Dat het een bezigheid is, zelf geocaches plaatsen en in orde houden. Mijn rondje in het park van Mariakerke was nog maar eens aan onderhoud toe: de 1 die een nieuw plekje had gekregen, lag blijkbaar te dicht bij een andere cache en was afgekeurd, en de 2 was verdwenen. Een cache wat verderop aan een kapelletje was toe aan een nieuw logrolletje wegens compleet vol.
Bon, ik deed boodschappen voor Marleen en reed daarna door naar het park. Ik ging verplaatsen, vervangen en vernieuwen en genoot van de heerlijke zon.
Meteen passeerde ik ook even langs de school en kon het niet laten om daar een foto voor Instagram te nemen.
En toen had ik nog wat tijd voor het oudercontact van Merel en ik reed nog door naar de Blaarmeersen. Daar ligt namelijk al lang een cache naast de pier die al weken kleddernat is. Ik dacht voortdurend van hem te gaan vervangen tijdens een rugbytraining, maar ofwel was het aan het regenen, ofwel was er om een of andere reden geen training.
Er was veel volk, maar het is me toch gelukt om hem redelijk onopvallend te vervangen, denk ik.
Ik kwam thuis, plofte in de zetel, luisterde naar juf Liesbeth voor het oudercontact van Merel, en opende daarna mijn mail. Moh! Een nieuwe cache, uitgekomen om half drie in de namiddag, op drie kilometer van mijn deur! Langs de fietsostrade rond Gent, tussen Mariakerke en Wondelgem, een stukje dat ik wel kende. Ik twijfelde even tussen fiets en auto, maar sprong toch in de auto. Na een kort wandelingetje kwam ik aan een brugje en begon ik te zoeken met een pillamp. Eerst stond ik duidelijk aan de verkeerde kant te zoeken, maar toen ik het brugje overstak en naar de andere kant liep, had ik hem snel in handen. Een waar avontuur in het donker, maar wel een “first to find” voor ondergetekende. Yep!
Een geslaagd cachedagje, zou ik zo zeggen.