Stress buiten categorie

Man, wat ben ik blij dat vandaag gewoon voorbij is! Echt! Ik denk dat ik mijn leven nog vrijwel nooit zo hard gestrest heb als vandaag.

Deze avond was er namelijk het infomoment voor de overgangen tussen de verschillende graden. Normaal gesproken doen we dat bij ons op school in de grote zaal, geeft de directie een half uur uitleg bij een presentatie met alle mogelijke studierichtingen die je het volgende jaar kan volgen, en kan je dan langsgaan bij de verschillende vakgroepen om meer uitleg te vragen.

Bon, het was dus aan mij om dat te digitaliseren. Voor de OpenSchoolDag hadden we Fluxlab ingehuurd, maar nu hoefde het zo uitgebreid niet te zijn, en zeker niet zo visueel aantrekkelijk: het is per slot van rekening puur informatief. We gingen dat dus wel eventjes zelf doen. Ik had een fijne collega aangesproken voor het geluid en meteen deed hij eigenlijk gewoon alles. Zalig!

Voor de paasvakantie hadden we twee van de drie sessies opgenomen, vorige week woensdag de derde, en Ruben had die meteen allemaal ook deftig geëdit en in orde gezet. Filmpjes: check!

En toen was het de bedoeling om een uitzending te doen via Teams, enfin, drie uitzendingen dus, waarna de verschillende vakgroepen elk hun eigen teamsvergadering zouden openen waarop ouders dan konden inloggen om vragen te stellen.

Ik had me in Barts bureau verschanst – hijzelf zit in Brussel voor een paar dagen – met drie laptops: eentje om als producer het evenement te organiseren, eentje om de filmpjes te streamen als presentator, en een derde laptop om zeker te zijn dat het verliep zoals het hoorde.

Ik had er gisterenavond al serieus op zitten sjieken en zitten stressen, want blijkbaar kon ik dat niet vanop een gewone teams account, maar had ik de schoolaccount met een speciale licentie nodig. Bon, met enig gedoe kwam dat wel in orde.

Deze voormiddag moest ik, wegens sportdagen en zo, geen les geven, en ik was dus volop bezig met die uitzending. Ik had al eerder een fout gemaakt, waardoor ik de nodige links opnieuw moest doorsturen naar de ouders. Niet bijzonder professioneel dus. Meh.

En toen wilde het plots niet meer. WTF? Wat ik klaar gezet had, viel plots weg. En toen werkten mijn links niet meer. En sloeg ik in paniek, want dit is eigenlijk volledig buiten mijn comfortzone én boven mijn competentieniveau. Ik had het mezelf al aangeleerd via tutorials en zo, maar op mijn gemak was ik allesbehalve.

In paniek belde ik onze ICTer, die ging inloggen en me een paar minuten later terugbelde: ook bij hem werkten de links niet meer en kon hij niet inloggen. Huh???
Nog meer paniek.
Een andere collega van ICT stuurde me intussen een mailtje: dat hij net de links wilde testen en dat die een vreemde foutmelding gaven. No shit, Sherlock!

Ik belde naar de directie, en ook zij geraakten niet meer op Teams.

Volledig overstuur trok ik naar school om toezicht te doen en les te geven. Intussen wist iemand me te zeggen dat Teams blijkbaar internationaal plat gegaan was, en dat het rond een uur of twee weer up and running was. Wet van Murphy, iemand?

Maar ik, ik was nog steeds compleet van slag. Ik zag het vooral niet zitten om op een paar uur tijd weer opnieuw mijn hele opstelling te doen, ik zag dat zo al helemaal in de soep lopen.

Plan B dus. Gelukkig was er gewoon plan B, waar de directie volmondig mee akkoord ging en voor mij alle stress meteen weg was.

De filmpjes stonden namelijk al gewoon op ons Youtubekanaal, en ik heb dan maar een derde mailtje naar de ouders gestuurd, met de links van de filmpjes en de mogelijkheid – als Teams tenminste stabiel bleef – om daarna alsnog in te loggen bij de vakgroepen.

Oef.

Een ouder liet me weten dat ze dit zelfs handiger had gevonden: zo kon ze het filmpje rustig iets vroeger bekijken en dan daarna de nodige vragen stellen.

Wat mij dan eigenlijk de vraag doet stellen: waarom was plan B niet gewoon plan A? Wat was de meerwaarde van een ‘uitzending’?

Maar Pascal (de ICTer) en ik hebben meteen afgesproken om het toch eens grondig samen uit te testen, zodat we een volgende keer meteen weten waar we aan toe zijn. En dan maar hopen dat Murphy zich koest houdt.

En gelukkig was er bij momenten Gandalf die me gezelschap kwam houden.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *