Italiëreis
Eindelijk kan er weer op schoolreis gegaan worden! In 2019-2020 waren de tweedes en de vierdes wel nog op schoolreis kunnen gaan, respectievelijk naar Bredene en Engeland, maar dat was omdat ze toen de week voor de herfstvakantie gingen. Italië was gepland voor de zesdes de week voor de paasvakantie, midden in volle lockdown. Ze hadden toen nog net hun uitvaart (100-dagen) gehad, maar dus geen bal, geen live proclamatie, geen eindejaarsbarbecue. In 2020-2021 is er compleet niks doorgegaan, helaas: geen uitstappen, geen reizen en vaak zelfs geen les…
Maar dit jaar liepen onze tweedes de week voor de herfstvakantie weer heerlijk op het Bredense strand, en vanavond was er dus de infoavond voor de GWP-reis naar Italië voor de laatstejaars. Dat deed vreemd aan op verschillende fronten: al die ouders zonder mondmaskers, eindelijk weer een reis, maar vooral: Wolf zit in het laatstejaar. In het zesde. Is zowaar 18 geworden.
Het dringt nog steeds niet altijd tot me door, maar ik heb dus een volwassen zoon, een laatstejaars. Hij zit in het zesde, gaat volgend jaar naar ’t unief, en nu dus ook naar Italië.
Damn…
Weer een stressmomentje achter de rug!
Als mediacoach en communicatieverantwoordelijke is ook de algemene infoavond voor de ouders van nieuwe leerlingen zo’n beetje mijn verantwoordelijkheid. Ik zorg immers voor de flyers
de brochures, het updaten van de website en de algemene communicatie naar ouders toe. Daarnaast kijk ik samen met de directie hoe we het concreet organiseren, en dit jaar bleek het uiteindelijk toch niet om een digitale versie te gaan, maar om een échte fysieke, zij het beperkte infoavond. Alleen de ouders waren uitgenodigd voor een droge informatieronde, zonder bezoek aan de school, en uiteraard met mondmasker en CST. Maar meer dan 200 mensen mochten er ook weer niet in de zaal, mét CO²-meter en de deuren wagenwijd open. Het was frisjes, ja. En het was ook nipt: er waren eigenlijk iets meer dan 200 mensen ingeschreven, maar aan de andere kant waren er ook wel wat afzeggingen, zodat het ongeveer uitkwam. Nee, ik heb ze niet geteld, nee.
Maar ik ben wel opgelucht dat de avond voorbij is: alweer een stressmomentje minder, en een hoop werk achter de rug. Een verslag en foto’s is hier te vinden.
Stress buiten categorie
Man, wat ben ik blij dat vandaag gewoon voorbij is! Echt! Ik denk dat ik mijn leven nog vrijwel nooit zo hard gestrest heb als vandaag.
Deze avond was er namelijk het infomoment voor de overgangen tussen de verschillende graden. Normaal gesproken doen we dat bij ons op school in de grote zaal, geeft de directie een half uur uitleg bij een presentatie met alle mogelijke studierichtingen die je het volgende jaar kan volgen, en kan je dan langsgaan bij de verschillende vakgroepen om meer uitleg te vragen.
Bon, het was dus aan mij om dat te digitaliseren. Voor de OpenSchoolDag hadden we Fluxlab ingehuurd, maar nu hoefde het zo uitgebreid niet te zijn, en zeker niet zo visueel aantrekkelijk: het is per slot van rekening puur informatief. We gingen dat dus wel eventjes zelf doen. Ik had een fijne collega aangesproken voor het geluid en meteen deed hij eigenlijk gewoon alles. Zalig!
Voor de paasvakantie hadden we twee van de drie sessies opgenomen, vorige week woensdag de derde, en Ruben had die meteen allemaal ook deftig geëdit en in orde gezet. Filmpjes: check!
En toen was het de bedoeling om een uitzending te doen via Teams, enfin, drie uitzendingen dus, waarna de verschillende vakgroepen elk hun eigen teamsvergadering zouden openen waarop ouders dan konden inloggen om vragen te stellen.
Ik had me in Barts bureau verschanst – hijzelf zit in Brussel voor een paar dagen – met drie laptops: eentje om als producer het evenement te organiseren, eentje om de filmpjes te streamen als presentator, en een derde laptop om zeker te zijn dat het verliep zoals het hoorde.
Ik had er gisterenavond al serieus op zitten sjieken en zitten stressen, want blijkbaar kon ik dat niet vanop een gewone teams account, maar had ik de schoolaccount met een speciale licentie nodig. Bon, met enig gedoe kwam dat wel in orde.
Deze voormiddag moest ik, wegens sportdagen en zo, geen les geven, en ik was dus volop bezig met die uitzending. Ik had al eerder een fout gemaakt, waardoor ik de nodige links opnieuw moest doorsturen naar de ouders. Niet bijzonder professioneel dus. Meh.
En toen wilde het plots niet meer. WTF? Wat ik klaar gezet had, viel plots weg. En toen werkten mijn links niet meer. En sloeg ik in paniek, want dit is eigenlijk volledig buiten mijn comfortzone én boven mijn competentieniveau. Ik had het mezelf al aangeleerd via tutorials en zo, maar op mijn gemak was ik allesbehalve.
In paniek belde ik onze ICTer, die ging inloggen en me een paar minuten later terugbelde: ook bij hem werkten de links niet meer en kon hij niet inloggen. Huh???
Nog meer paniek.
Een andere collega van ICT stuurde me intussen een mailtje: dat hij net de links wilde testen en dat die een vreemde foutmelding gaven. No shit, Sherlock!
Ik belde naar de directie, en ook zij geraakten niet meer op Teams.
Volledig overstuur trok ik naar school om toezicht te doen en les te geven. Intussen wist iemand me te zeggen dat Teams blijkbaar internationaal plat gegaan was, en dat het rond een uur of twee weer up and running was. Wet van Murphy, iemand?
Maar ik, ik was nog steeds compleet van slag. Ik zag het vooral niet zitten om op een paar uur tijd weer opnieuw mijn hele opstelling te doen, ik zag dat zo al helemaal in de soep lopen.
Plan B dus. Gelukkig was er gewoon plan B, waar de directie volmondig mee akkoord ging en voor mij alle stress meteen weg was.
De filmpjes stonden namelijk al gewoon op ons Youtubekanaal, en ik heb dan maar een derde mailtje naar de ouders gestuurd, met de links van de filmpjes en de mogelijkheid – als Teams tenminste stabiel bleef – om daarna alsnog in te loggen bij de vakgroepen.
Oef.
Een ouder liet me weten dat ze dit zelfs handiger had gevonden: zo kon ze het filmpje rustig iets vroeger bekijken en dan daarna de nodige vragen stellen.
Wat mij dan eigenlijk de vraag doet stellen: waarom was plan B niet gewoon plan A? Wat was de meerwaarde van een ‘uitzending’?
Maar Pascal (de ICTer) en ik hebben meteen afgesproken om het toch eens grondig samen uit te testen, zodat we een volgende keer meteen weten waar we aan toe zijn. En dan maar hopen dat Murphy zich koest houdt.
En gelukkig was er bij momenten Gandalf die me gezelschap kwam houden.
Filmen en zo
Deze voormiddag was er een algemene personeelsvergadering, deze namiddag stond ik op school, samen met een collega, om nog maar eens te filmen. Deze keer zonder Fluxlab, wel in eigen beheer. Het was dan ook een pak minder ingewikkeld en minder dwingend. Waar de OpenSchoolDag echt recrutering is en het voortbestaan van onze school waarborgt, is dit gewoon informatie voor onze bestaande leerlingen over hun mogelijke studiekeuzes.
Normaal gezien steken we dat in een saaie infoavond: een half uur algemene uitleg door de directie en dan nog een uur de mogelijkheid om vakleerkrachten te spreken. Op zich was er geen reden om daarvan af te wijken: een half uurtje een opname van de mogelijke studierichtingen en daarna mogelijkheid om via Teams de vakleerkrachten te spreken. Meer moet dat namelijk niet zijn: kort en krachtig en vooral buitengewoon informatief.
Enfin, ik had toegezegd om zelf te filmen, en van het beeld was ik redelijk zeker, alleen wist ik niet of ik het geluid voldoende ging kunnen capteren. Fluxlab heeft daar aparte richtmicrofonen of zelfs reversmicrofonen voor. Hmm.
En toen was er Ruben, een van de collega’s die vooral fysica geeft, maar stiekem ook een muziekopleiding heeft en vooral een eigen opnamestudio heeft thuis. Toen ik hem aansprak over de juiste microfoons, bood hij meteen aan om het geluid voor zijn rekening te nemen. Je kan echt niet geloven hoe opgelucht en blij ik was, hij heeft meteen mijn dag toen goedgemaakt.
Deze namiddag kwamen we de overgang van één naar twee filmen, en de overgang van tweede naar derde graad. Die van eerste naar tweede graad zal voor na de vakantie zijn, want dat is nog maar net goedgekeurd en moet nog uitgewerkt worden.
Toen ik toekwam met ringlight, camera en toebehoren zat Ruben al volledig geïnstalleerd met verschillende microfoons en mengpaneeltje, I kid you not. We hebben er het licht bijgezet, de camera’s opgezet, vastgesteld dat mijn iPhone 11 echt nog het beste beeld gaf met dat touchscreen, een tweede camera opgesteld, en toen gaf ik eigenlijk gewoon de leiding door aan Ruben, want die wist veel beter dan ik wat hij aan het doen was.
Tegen goed drie uur stond alles erop en zag Ruben het ook zitten om alles te mixen en af te werken tot een bruikbare film van een half uurtje.
Echt.
Om mooie resultaten te behalen hoef je zelf niet veel te kunnen, maar je gewoon weten te omringen met de juiste mensen.
Ongelofelijk waar. En een serieuze last die van mijn schouders valt.
Infoavond
Het was bij momenten hectisch vandaag. Ik moest eerst lesgeven van thuis uit, tot half vier, en aansluitend reed ik dus naar school: ik had eigenlijk al rond een uur of vier afgesproken voor een aantal technische details. Helaas, de mensen van Fluxlab hadden een aantal technische problemen en hadden geen tijd voor een deftige doorloop, ook niet toen de sprekers arriveerden rond een uur of vijf. Het was nochtans ingepland, maar bon, shit happens.
Hoe hoog de stress bij Fluxlab ook opliep, ik heb dat al zo vaak meegemaakt dat ik er eigenlijk niet meer zenuwachtig van word. Ik heb dan ook rustig nog een powerpointje aangemaakt – de foto’s die ik gewoon had doorgestuurd bleken in die vorm niet bruikbaar, maar dat hadden ze me niet verteld – en tegen zeven uur gingen we live.
Kon het beter? Jazeker. De techniek stond niet op punt, de mix trok in het begin op niks, de beelden waren te donker, maar bon, het eindresultaat mocht er al bij al toch zijn. Er was dan ook echt een pak ouders die op ons afgestemd had, en van verschillende kanten hebben we kunnen horen dat er eigenlijk quasi niemand heeft afgehaakt. Goed bezig dus. De volledige opname valt hier te bekijken. Blij ook dat de timing perfect uitviel, dat is ook geen sinecure.
Maar eigenlijk ben ik dus wel echt blij dat het achter de rug is. Nu op naar 20 maart, de OpenSchoolDag, waar we iets vergelijkbaars gaan doen, maar dan wel veel meer op punt zetten.
Ik ga nu eerst een aantal werkpunten op papier zetten, ik heb namelijk ook dan de coördinatie. Ik ben dan ook van plan het nu een stuk meer zelf in handen te nemen en te coördineren, en ik heb het gevoel dat het team dat wel apprecieert.
Allez hup. Het leven van een mediacoach, zeker?
365 – 09 februari 2021 – studiogevoel
Infoavond
Ik zal blij zijn als het dinsdagavond rond een uur of negen is.
Dan zal namelijk onze jaarlijkse infoavond voorbij zijn. Ik had het er gisteren al over: dat ding is dit jaar helemaal digitaal.
Een week of twee geleden schoot onze directie eindelijk in actie en namen ze een vzw onder de arm die sowieso samenwerkt met onze scholengroep. Zij hebben het materiaal en de knowhow, en dus wordt er een infoavond in elkaar geknutseld die deels live is, deels vooraf opgenomen. Alleen is daar allemaal dus zeer weinig tijd voor, is het vooral een haastjob, en heb ik als mediacoach daar de coördinatie van.
Met het promotiegedeelte heb ik alvast geen enkel probleem: er is een inschrijvingsmodule, er is voldoende reclame, dat loopt wel los.
De uitlegfilmpjes over de verschillende vakken zijn snelsnel gefilmd, de nodige collega’s opgetrommeld om hun zegje te doen, maar ik heb niks kunnen nakijken, want er was toch geen tijd voor een extra opnamedag.
Gelukkig heb ik twee vlotte collega’s bereid gevonden om het geheel live te presenteren, en ook de directie en de leerlingenbegeleiding doet een deeltje live.
Alleen loopt de communicatie wat stroef: ik moet coördineren, maar de meeste communicatie met Fluxlab doet de directie zelf, wat ervoor zorgt dat zowel zij als ik af en toe uit de lucht vallen.
Bon, ik denk dat het allemaal wel los zal lopen, die mannen weten wel wat ze doen, maar toch…
Ik zal blij zijn als het dinsdagavond is.
365 – 05 februari 2021 – planning
365 – 19 februari 2019 – infoavond op school
