. Denk dat ge het toch maar weer eens gekund hebt. Bel uw echtgenoot die een paar straten van u verwijderd is. Merk dat hij niet opneemt. Probeer zelf recht te krabbelen van onder uw fiets. Neem de telefoon op wanneer uw echtgenoot terugbelt en vraag hem om u op te komen rapen. Zie door de telefoon heen hoe hij met zijn ogen rolt en eens diep zucht.

Kruip zelf terug naar boven, wacht tot uw echtgenoot er aan komt en uw fiets naar boven hijst, terwijl gij schaapachtig staat te kijken. Laat de volledige rij Herashekkens gewoon liggen. Merk dat uw arm toch ietwat pijn doet en dat ge waarschijnlijk uw rechtervoet verstuikt hebt. Stap voorzichtig tot voorbij de werken, fiets naar huis. Krijg geen klap van uw boze echtgenoot. Begrijp hem volledig. Kruip in uw bed. Slaap slecht omdat uw voet toch wel zeer doet.

Merk de volgende ochtend dat uw voet écht zeer doet, en dat het anders voelt dan een verstuiking. Haal uw krukken boven. Vraag advies aan uw kinesist bij wie ge toch langs moest in de voormiddag. Hoor haar bevestigen dat het wellicht geen ligament is, maar misschien toch een barst of een kleine breuk. Regel een RX en een echo, hoor dat het wellicht een botfragment is dat vroeger al afgerukt is geweest en dat nu verschoven is, waardoor het serieus pijn doet.

Kruip in uw zetel met uw poot omhoog, ijs op de poot en uw krukken naast u.

Zucht eens diep.

Geplaatst op

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 4

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #16

Het is zondag. Voel u lamlendig, heb geen goesting om om het even wat te doen. Stel vast dat er toch nog wel wat taken zijn die moeten gedaan worden.
Schop uzelf uit uw zetel, ga naar de zelfoogstboerderij om wortels en spruitjes te gaan oogsten. Voel u al een pak opgekikkerd.
Kom thuis, ga met volle energie aan de slag met de net geoogste groenten. Wees in uw nopjes. Schakel een versnelling hoger bij het kuisen van de spruitjes zodat ze al in de microgolf kunnen stomen terwijl gij uw jongste gaat ophalen op een verjaardagsfeestje, zodat ze gaar zijn tegen dat ge terug zijt. Wees extra in uw nopjes met uw excellente gevoel voor timing.
Bedenk, nu ge toch op dreef zijt, dat ge misschien bij het thuiskomen ook die pompoen die al lang in de kelder ligt en slecht zou kunnen worden, zou kunnen klaarmaken.
Wees nogmaals in uw nopjes wanneer de heerlijke geuren u bij het opendoen van de voordeur tegemoet waaien.
Zoek een recept voor pompoen op, verzamel de nodige ingrediënten, zet uw combimicrogolf op 200° om voor te verwarmen, terwijl gij de pompoen ontpit.
Amuseer u samen met zoonlief met het ontpitten van de pompoen. Wees verheugd dat, net wanneer ge daarmee klaar zijt, het belletje van de oven gaat dat hij voorverwarmd is. Wees in uw nopjes dat ge toch zo actief geworden zijt na uw hangerige namiddag.
Roep tegen uw zoontje, die met enthousiasme het deurtje van de oven al wil opendoen, dat hij de warmte niet allemaal mag laten ontsnappen. Kijk even naar de oven. Voel hoe een besef zich vormt in uw geest. Vloek eens luid. Kijk hoe uw zoon verbaasd naar u kijkt. Zie hoe hij daarna, met het ovendeurtje in de hand, even verwonderd kijkt naar de vreemde, vervormde tupperwarespruitjesblubber die zich in het midden van de combimicrogolf bevindt. Bedenk dat de combinatie microgolf – warmeluchtoven niet altijd even wenselijk is voor verstrooide geesten.

Voel hoe al uw opgebouwde positieve energie wegvloeit.

Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #17
Doe boodschappen voor ge moet beginnen lesgeven. Leg uw boodschappen in de frigo in de leraarskamer. Ken uzelf, besef dat ge die ’s avonds gewoon gaat vergeten. Denk: deze keer hebben ze me niet. Pas de truc toe die ge op internet hebt gelezen en leg uw autosleutels bij uw boodschappen, in de frigo dus.
Loop na schooltijd puur op routine naar uw auto.  Zoek uw sleutels. Zoek uw sleutels nog wat langer. Realiseer u plots dat die in de frigo in de leraarskamer liggen. Wees trots op uzelf dat ge zo’n goede truc hebt gevonden. Loop naar de leraarskamer, haal uw ‘vergeten’ boodschappen, en uw sleutels, uit de frigo. Loop terug naar uw auto. Probeer uw auto te openen. Probeer nogmaals uw auto te openen. Merk dat er geen reactie van uw auto komt als ge met uw sleutels probeert te zappen.
Kom er achter dat de bijna platte batterij in uw sleutel niks meer doet als die zo koud is. Vind ook het sleutelgaatje niet, want uw auto is modern en rekent op de afstandsbediening in uw sleutel.
Doe een facepalm. Kijk een collega schaapachtig aan om u naar huis te brengen.
Zucht eens diep.
Wees blij dat ge tenminste boodschappen hebt.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #18

Kom thuis met een volle koffer met boodschappen. Merk dat het regent dat het giet, parkeer uw auto in de garage. Stap uit, doe de garagepoort dicht.
Begin uw koffer uit te laden. Merk dat ge toch niet echt ver genoeg in de garage gereden zijt waardoor ge u  in bochten moet wringen om de koffer leeg te maken. Wees te koppig om de wagen te verzetten. Doe dapper voort, wring u in nog enkele extra bochten.  Haal uiteindelijk de laatste van de boodschappen uit de koffer. Wees in uw nopjes.
Verschiet op dat moment keihard van de deurbel. Smijt haastig uw koffer dicht om de voordeur te gaan openen.  Realiseer u pas daarna dat uwe kop precies nog  in de weg zat. Tel sterretjes. Stel vast dat het er nogal wat zijn.
Loop wankelend naar de voordeur. Trek die open terwijl ge iets over uw gezicht voelt lopen. Bewonder de felrode druppels op de bleke vloer. Kijk vervolgens in het lijkbleke gezicht van een collega van uw man. Realiseer u dat ge een nogal griezelige eerste indruk moet maken. Stel vast dat die collega blijkbaar absoluut niet tegen bloed kan. Heb meer werk met die collega van uw man te kalmeren en te hem te verzekeren dat ge écht niet naar de kliniek moet dan met uzelf. Werk hem zo snel mogelijk buiten.
Plak uw voorhoofd dicht. Kuis het bloed op.

Zucht eens diep.

(En bewonder jaren later nog steeds het litteken in het midden van uw voorhoofd tegen uw haargrens.)

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #19

Heb een baby van een paar weken, naast een kleuter van drie. Gebruik wasbare billendoekjes maar voorlopig nog wegwerpluiers voor het kleintje. Heb twee vuilbakken geïnstalleerd aan de luiertafel: een voor de luiers en een met een wasnet voor de wasbare doekjes. Wees in uw nopjes met uw systeem. Gebruik dat systeem nu al drie jaar. Geef uzelf een speekmedaalde.

Doe een was voor de wasbare doekjes. Haal de propere was uit de machine. Stel vast dat die volledig onder de witte bolletjes zit. Staar even niet-begrijpend naar de niet-bruikbare was. Realiseer u dat ge wellicht een wegwerpluier hebt meegewassen. Vloek eens grondig, pluk zoveel mogelijk bolletjes van de was, steek de was opnieuw in. Zweer dat ge dat nooit meer gaat tegenkomen.

Vis een week later nog net op het nippertje een wegwerpluier uit uw vuile was. Stoef bij uw lief dat ge nog op tijd waart. Geef uzelf een speekmedaalde.

Trek deze week nietsvermoedend uw droogkast open. Word aangevallen door een horde witte bolletjes. Sla uzelf voor de kop.

Zucht eens diep.
Steek de was opnieuw in de wasmachine.
Doe een dutje om wat slaap in te halen.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #20

Heb een oude maar charmante camper. Ga daar al graag eens mee op uitstap. Bedenk dat het een lang weekend is en dat het ideaal is om de bloesems te gaan bekijken in de Limburg. Parkeer uw camperke op een mooi idyllisch plekske voor een rustige nacht.

Vraag u vanaf middernacht af wat al die auto’s en heisa en lawaaierige jeugd en ge’boenkeboenkeboenke’muziek hier in godsnaam komen zoeken. Slaap slecht in uw camper tussen de bloesems. Denk, terwijl ge door uw gordijntjes gluurt naar al dat rugzakken uitladend jong volk: Amai, een dropping van de scouts of Chiro zeker?

Zie ’s morgens dat ge bijna helemaal ingeparkeerd staat, dat er tentjes staan in de bermen en dat er toch ietwat vreemd uitgedost maar vriendelijk volk rondhangt. Zeg tegen uw kinderen: “Dát zijn nu hippies.”

Hoor pas daarna (via het nieuws) dat een paar 100 m verder ’s nachts de grootste rave party uit de Benelux gestart is.
Werk uw bloesemwandeling af tussen de zatte feestvierders.

Zucht eens diep.

Geplaatst op

Stommiteiten van Rombaut: aflevering 6

* Stommiteiten van Rombaut #26

Sta op donderdag rustig op met de kinderen. Haast u niet, want ge moet zelf maar beginnen lesgeven om 10.10 uur. Steek een was in, zodat ge die nog op tijd kunt buitenhangen voor ge gaat werken.
Ontbijt rustig, ruim wat op, doet uw kleren aan maar schmink u nog niet want daar hebt ge nog tijd voor. Trek uw computer open, zet een toets klaar die ge straks gaat kopiëren, zet een blogpostje op de website van de school en de instagram, vul nog wat administratie aan. Denk er rond een uur of half tien aan om uw agenda voor straks al in te vullen.

Vul rustig het tweede lesuur in, dat lesuur dat begint om 9.20 uur. Voel ergens in de achtergrond van uw brein dat er precies iets niet klopt.

Spring recht, grabbel uw telefoon, bel naar school dat ge compleet vergeten waart dat ge een nieuw lesrooster hadt en dat ge nog volledig op dat van september zat en dat ge toen maar om 10.10 uur moest beginnen terwijl ge nu eigenlijk al op school had moeten zijn, en of ze uw zesdes in de klas willen binnenlaten want die hebben eigenlijk een herhalingstoets en die kunnen dan nog wat studeren en of ze dan ook zo lief willen zijn om de toets die ge gaat doorsturen meteen 15 keer te kopiëren zodat ge daar zelf geen tijd meer mee gaat verliezen.

Cross de trap op, wrijf wat schmink op uw toot, spring in uw nieuwe flashy schoenen, grabbel uw gelukkig klaarstaand gerief mee, vergeet uw handtas, uw fles water en uw vest maar doe nog wel snel de juiste assorti ring en ketting aan en rij naar school.

Wees de rest van de dag geagiteerd.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #27

(Dit is een stommiteit van lang geleden die ik vroeger heb uitgeschreven als was het een aflevering van Fawlty Towers. Nu dus in dit formaat.)

Spreek af met een vriendin om te lunchen. Probeer eens een ietwat chiquer etablissement met een goeie naam.

Ga binnen, bekijk het menu, denk dat dat er ferm goed uit ziet. Stel vast dat er schaaldieren in zitten, iets waar uw vriendin allergisch voor is. Krijg de verzekering van de gerant dat dat geen probleem vormt.

Geniet van uw soepje. Krijg iets later uw voorgerecht.

IMG_1099

Stel vast dat beide borden geserveerd zijn met een bisque van garnalen. Stel daar een vraag over aan de jonge ober. Laat die mens u toch wel twintig seconden niet-begrijpend aanstaren als een koe naar een trein. Stel vast dat vervolgens de gerant op u komt aangestoven, het bord weggrist, zich verontschuldigt en dat er iets later een voorgerecht komt zonder garnalen. Met extra verontschuldigingen. Vooral over de leercontract-ober. Voel u gegeneerd over de bizarre excuses.

Kijk rond u en merk op dat ge nog de enige gasten zijt. Merk vooral ook op dat de jonge ober met veel lawaai de andere tafeltjes volledig begint af te ruimen: borden, glazen, bestek, tafelkleedjes… Voel u niet meteen welkom. Stel vast dat ook de gerant begint mee te doen, met een luide conversatie in plat dialect. Probeer zelf nog een conversatie te houden boven het lawaai.

Krijg uw hoofdgerecht.

IMG_1102

Merk op dat er geen patatjes bij zijn. Merk ook op dat er precies geen in aantocht zijn ook. Maak daar een vrij luide opmerking over. Krijg een paar minuten later de gerant aan tafel die zich verontschuldigt over het feit dat ze de kroketjes waren vergeten maar dat die er nog aankwamen.

Krijg, terwijl ge ongeveer uw laatste happen vlees in uw mond steekt, de gerant aan uw tafel die uw bord ongevraagd begint te vullen met aardappelbolletjes. Merk dat die mens zich zo haast dat er een paar bolletjes naast uw bord op de blanke tafel rollen. Stel vast dat hij zonder boe of ba ze met zijn hand oppikt en in uw bord legt. Geneer u opnieuw over zijn uitgebreide excuses.

Stel vast dat ze intussen al met tafels beginnen schuiven zijn terwijl gij nog aan het eten zijt. Krijg excuses van de gerant dat ze vanavond een uitgebreide receptie hebben. Maak een opmerking over het vele lawaai, krijg de verzekering dat ze het stiller gaan houden. Geneer u nogmaals over de excuses.

Vind het intussen ronduit ongezellig, met al het opruimen en de bizarre excuses. Besluit het dessert over te slaan. Krijg bij het vragen van de rekening een koffie of thee van het huis aangeboden wegens de overlast. Sla die beleefd af, besluit om thuis gezelliger koffie te drinken. Krijg nogmaals excuses, met de vraag of ze echt niks voor ons kunnen doen. Krijg wel de volledige rekening gepresenteerd.

Krijg die rekening in een mooi doosje met een paar snoepjes in. Laat uw vriendin een koffiespek uit het doosje nemen. Stel vast dat de gerant dat gezien heeft, naar zijn kast loopt en een hele zak koffiespekken neemt. Kijk verbijsterd toe hoe hij een hele poot van die snoepen onceremonieel in de open sacoche van uw vriendin dumpt. Krijg zelf ook een vijftiental van die snoepen in uw sacoche gestampt. Realiseer u dat ge die snoepen zelfs niet lust.

Stap naar buiten zonder een woord te zeggen. Stap samen met uw vriendin in de auto. Krijg spontaan allebei een gigantische slappe lach. Denk aan verborgen camera. Lach allebei nog harder.

Kom thuis even bij met een lekkere, gezellige koffie met de juiste ingrediënten, in alle rust. Zonder koffiespekken.

* Stommiteiten van Rombaut #28

Heb een kapotte rug. Ga daarom regelmatig in de zetel liggen. Heb dan extra veel deugd van een goed heet kersenpitkussen tegen uw onderrug.

Heb een acute fase van rugpijn. Probeer daarom zo weinig mogelijk uit uw zetel te komen. Vraag aan uw zesjarige dochter om een kersenpitkussentje te warmen voor u. Geef haar de instructie om 300 in te tikken in de microgolf en daarna op start te duwen. Zie met genoegen hoe uw dochter dat bijzonder voorbeeldig en gedienstig doet voor u.

Laat haar daarna lekker onnozel komen doen bij u in de zetel. Realiseer u na een tijdje dat het opwarmen van dat kersenpitkussentje precies wel lang duurt. Stuur uw dochter naar de keuken om te kijken. Hoor hoe ze verkondigt: “Zeg mama, dat ruikt hier precies een beetje verbrand!”

Gil vanuit uw zetel -want uw rug laat niet toe recht te springen – : “Oh nee! Duw op stop! Duw op stop!” Merk hoe uw dochter in paniek slaat en gilt/huilt/krijst: “Maar ik weet niet wat ik moet doen!!!!!”

Roep daarna, iets rustiger qua stem – merk de beperking op – “Duw op de stopknop, meisje, en doe de deur open!”

Merk hoe een heuse rookwalm uit uw microgolf slaat. Geef uw dochter de instructie: “Merel, neem een paar ovenwanten en pak het uit de microgolf, en gooi het buiten.”

Hoor hoe uw dochter repliceert: “Maar dat durf ik niet, mama!” in een huilerig stemmetje. Sommeer haar om haar oudste broer te roepen. Hoor hoe ze met een fijn stemmetje roept: “Woholf! Kan jij eens komen? En rap?”

Merk hoe uw oudste de trap af stommelt, de rook in de kamer opmerkt, genoeg heeft aan een paar seconden uitleg en u een bruinverbrand, smeulend kersenpitkussentje komt tonen. Stel vast dat dat verdomd hard kan stinken.

Laat uw vensters openzetten, spuit rond met de geurverdrijver Oust. Heb nog steeds het gevoel alsof een amateurbrandweerkorps hier ter plekke zijn jaarlijkse blusoefening heeft gehouden.

Stel vast dat ge nog steeds geen heet kersenpitkussentje in uw rug hebt.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #29

Laat uw rechtervoet opereren op woensdag. Laat uw voet daarvoor in een halfopen gips steken, zodat de wonde nog wat plaats heeft om te zwellen of te ontzwellen. Loop op krukken. Wees blij dat ge in totaal al meer dan een jaar van uw leven op krukken hebt gelopen, zodat ge zelfs met een kapotte rug daar nog altijd goed mee overweg kunt.
Sta op vrijdagmorgen op. Roep uw echtgenoot die gezegd had dat hij de hele dag thuis ging zijn. Roep nog eens uw echtgenoot. ROEP UW ECHTGENOOT! Stel vast dat die u precies absoluut niet hoort. Gebruik de walkie-talkie functie van uw smartwatch om hem te bereiken. Merk dat ook dat niet lukt.
Ga op uw eentje de trap af met uw krukken. Wees blij dat ge ook dat nog altijd kunt. Roep een verdieping lager nog eens uw echtgenoot. Merk dat die u blijkbaar nog steeds absoluut niet hoort en dat ge die dus niet kunt bereiken.

Vind van uzelf dat ge intussen toch wel stinkt en dringend in de douche moet. Wees koppig en beslis dat ge dat op uw eentje kunt, want uw echtgenoot hoort u toch niet.
Merk dat de plastiekfolie nog in de keuken ligt. Bedenk dat een handdoek rond uw gips ook wel zal werken, zeker? Kleed u uit, draai een handdoek rond uw poot, zet u op het bankje van uw douche met uw poot op een krukje net buiten de douche. Wees in uw nopjes.
Draai het water open, geniet van de douche. Wiebel een beetje. Merk dat uw krukje wat te ver aan het opschuiven is om comfortabel te zijn. Probeer het met uw andere voet dichter te schuiven. Zie tot uw grote paniek het krukje omvallen. Zit daar met uw haar ingezeept zonder krukje en uw been naar beneden. Voel het water in de handdoek lopen. Besef dat ge op dat moment niet kunt stoppen met douchen. Voel uw plaaster nat worden.
Douche zo snel mogelijk verder.

Merk hoe uw echtgenoot plots de badkamer binnenkomt, hoofdschuddend opmerkt dat ge precies weer ongeduldig waart en het krukje rechtzet zodat ge er uw intussen natte voet weer kunt opleggen. Zie hoe hij liefdevol een droge handdoek pakt en die rond uw natte plaaster wikkelt.
Wees ongelofelijk opgelucht dat hij er is en u uit uw douche kan helpen. Merk dat uw voet intussen toch wel serieus pijn doet en dat de wonde begint te pieken.
Steun met uw knie op het krukje tijdens het afdrogen. Merk plots hoe zich onder de plaaster een hele rode plas heeft gevormd. Denk eerst dat dat enkel maar van de isobetadine is die er intussen is afgespoeld door uw stommiteit. Merk dan dat het kleur toch precies wel wat donkerder rood is dan puur roodsel. Link dat aan het feit dat de wonde toch wel behoorlijk aan het pieken is intussen. Denk er het uwe van. Laat het vocht verder uit uw doordrenkte plaaster lopen.

Laat uw echtgenoot, die eigenlijk gewoon even boodschappen gaan doen was en zich midden in de winkel had staan afvragen of hij nu werkelijk gek aan het worden was omdat hij stemmen hoorde, u helpen met aankleden en u naar beneden helpen. Zet u aan de ontbijttafel met uw voet op een stoel.
Maak u pas echt zorgen wanneer een van uw katten, die daarvoor enkel eens achteloos aan uw voet had gesnuffeld, nu bijzonder geïntrigeerd blijkt door de voet en bijna IN uw plaaster kruipt. Bedenk dat katten roofdieren zijn die getriggerd worden door de geur van vers bloed.


Bel naar uw huisarts. Bel op haar aanraden naar de gipskamer van het ziekenhuis. Krijg daar een afspraak voor een nieuwe plaaster. Zie hoe, na meer dan een uur wachten, de verpleging daar een stevige wenkbrauw optrekt na het openknippen van uw natte en bebloede plaaster. Hoor hoe ze de chirurg opbellen en hem zelfs een fotootje van de wonde, die stevig openstaat, doorsturen. Stel samen met het verplegend personeel vast dat er geen speciaal gaasje op de wonde had gelegen, waardoor het verband in de wonde was blijven plakken en de wonde tijdens het douchen opnieuw had opengetrokken.
Krijg een verse, mooie en vooral droge plaaster, zonder bloed. Mét speciaal wondgaasje.
Zucht eens diep.



* Stommiteiten van Rombaut #30

Een korte maar typische stommiteit, deze keer. Heb uw eerste werkdag na anderhalve maand thuis wegens voetoperatie. Sta iets na zeven in uw douche, en vind dat algelijk vroeg, aangezien ge gewoon zijt geweest om ergens tussen negen en tien op te staan. Wees nog niet goed wakker.
Was uw haar. Spoel uw haar uit. Pak uw verse grote fles conditioner. Doe een goeie blob in uw linkerhand. Voel hoe de fles uit uw rechterhand glipt en valt. Sta dwaas naar de gevallen fles te kijken met in uw hoofd “Wat is uw probleem, jong?” Wil intussen, terwijl ge nog steeds naar die domme fles kijkt, de conditioner in uw haar wrijven. Voel hoe de blob van uw hand glijdt. Sla instinctief uw hand mét blob tegen uw hoofd. Voel hoe de conditioner in uw oor loopt. Wees niet wakker genoeg om te vloeken. Wees gelukkig wél wakker genoeg om te beseffen dat ge misschien best niet met uw pinkske de conditioner uit uw oor pulkt want dat ge hem dan alleen maar verder duwt. Probeer zo veel mogelijk uit uw oor te spoelen met uw douchekop.
Heb voor de rest van de dag een superzacht oor én water in uw gehoorgang.
Zucht eens diep.
Geplaatst op

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 3

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #11

Wees een geocacher. Ga dus op plaatsen die ge vindt met uw GSM, kleine potjes zoeken waarin een papierke zit, meer niet. Ga ergens te velde in een relatief donker stukje bos zo’n potteke zoeken. Vind een stevig wit pakske, bestaande uit zeven stevig dichtgeknoopte witte plastiek zakken
plus een glazen bokaal, maar geen logboekske. Vermoed dat ge niet meteen het gezochte potteke hebt gevonden. Wees nieuwsgierig en maak de plastiek zakken stuk voor stuk open. Tref hierin 2 zakjes van 100 gr fruitige kruiden aan. Open de bokaal, vind daar een zakje van 5 gr kruiden met rookmondstukken.
Wees niet helemaal naïef.
Strooi de kruiden goed uit in de natuur en voer al de rest af naar de dichtstbijzijnde vuilnisbak.
Zoek dan maar verder naar het eigenlijke logboek, en tref het zwarte potteke aan in het donker hoekje.
Denk dat bepaalde mensen een heel slecht weekendje zullen hebben. Reken even na: 200 gr x 9 euro op straat per gram……1800 euro uitgestrooid. Koester het vermoeden dat het hier niet meer zal verstopt worden. Heb uw lol bij het uitstrooien.
Grinnik eens hard.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #12

Ga met uw reismaatje Jon naar San Francisco. Huur op de laatste dag een auto om naar Vegas te rijden. Ga naar voorgenoemde auto en zie dat het een “ottomatiek” is. Lach eens zelfverzekerd omdat je een perfecte chauffeur bent en echt genoeg Hollywood films gezien hebt. Zet de auto in R en rij het parkeervak uit, kijk even vreemd naar de D van “Drive,” die hier blijkbaar ook een zijstuk heeft met een 1 en 2. A, dat zal een beveiliging zijn zodat je niet per ongeluk vooruit kunt gaan. Die ‘Muricans toch, haha.

Rij de garage uit en de straten van San Fran op. Begin op te merken dat de motor best wel lawaai maakt. Geen stille auto gehuurd. Rij met een brede smile over de Golden Gate Bridge, maar het begint toch serieus op te vallen dat we luider tegen elkaar moeten praten. Rij dan richting Vegas over een Interstate, EN BEGIN HET WEL VERVELEND TE VINDEN DAT WE BIJNA MOETEN ROEPEN OVER HET GELUID VAN DE AUTO OM ELKAAR TE VERSTAAN! Zie ook dat Amerikaanse wagens echt wel benzine zuipen, het metertje staat al een kwart lager.

Realiseer u na 20 minuten dat dit echt niet normaal is en verwissel van plaats met de passagier. Misschien rijdt hij anders? Nope, motor echt luid, en zuipt naft. Doe iets wat je anders als man nooit doet: kijk in de handleiding, ondertussen met schele koppijn. Voel uw ogen uitpuilen bij een bepaalde paragraaf.

Duw de versnellingspook, tot paniek van de huidige chauffeur die aan het rijden is, richting die “1” en merk dat het lawaai verminderd is. Doe dat nog drie keer en rij in fantastische stilte verder. Leg aan Jon uit dat dit een sportmodel is, en als je bij de D in die zijkant gaat staan, dat je dan manueel moet verleggen, en dat we dus al bijna een half uur in eerste versnelling aan het rijden zijn. Zucht eens diep.
Verschiet van uw eigen luide zucht in de complete stilte van de auto. Kom aan in Vegas met nog een kwart tank over.

Zucht nog eens. Diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #13

Werk aan ’t unief. Kleed u voor een gala-avond helemaal op, wees in uw nopjes dat ge er zo goed uit ziet in uw chique kleedje.
Glip tussen twee lezingen door even weg uit het auditorium om naar het toilet te gaan. Wees zodanig verstrooid dat ge u pas bij het horen wegvliegen van een paar duiven realiseert dat ge de branduitgang hebt genomen. Stel vast dat de nooduitgang, zoals het hoort, enkele richting is en dat ge dus niet terug naar binnen kunt. Stel ook vast dat ge uw gsm binnen hebt laten liggen. Raak stilletjes aan in paniek omdat ge op zo’n brandtrap staat met aluminium roosters en dat dat niet goed is voor uw hoogtevrees. Verzeil op het dak van het gebouw. Vind geen uitweg. Panikeer een beetje meer omdat ge intussen ook wel dringend dringend naar het toilet moet.

Geraak met enige moeite toch weer beneden. Vind een deur die duidelijk nog nooit gebruikt werd. Trotseer de spinnenwebben en spinnen in uw schoon kleedje. Griezel een beetje. Stel vast dat dat niet positief is voor uw volle blaas.
Kom buiten en sta voor een gesloten hek. Heb de keuze tussen een steile helling vol struiken en bomen afrollen of over de poort klimmen. Wees iets minder trots op uw galajurk en uw nylonkousen. Bekijk uw opties. Wurm u uiteindelijk James Bond-gewijs *onder* het hekken door, zoek de eigenlijke ingang van het gebouw, trek op uw hakken een spurtje naar het toilet.
Kom buiten adem terug aan in het auditorium boven. Trotseer de verbaasde blikken, probeer uit te leggen hoe het komt dat ge een kwartier weg waart en uw schoon kleedje vol modder zit.
Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #14

Vier kerst samen met een vriendin. Geniet van het samen koken. Beschouw dat als deel van de pret.
Snij samen de groenten voor de soep. Geef uw vriendin de prei en de ajuin, snij zelf pastinaak en biet. Zeg dat ze niet in haar ogen mag wrijven en dat de ajuin echt niet zo fijn gesnipperd hoef te zijn, want dat hij dan minder zal pieken. Zeg nog eens dat ze niet in haar ogen mag wrijven.
Concentreer u op het snijden van pastinaak en biet. Stel vast dat dat toch gemakkelijker is met uw eigen kookgerief.
Bedenk u plots dat een kookselfie wel een fijne herinnering zou opleveren. Pak uw gsm. Open de camera-app. Zoek een deftige compositie – ge volgt niet voor niets fotografieles. Poseer.

Kijk naar uw schermpje. Kuis uw schermpje af. Kijk nog eens naar uw schermpje. Kuis uw lens af. Kijk nog eens naar uw schermpje. Denk dat er iets mis is met uw ogen. Snap niet waarom er zwarte vlekken te zien zijn rond de ogen van uw vriendin. Draai u om, kijk zonder schermpje naar uw vriendin. Schiet in de lach.
Zeg tegen uw vriendin dat ze misschien best eens naar de badkamer gaat, want haar mascara is uitgelopen van het wrijven in haar ogen. Denk in uzelf dat ze eigenlijk best nog wel een schattige panda is.

Lach daar nog eens goed mee bij een glas bubbels.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #15

Heb een vergadering. Merk dat die vergadering langer uitloopt dan gepland. Kom thuis. Stel vast dat ge eigenlijk direct terug zou moeten beginnen werken, maar dat eten ook interessant kan zijn. Schiet dus in een vijfde vitesse. Zet uw eten in de microgolf, spurt naar het schoenenrek om daar uw schoenen en kousen uit te doen. Buk u enthousiast, trek schoenen en kousen uit. Hou voldoende afstand van de spiegeldeur. Hou géén rekening met het feit daar een kleine klink op zit. Sta zeer enthousiast en haastig weer recht. Knal met uw hoofd tegen de klink. Bewonder de sterretjes die ge ziet.

Loop naar de keuken, zet uw microgolf uit, pak een washandje, hou dat even onder de kraan, druk dat tegen uw hoofd. Stel vast dat het aan het bloeden is.
Vloek op het feit dat uw man en kinders naar het zwembad zijn en ge dus alleen thuis zit. Pak uw sleutels, ga naar de buren. Zit een uur op een stoel bij uw buurvrouw, terwijl die de wonde verzorgt.

Stuur een berichtje naar de collega’s dat ge door omstandigheden een uur later gaat zijn. Vervloek uw excellente gevoel voor timing.

Zucht eens diep.

Geplaatst op

Stomme stoot

Jaja, ik zal deze nog wel eens uitschrijven in de “stommiteiten van Rombaut”, maar dus eerst in gewone prozaversie…

Het was de bedoeling dat ik deze voormiddag zou douchen met behulp van Bart. Het is niet alsof ik nog niet eerder in de plaaster heb gezeten, ik ken het klappen van de zweep. Bart zou toch de hele dag thuis zijn, lekker gemakkelijk dus.

Toen ik rond half tien naar beneden wilde, riep ik Bart. Geen gehoor. Ik probeerde de walkie-talkie functie van de smartwatch, maar geen gehoor. Dju, dacht ik, die mens hoort mij gewoon niet! Die zit in zijn bureau of in de keuken met zijn oortjes in…
Enfin, ik met enig gestommel de trap af richting badkamer. Na nog wat enthousiast en stilaan wanhopig geschreeuw aan de trap, concludeerde ik dat Bart me écht niet hoorde. Bon, dan maar alleen douchen, zeker? Ik heb dat vaker gedaan, ik weet hoe het moet. Alleen had ik niet de plastiekfolie waarmee ik normaal gezien de plaaster netjes omwikkel en dus droog hou. Ach ja, een handdoek ging het ook wel doen.

Bon, de douche in, een krukje naast de douchebak om mijn voet op te leggen en een handdoek rond het horizontale been, dat houdt het normaal gezien ook wel droog. Alleen… slaagde ik erin om eerst het krukje te doen wegschuiven en het daarna zelfs te doen omvallen. Resultaat: mijn been hing naar beneden en het water liep zonder meer de handdoek en daarna de gips binnen. Euhmm… Maar ik hing vol shampoo en zeep en kon moeilijk stoppen.

Gelukkig kwam toen Bart binnen: hij was simpelweg om boodschappen geweest en hoorde bij het thuiskomen het water lopen. Meteen zette hij het krukje overeind, nam een droge handdoek en probeerde de gips droger te krijgen, maar het kwaad was al geschied. En uiteraard kreeg ik onder mijn voeten, terecht, omdat ik niet gewacht had op hem. Maar ik dacht echt dat hij, zoals gezegd, gewoon thuis ging zijn en me niet gehoord had!

Hij hielp me uit de douche en hielp me met afdrogen, maar terwijl ik in tranen met mijn knie op een stoeltje zat, begon zich een rode plas te vormen onder mijn gips: het water liep eruit, samen met de rode kleurstof van het ontsmettingsmiddel, maar de rode kleur was donkerder dan dat… Dat, samen met het feit dat de wonde behoorlijk begon te pieken, stelde me niet meteen gerust. Ik had gisteren al tegen Bart gezegd dat ik het gevoel had dat het verband in de wonde bleef plakken, want het trok behoorlijk tegen.

Maar toen ik beneden bij het ontbijt de voet op een keukenstoel legde – met een handdoek eronder wegens echt wel doornat – begon ik me pas echt zorgen te maken toen Nazgûl ook op de stoel sprong en zeer aandachtig, zeer intens de voet begon te besnuffelen, waar de vorige dagen de gips hem echt niet interesseerde. Vers bloed, met andere woorden. Meh.

Een telefoontje naar de huisarts leerde me dat ik best gewoon naar de dienst orthopedie van het ziekenhuis belde met de vraag voor een nieuwe plaaster.

Om half twee zaten Bart en ik dus netjes in de wachtzaal, iets voor drie werd de natte plaaster opengeknipt. Nu, het nat zijn op zich was niet zo’n probleem, het feit dat de wonde effectief behoorlijk aan het bloeden was gegaan, iets meer. Ze belden zelfs Wouter op en stuurden hem een foto van de toch wel openstaande wonde, maar hij vond dat niet meteen een probleem. Alleen bleken ze – de chirurg? de verpleging? – geen speciaal ‘netje’ op de wonde gelegd te hebben om te voorkomen dat het verband erin zou plakken, zoals wel de bedoeling was geweest. De verpleegster viste zelfs speciaal de gips nog eens op uit de vuilbak om dat te checken.

Soit, een half uurtje later had ik wél zo’n speciaal netje op de wonde en een propere en vooral ook droge nieuwe gips.

En een extra stommiteit om neer te schrijven, dus. Al een chance dat ik zo’n geduldige, begrijpende echtgenoot heb.

Geplaatst op

Met de fiets op de trein… of toch niet.

Als ik zelf vrij ben en er nog plaatsjes over zijn, ga ik al graag eens mee met de Cultuurcel naar een of andere voorstelling.

Vandaag was het in Brussel te doen, ‘De Woordenaar’ van Bruno Vanden Broecke. De hele groep ging zoals gewoonlijk met de trein, netjes gereserveerd. Alleen doet mijn voet echt lastig en vond ik dat allemaal nogal moeilijk. Ik was zelfs speciaal met de fiets naar het station gereden – fietsen is echt geen enkel probleem – zodat ik de afstand tussen parkeerplaats en stationshal niet moest stappen. De fiets heb ik dan ook gewoon op het plein gezet, niet in de reguliere fietsenstalling.

Ideaal was geweest dat ik mijn fiets gewoon meenam op de trein, want dan hoefde ik geen taxi te nemen naar de KVS heen en terug, maar kon ik ook ginder fietsen. Maar het fietsbeleid van de NMBS is op zijn minst een beetje wereldvreemd te noemen. Ik kan namelijk voor vier euro extra mijn fiets meenemen, alleen kan ik dat niet reserveren. En kan ik dus niet op voorhand weten of er überhaupt plaats zal zijn voor mijn fiets. Ik moet het namelijk aan de treinbegeleider vragen op het moment zelf. En wat als de fiets dan niet meekan? Gaat die trein dan wachten op mij tot ik mijn fiets terug ergens in een fietsenstalling heb gezet? Uiteraard niet. Maar hem gewoon achterlaten op het perron, netjes vastgemaakt, mag uiteraard ook niet. En dus kon ik mijn fiets niet meenemen en heb ik in Brussel een taxi genomen.

Mijn collega’s geloofden het gewoonweg niet, tot ik hen de website van de NMBS onder hun neus duwde.

Oh, en de voorstelling? Schitterend, maar die bespreking komt later nog op de schoolwebsite.

Geplaatst op

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 2

Door de stommiteiten van Rombaut te posten, kreeg ik regelmatig al eens een verhaal doorgestuurd. Bij deze is dus ook de reeks “Stommiteiten van de vrienden van Rombaut” geboren. Enjoy!

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #6

Koop een nieuwe auto. Rij daarmee rond, zo trots als een pauw. Wees in uw nopjes.
Begin u na een tijdje af te vragen wat dat rare geklik is dat soms opduikt. Begin u te focussen op die klik. Maak u zorgen over die klik. Maak u voldoende zorgen over die klik dat ge er uw echtgenoot over aanspreekt. Stel vast dat die ook geen flauw idee heeft wat die klik is en dat hij die ook ietwat vreemd vindt. Sommeer uw echtgenoot een halve dag vrijaf te nemen om met de auto naar de garage te gaan.
Laat een mechanicien uw auto onderzoeken. Stel vast dat die niks vindt. Laat een tweede mechanicien aanrukken. Stel vast dat die ook niks vindt. Laat op vraag van de mechaniciens uw echtgenoot in de garage uitleggen wanneer hij die klik precies hoort.
Wees blij dat  ge er niet bij waart in de garage toen de mechaniciens aan uw echtgenoot uitlegden dat die klik het geluid was van de airconditioning die aanspringt.

Maak aan uw omgeving duidelijk dat gij niet de beste persoon zijn om aan te spreken over technische kwesties. Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #7

Wees een enorme rugbyfan. Vloek eens hartsgrondig omdat de Wereldbeker in Nieuw-Zeeland wordt gespeeld en de matchen dus een kot in de nacht zijn.
Zet uw wekker om vier uur ’s morgens omdat een van de meisjes van uw eigen club in de basisopstelling staat van de match Engeland /Zuid-Afrika. Mep uw wekker om vier uur halfdood en kruip versuft voor uw tv. Hoor hoe de presentatoren enthousiast commentaar geven over de komende match Schotland/Nieuw-Zeeland. Wacht vol spanning tot Engeland /Zuid-Afrika gaat beginnen.

Krab eens in uw haar omdat die presentatoren in de studio maar bezig blijven over Schotland en Nieuw-Zeeland. Realiseer u pas na een dik kwartier dat ge een dag mis zijt en Engeland pas MORGEN speelt.

Blijf uit balorigheid op om Schotland 7 tries te zien incasseren tegen Nieuw-Zeeland.

Kruip terug in uw bed.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #8

Wees een jaar of zestien. Wees alleen thuis. Denk van uzelf dat ge perfect zijt in multitasken. Begin te koken en maak tegelijk uw boekentas. Let even niet op en verbrand uw hand. Hou uw hand onder koud stromend water. Merk, terwijl de tranen in uw ogen staan en uw hand onder die koude kraan hangt, hoe de hond begint te braken en uw eten verbrandt.

Denk dat ge beter uw ouders belt om te vragen hoe lang ze nog weg gaan blijven. Zoek uw telefoon. Hou uw hand onder het water. Zoek nog eens uw telefoon. Panikeer omdat ge uw telefoon niet vindt. Zoek gans het huis af omdat ge uw telefoon nog altijd niet vindt. Bijt op uw tanden omdat uw hand pijn doet. Negeer de hondenkots. Zoek uw telefoon. Vind uw telefoon niet.

Bel in paniek naar uw mama om te zeggen dat ge uw telefoon niet vindt, dat ge al overal gezocht hebt, en dat die nog nieuw is en dat ge die niet kwijt kunt zijn en dat uw hand zeer doet en of zij niet efkes naar die telefoon kunnen bellen maar dat dat ook niet zal helpen want dat de telefoon op stil staat en wanneer ze thuis gaan zijn en of ze dan kunnen helpen zoeken want uw hand doet pijn en ge vindt uw fucking foon niet!

Hoor hoe uw mama aan de andere kant bijzonder rustig vraagt waarmee ge aan het bellen zijt. Val eventjes stil. Kijk even niet-begrijpend naar de telefoon in uw hand. Merk hoe uw euro valt.

Wacht eventjes, zet dan uw telefoon weer aan uw oor en zeg: “Laat maar, ik denk dat ik hem gevonden heb”.

Zet uw telefoon uit. Ga uw hand weer onder de kraan houden.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #9

Ga chique eten met een vriendin. Krijg een tafeltje toegewezen op de bovenste verdieping. Geniet van het lekkere eten, ondanks het feit dat ze uw vriendin net ‘meneer’ hebben genoemd.
Schrik op wanneer midden in het dessert het licht plots uitgaat. Denk aan een stroompanne. Blijf rustig zitten. Blijf nog eventjes langer rustig zitten. Zoek enige tijd later op de tast de weg naar beneden. Merk op dat daar de lichten wél branden. Merk ook op dat de stoelen al op de tafels staan en dat het personeel alle formaliteit laten varen heeft. Stel vast dat ze bijzonder verbaasd zijn u te zien. Stel, na enige verbaasde blikken heen-en-weer, vooral vast dat ze u precies zo gelijk een klein beetje vergeten waren en dat ze gingen sluiten.

Eet het laatste beetje van uw dessert op met brandend licht, reken af en wees blij dat ge niet opgesloten waart geraakt.

Zucht opgelucht.

 

* Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #10

Draag hoorapparaten. Hoor hoe uw hoorspecialist zegt dat ge moet oppassen met dat ene hoorapparaat, want dat dat tsjoepke gelijk wat los zit. Denk bij uzelf dat dat wel zal loslopen.

Ga op larpweekend. Sta aan te schuiven voor het middagmaal, merk hoe plots uw hoorapparaat los zit. Heb het plots in handen, en stel vast dat het tsjoepke dat in uw oor past, verdwenen is. Doe een facepalm. Ga met zijn allen de vloer van de herberg afzoeken. Vind het tsjoepke niet. Veeg zelfs de hele herberg. Vind het tsjoepke niet. Zucht eens diep.

Zeg later op de dag tegen uw partner dat er precies toch gelijk nog iets in uw oor zit. Laat uw partner in uw oor kijken. Wees gerust, want hij ziet niets en dat tsjoepke is toch wel een dikke erwt groot.

 Ga slapen rond een uur of twee. Word wakker rond een uur of vier van de pijn in uw oor. Denk dat ge paranoïde zijt want er was echt niks te zien en dat tsjoepke is echt wel groot. Zoek spelleiding en hoor hoe die u aanraden toch naar de spoed te gaan. Wees blij want dat hadt ge zelf ook al zitten denken. Zoek en vind een figurant die om vier uur ’s nachts nog wakker is, bloednuchter én met de auto is. Wees blij.

Rij samen naar Tilburg naar de spoed. Vind eerst de ingang nog niet. Meld u aan, hoor hoe de vriendelijke dame aan de receptie zegt dat dat eigenlijk iets is voor de huisartsenwachtpost, want dat een behandeling op spoed 350 euro zal kosten. Slik even. Bel de huisartsenwachtpost, hoor hoe alle lijnen daar bezet zijn. Hoor hoe ze na vijf minuten nog steeds allemaal bezet zijn. Zucht eens diep.

Wees bijzonder opgelucht wanneer de verpleegster zegt dat ze eerst zelf wel eens zal kijken om zeker te zijn dat dat tsjoepke toch in uw oor zit. Hoor hoe ze dat zeer snel bevestigt. Wees opgelucht dat ge toch niet paranoïde blijkt te zijn. Stel vast dat de verpleegster toch een speciaal soort pincet haalt om zelf te proberen het tsjoepke te verwijderen. Stel vast dat dat toch wel zeer doet, ja. Stel ook vast dat het tsjoepke blijkbaar te glad is om goed te kunnen pakken. Merk dat er een tweede verpleegster bij is gekomen, en dat die een soortement haakje haalt. Merk hoe ze met twee aan uw oor beginnen prutsen. Stel vast dat ge blijkbaar goed op uw tanden kunt bijten om niet te laten merken dat het toch wel echt zeer doet.

Wees onvoorstelbaar opgelucht wanneer ze plots een tsjoepke in uw handen droppen. Wees met zijn allen zeer verbaasd hoe zo’n groot ding zo diep in uw oor kon zitten. Steek het tsjoepke voorzichtig weg. Bedankt het personeel daar uit de grond van uw hart. Wees blij dat ze niks verbruikt hebben – alleen een paar instrumenten moeten gesteriliseerd worden – en dat ze u dus niet eens inschrijven en dus ook niks aanrekenen.

Rij met de figurant terug naar het spelterrein. Kom daar aan rond half zes. Stel vast dat ge toch wel een beetje moe zijt en dat uw oor nog wat pijn doet.

Bedankt de figurant door haar toestemming te geven een stommiteit uit te schrijven. Kruip in uw bed. Zucht eens diep.

Geplaatst op

E-ID

Bon, dat was het dus ook weer niet.

Merel had al een hele tijd geleden een uitnodiging gekregen om haar eID te vernieuwen. Allez ja, aan te vragen eigenlijk. We hadden dat wat laten liggen omdat er nog zoveel tijd was, maar toen kregen we een soortement aanmaning. Euh… juist ja. Achteraf bleek overigens dat we ons helemaal niet hadden moeten opjagen, want dat ze haar nieuwe kaart toch maar mag afhalen van zodra ze effectief 12 is geworden.

Aangezien ik afgelopen weekend gaan larpen was, had ik Bart gesommeerd om pasfoto’s te laten maken van haar, want ik had een afspraak op het dienstencentrum maandag na school.

Bon, Merel en ik daar afgesproken: wat vind ik niet terug? De foto’s. Ik had ze nochtans in mijn handen gehad en klaargelegd, maar ik vond ze niet meer terug. Hmpf.

De bijzonder vriendelijke dame nam al Merels vingerafdrukken en dergelijke, vulde alles in, en ik ging een half uur later terugkomen met de foto’s. Als ik ze vond.

Niet dus.

Goed bezig hier. Ik ben er zeker van dat die foto’s gaan uitkomen, alleen geen idee wanneer of waar. Hmpf. We hebben gelukkig wel nog wat tijd…

EDIT: ze lagen op het bankje aan de voordeur onder een van mijn hoedjes. Juist ja.

 

Geplaatst op

Paniek

Wie hier al een tijdje volgt, weet dat ik een enorme lezer ben. De laatste paar jaar lees ik zo’n 60 boeken per jaar, en dat allemaal elektronisch op mijn Kindle. Ik ben daar dan ook gigantisch fan van, ik lees eigenlijk niet graag meer op papier omdat dat te weinig aanpasbaar is.

Ik sleep dat ding dan ook nonchalant overal mee, gewoon los in mijn tas, in mijn jaszak of op de achterbank van de auto, zonder beschermhoes of iets. Elke avond pluk ik hem van tussen de kussens in de zetel en pak ik hem mee naar boven, ik lees nog in mijn bed, en elke morgen pak ik die gewoon weer mee naar beneden. Routinematig dus. Ik leg hem helaas ook zonder nadenken gewoon uit mijn handen waar het op dat moment past.

Gisterenavond had ik hem blijkbaar niet zomaar zien liggen en was ik naar de badkamer vertrokken zonder boek. Omgekleed, in mijn bommaslaapkleed dus, stel ik daar vast dat ik mijn Kindle niet mee heb. Terug naar beneden dus, naar de zetel, om hem daar in de zetel te zoeken. Hmmm. Geen Kindle. Alle kussens twee keer opgetild, achter de zetel gekeken, onder de dekentjes, geen Kindle. Terug naar boven want ik zal hem wellicht ergens op een rare plaats in de badkamer uit mijn handen gelegd hebben. Geen Kindle. Helemaal naar boven, naar de slaapkamer, ook al weet ik dat ik hem vandaag beneden heb gehad. Geen Kindle. Terug naar beneden. Nog eens de zetel en ook alle tafels doorzocht. De boekenkast. Op de kast onder de tv. In de berging. God, zelfs in de koelkast. Geen Kindle.

Oh, had ik hem niet mee in de auto naar de kine? In mijn bommaslaapkleed op mijn blote voeten naar de auto. Geen Kindle. Oh, en ik heb Barts auto toch gebruikt om naar Wolfs kot te rijden? Terug naar binnen om de sleutels van de Ford, terug naar buiten naar Barts auto. Geen Kindle.

Halve paniek, dikke dikke zucht. De Kindle zal dan morgenvroeg wel uitkomen, zeker? Ik heb nog een Tolkien liggen – De Legende van Sigurd en Gudrun – die ik op papier kan lezen.

Helemaal ontmoedigd kruip ik in mijn bed.

En dan krijg ik ’s morgens een fotootje toegestuurd van mijn lief. Wat ligt er, perfect matzwart op een matzwarte achtergrond, te prijken op zijn dashboard? Jawel. Ik had het ding in het donker – de Ford steekt blijkbaar geen lichten aan bij het openen van de deuren – absoluut niet zien liggen en ik was nochtans gaan kijken.

Diepe zucht.

Van zowel frustratie als opluchting.