Geplaatst op

Eventjes geen regen

Heel eventjes geen regen vandaag, en dus met de fiets het park Claeys-Boúúaert in om mijn cacherondje daar op punt te stellen. Er ligt heel veel modder en ik lag bijna een paar keer tegen de grond met mijn fiets, maar het was er wel mooi.

Waarom moest dat perse nu en kon dat niet nog even wachten? Wel, zondag organiseert een andere geocacher hier een CITO, een Cache In Trash Out, ofte een opruimactie. Tussen negen en tien kan iedereen zich aanmelden en krijgt dan een vuilzak en een grijpertje. De bedoeling is dat ze met zijn allen gaan opruimen. Om elf uur komen ze dan weer allemaal samen voor een foto, en dan krijgen alle aanwezigen ook een extra cachepunt.

Mijn rondje van het park ligt daar natuurlijk gewoon rond, en dus wilde ik het helemaal in orde zetten, want ik verwacht dat het ettelijke keren zal gelogd worden. Enfin, als er niet-lokale mensen op afkomen natuurlijk, want de meeste Gentenaars hebben dit rondje al gedaan.

Geen idee of ik het zelf ook zal halen, want zaterdag is er de OpenSchoolDag en meestal is mijn rug de dag daarna geen klop meer waard. Maar ze kunnen op zijn minst het rondje wel loggen.

Geplaatst op

Een frisse neus in het Claeys-Boúúaert

Het was weer eens tijd om een paar caches na te kijken, wegens te nat en te vol en te verdwenen. Het weer was niet helemaal ideaal meer, maar het regende toch eens niet, dat was al mooi meegenomen.

En ik nam hier en daar wat fotootjes, dat ook, en genoot van vier spelende eekhoorntjes, die ik helaas niet goed kon vastleggen, maar het was wel mooi om te zien.

 

Geplaatst op

Aristoteles in het park

Ik schreef het volgende over vandaag op de schoolwebsite:

Het is intussen al eventjes volop zomer, en onze leerlingen zwoegen en zweten tijdens het studeren en tijdens hun examens.

Maar niet iedereen vond dat warme weer even erg. Voor hun quasi laatste lessen Latijn trok het zesde jaar Latijn namelijk eerst even naar de speelplaats, waar een bank, het zonlicht, een paar vrijwilligers en de schaduw ideaal bleken om Plato’s Allegorie van de Grot uit te leggen. Nadien ging het zelfs richting park. Hoezo? Wel, de naam van de Oud-Griekse filosoof Aristoteles doet bij de meeste mensen wel een belletje rinkelen. Hij is per slot van rekening ook nu nog steeds een zeer invloedrijk filosoof. Maar wat veel mensen niet weten, is dat hij op een peripatetische manier les gaf. Al rondwandelend dus.

En hoe kunnen we onze leerlingen uit de zesde Latijnse de filosofie van deze Griekse wijsgeer beter laten begrijpen, dan zelf ook al rondwandelend zijn theorieën uit de doeken te doen?

Die bewuste donderdagvoormiddag kon de occasionele wandelaar-met-hond- (en zo waren er wel een paar) een groep leerlingen met leerkracht tegenkomen in het bos, terwijl ze om de oren geslagen werden met syllogismen, categorieën, doeloorzaken, potentia en actio.

En al een vleugje carpe diem van Epicurus, maar vooral dan in de praktijk gebracht.

Geplaatst op

Even uitwaaien

Het is al even geleden, maar toch wilde ik hem hier nog even vermelden, gewoon omdat het zo deugd deed.

Ik heb het over een kort cachehersteltochtje met ons pa hier in Mariakerke. Het was frisjes die Paasdag, maar wel droog, de kinderen hadden eerst al paaseieren gezocht.

Toen ik ons pa naar huis bracht, naar Zomergem, stopten we eerst nog even in het parkje in Mariakerke naast mijn school, het park Claeys-Boüüaert. Daar zit al een paar jaar een wandeltochtje met zes caches en de bonus. Een daarvan was verdwenen of in elk geval onvindbaar, had men mij gemeld, en dus stopten we daar even.

Ons pa heeft nu totaal geen adem meer: hij raakte met moeite de 100 meter ver van de parking naar het eerste bankje, daar moest hij al even rusten. We gingen daarna nog even verder, naar een volgend bankje, maar de eigenlijeke cachelocatie zag hij zelfs niet meer zitten, hij is gewoon bij dat bankje gebleven terwijl ik de cache ging vervangen. Die zat er trouwens nog, alleen niet op de originele locatie en inderdaad een beetje nat.

En toen moest ons pa, in een keer of drie, nog de 300 meter terug naar de auto. Nope, de winter heeft hem geen goed gedaan. Maar dit wandelingetje deed dan wel weer deugd, dat gaf hij volmondig toe.

Geplaatst op

Voorzichtig

Vandaag was het misschien wel koud, maar er was een stralende zon en ik wilde daar toch eventjes van genieten. Ik ben dan maar zeer voorzichtig na school in het park gelopen om te kijken of mijn bonus van het rondje geocachen daar er nog wel zat: er heeft een cacher meer dan een half uur gezocht, tot mijn verbazing.

De voet deed het wonderwel: de verbetering gaat traag, maar ze is wel merkbaar. Ik moet wel heel voorzichtig zijn, merk ik, wanneer ik ergens op of af klauter. Maar het kleine wandelingetje deed me wel deugd…

Oh, en die cache? Die lag er gewoon hoor!

Geplaatst op

Voorzichtige stapjes

Ik vond het zo erg van en voor mezelf dat ik zaterdag een half uur gedaan heb om 800 meter af te leggen, dat ik besloten heb om toch iets meer te proberen. Ik stap sinds vandaag ook weer gewoon naar mijn eigen lokaal boven, dat door de verbouwing nog steeds een flinke wandeling is.

Voel ik die voet? Goh… momenteel is het alsof ik mijn voet verstuikt heb en toch te koppig was om naar de dokter te gaan, en dan zelf maar zalf erop gedaan heb en zelf een verband heb aangelegd. Ja, elke stap doet zeer, maar ik probeer het te negeren. En soms, als ik gewoon in mijn zetel lig, voel ik die voet kloppen, ja.

Maar bon, er moesten caches gerepareerd en vervangen worden, en dus ging ik vandaag toch voorzichtig op stap. Niet ver, niet veel, maar het deed eigenlijk echt wel deugd.

En geef toe, dit pad langs het park naast onze school is toch de moeite waard?

Geplaatst op

Cacheherstelling, nog maar eens

Dat het wel een bezigheid is, zo die caches onderhouden.

Ik had weer een melding gekregen van een van mijn caches: dat die open en bloot op de grond lag en zelfs helemaal nat. Vreemd, want ik had die nog maar net gerepareerd. En een ander uit het reeksje hadden ze niet gevonden. En een derde bleek verdwenen want ze hadden het draadje wel gevonden.

Mooi weer vandaag, en dus alsnog op de fiets gesprongen en even tot in Mariakerke gefietst, dat is maar vijf kilometer. Die ene ‘verdwenen’ cache lag nog mooi op zijn plaats, de andere cache bleek eigenlijk ook nog op zijn plaatsje te zitten, maar ze hadden een oud, verdwenen potje gevonden van inderdaad zeker een jaar geleden. Dat was effectief in slechte staat. En die echt verdwenen cache was inderdaad verdwenen, ik vond enkel nog het dopje terug. Ook hersteld dus.

Meteen een mooie middagactiviteit in een park, je moet dat zo bekijken, anders kom ik toch te weinig in de buitenlucht. Tsja…