Geplaatst op

Toneel

Het had wat voeten in de aarde en de definitieve inschrijving is er nog steeds niet, maar: Merel en Lieze hebben vandaag hun eerste toneelles aan de academie gevolgd!

Muziek was Merels ding eigenlijk totaal niet, daar waren we al een tijdje achter, en woord is het helemaal. Vandaag was er de eerste sessie van het schooltoneel – van 13.00 uur tot 15.00 uur – en om 18.00 uur zette ik beide dames af in het MUDA in Evergem, voor hun  eerste les binnen het officiële deeltijds kunstonderwijs, ook van GO! scholengroep Gent.

Er was wat getwijfeld: zouden ze les volgen op woensdag, of op vrijdag, of toch op zaterdagvoormiddag? Dat laatste was dan wel in de Poel en niet in Evergem, maar het kon perfect. Na wat gedoe bleken ze toch voor de woensdag te gaan: het schooltoneel loopt maar tot in januari, en de rest is een kwestie van plannen. En op woensdag zitten ze dan tussen leeftijdsgenootjes en kunnen ze eigenlijk ook met de fiets gaan, als geen van ons kan voeren.

Ik ben eigenlijk wel blij: het is een kwestie van principe dat mijn kinderen muziek kunnen, en Wolf heeft al een paar keer gezegd dat hij daar echt dankbaar voor is. Maar woord, dat is mijn lust en mijn leven, en ik ben zo ongelofelijk blij dat mijn dochter daarin mijn voorbeeld volgt. Ze leest, ze maakt presentaties, ze speelt toneel, en nu volgt ze dus ook les.

Heerlijk, toch?

Geplaatst op

Krabpaalreparaties

Onze oude krabpaal, toch al zo’n 15 jaar oud, had het wel gehad, ja. Het krabgedeelte was versleten, het liggedeelte gewoon vuil en niet meer proper te krijgen. Ik had al een tijd zitten denken om die te vernieuwen, maar het is niet alsof de katten daar echt veel op liggen, om eerlijk te zijn. Stom geld, dan.

Maar op Hoplr zag ik dat iemand twee straten verderop haar krabpaal weggaf: haar kat was gestorven aan twee tumoren en ze kon het niet aan om dat ding nog in huis te hebben. Ik zei meteen ja, nam de auto, laadde het ding in de koffer, en reed er content als een katjen mee naar huis. Alleen het onderste stuk touw was losgekrabd, maar geen nood, dat was perfect te repareren.

Ik wapende met touw, nietjespistool en lijmpistool en ging aan het werk. Het vraagt een beetje geduld, maar niet bepaald veel expertise. En ja, zo’n touw is ruw aan de handen, dat ook. Maar na een kwartiertje of zo zag het er zo uit:

Nu Nazgûl ervan overtuigd krijgen dat het geen indringer is en geen gevaarlijk object en dat hij er dus geen schrik van moet hebben, maar dat komt wel. En hopelijk blijft hij dan van onze stoelen af met zijn klauwtjes, en ligt hij ook af en toe bovenop naar buiten te kijken zoals bij de oude paal.

Nog eens merci aan de vriendelijke buurdame!

Geplaatst op

Pooltafel

Euh ja, er staat dus een pooltafel in de garage.

Hoe dat komt? Wel…

Ik was een tweetal weken geleden met Wolf aan het kletsen over vanalles en nog wat, en toen zei hij dat hij niet graag uitging in de Overpoort of zo, maar dat ze wel regelmatig met wat vrienden gingen poolen, en dat bijvoorbeeld Tiemen thuis ook een pooltafel had en dat dat megawijs was.

“Goh”, zei ik, “het appartement gaat meer dan groot genoeg zijn om er daar ook ene te zetten.”
“Maar dat is wel kweetniehoeduur, zo’n tafel!”
“Ik heb daar geen flauw idee van, en anders bestaat dat wel tweedehands zeker?”
“Goh, dat kost minstens rond de 2000 euro als ge iets deftigs wil, en tweedehands, dat weet ik zo niet, is dat laken dan niet beschadigd en al?”

Een en ander leidde er dus toe dat ik op tweedehands.be keek wat zo’n pooltafel zou kosten, en ja, dat was behoorlijk duur. Tot ik er ene zag staan van 200 euro. Whut? En dan nog nieuw ook! Hmmm, dat klonk te mooi om waar te zijn, maar ik las verder en bekeek ook grondig de foto. En toen bleek dat het een nieuwe tafel was die in het transport beschadigd was en waar dus een hoek af was, maar waarbij het laken dus niet geraakt was en die dus perfect bespeelbaar was. In de achtergrond zag ik meerdere tafels staan, en toen werd het me duidelijk: het was iemand die in caféspelen deed en die een beschadigde tafel had die hij onmogelijk in een café kon zetten, maar die hij dus wel kwijt wilde. Ik bood 200 euro, iemand anders bood mee op, we kwamen akkoord op 250 euro. En toen wilde hij ze voor 50 euro extra ook nog thuis leveren. Ha ja, want die heeft toch chauffeurs op de baan die rondrijden met die tafels.

Eerder deze week werd de tafel geleverd, maar ze geraakte sowieso niet op de trap. Van mij mocht ze in de garage staan, op voorwaarde dat ze die dan opruimden. Wat dus gebeurde terwijl ik in de klassenraden zat: opruimen, op orde zetten en zelfs vegen en dweilen. De hele garage stond in orde en dus mocht de tafel er staan. Ze heeft niet royaal ruimte, maar het valt best wel mee.

Allez, en nu hopen dat ze ginder wel in de lift geraakt dan.

Geplaatst op

Zonnebloemkoekjes

Een tijdje geleden stond er in de Standaard een recept voor zonnebloempitkoekjes, een variant op de ongelofelijk verslavende margrietkoekjes uit de Colruyt.

Ik dacht: daar heb ik zin in, het is voor de verandering kutweer, en ik had inderdaad ook al zonnebloempitjes gekocht, en die dingen zijn op zich ook al verslavend lekker.

Bon, ik had dus wel van die pitjes, maar blijkbaar moest ik daar vooral bloem van maken. Ik had eigenlijk geen zin om in de weer te gaan met een mortel en vijzel, maar toen viel mijn frank: ik heb nog steeds de koffiemolen van mijn grootmoeder staan! En jawel, wat werkt voor koffiebonen, werkt blijkbaar ook zeer vlot voor zonnebloempitten: ik had in geen tijd een mooi fijn meel om mee te bakken.

En het resultaat? Hele fijne margrietjes met en zonder pitjes, al even erg als de gekochte variant.

Geplaatst op

Anything but a backpack-day, tweede editie

Vorig jaar hield de leerlingenraad een Anything but a backpack-day, en dat was de max. Nu wilden ze dat op de valreep ook nog organiseren, maar het leefde een pak minder: leerlingen zitten met hun hoofd al bij de examens en al, en ook Kobe en Merel waren het compleet vergeten. Ik had mijn sleutels al in de hand toen mijn euro viel, en ik ben dan snelsnel nog de garage in gedoken om rond te kijken wat ik kon gebruiken. Ik heb toen mijn map in mijn motorhelm gepropt, en dat was dat.

Vorig jaar deed meer dan de helft van de leerlingen mee, nu was dat nog geen kwartje, verre van. Maar er zaten wel geniale dingen tussen: een grasmachine, een stofzuiger, een kruiwagen…

De foto’s en het verslag vind je hier op de website.

Geplaatst op

Romeinse archeologie in de klas

Ergens in de paasvakantie zag ik een item passeren op AVS over een Romeinse opgraving in Merendree. Dat interesseert me sowieso, maar ik vond het nog véél leuker toen ik zag dat de geïnterviewde archeoloog in kwestie een oud-leerling van ons was, een Griekje dan nog.

Maar Lucie, mijn collega Latijn en vooral Grieks, had dat ook gezien en was meteen in actie gekomen: ze had een mailtje gestuurd naar het bedrijf om Maartens gegevens te vragen en had dan ook Maarten de vraag gesteld of hij het zag zitten om op zijn oude school tijdens de lessen Latijn te komen spreken over die opgraving.

En Maarten, die twijfelde blijkbaar geen moment en zei onmiddellijk ja. Vandaag stond hij dan ook op school, bij de derdes van Sam en mijn tweedes, dus nog geeneens bij leerlingen van Lucie. En ja, hij deed dat bijzonder goed. De verlegen, stille leerling van bij ons was intussen een zelfzekere dertiger die het echt kon uitleggen met een passie. En vooral: hij had vanalles meegebracht, een aantal stukken die wel al door hen gecatalogeerd waren, maar die hij daarna naar de Technologiecampus van de UGent ging brengen om ze te laten behandelen door de afdeling chemie tegen oxidatie en ander bederf. Het doet ook gewoon raar om voorwerpen in uw handen te hebben die een Romein een kleine tweeduizend jaar geleden heeft vast gehad. Ik vond het helemaal de max en ging erin op als een kind in een snoepwinkel. Maar zo wijs, gewoonweg! En Maarten komt nog eens terug in mei voor de vierdes, de vijfdes en de eerstes van de vier uur. Echt serieus, zalige kerel intussen!

Ik schreef er het volgende over op de schoolwebsite:

Toen mevrouw Heymans, leraar Klassieke Talen, op AVS plots oud-leerling uit de richting Grieks-Latijn Maarten Praet hoorde praten over spectaculaire vondsten uit de Romeinse periode in Merendree, kon ze niet anders dan hem contacteren, toch?

Maarten stemde toe om op school te komen praten over die bewuste vondsten, voorzag een heuse powerpoint en had een hele resem voorwerpen mee. Hij legde uit wat Group Van Vooren precies doet, hoe een archeoloog te werk gaat en wat er zoal te vinden is daar in de vicus, de Romeinse wijk van Merendree. Daarnaast had hij een aantal interessante artefacten mee: onder andere een dakpan met de afdruk van een hondenpootje, maalstenen, potscherven met terra sigillata en vooral ook enkele van de 65 gevonden fibulae, Romeinse mantelspelden. Die laatste zijn zelfs nog niet gepubliceerd en gingen na de uitleg rechtstreeks naar de afdeling chemie van de Universiteit Gent om daar behandeld te worden tegen oxidatie. De leerlingen luisterden, keken toe, mochten de voorwerpen – de meeste toch – betasten en vonden het bijzonder interessant.

En het fijne? Maarten komt in mei nog even terug, want nu hebben enkel de tweedes en de derdes de uitleg gehad, en dan kunnen ook de andere jaren zijn uitleg horen. Nog eens bedankt, Maarten!

Alle foto’s van de activiteit kan u hier terugvinden in ons archief.

Geplaatst op

Opening van de Gallische Hoeve

We zeggen al jaren – wij, dat is de vakgroep Latijn – dat we met de leerlingen op uitstap willen naar de Gallische Hoeve in Destelbergen: mijn collega woont daar letterlijk om de hoek en dat past perfect in de leerstof van de derdes. Alleen is het er nog nooit van gekomen: ze zegt altijd dat ze het zal regelen, maar blijft dat uitstellen.

Aangezien mijn jaarlijkse uitstap naar Velzeke met de tweedes in het water is gevallen door de Vlaamse Toetsen – vaste datum, niet onderhandelbaar, dus werd de uitstap die al enkele maanden voor de aankondiging van die toetsen vast lag, geschrapt – wilde ik alsnog gaan kijken of het de moeite was. Vandaag ging de Gallische Hoeve open, stond ze open voor bezoekers en was het voor hen het openingsweekend. Neem daar nog bij dat het vandaag eindelijk lenteweer was, zodat ik geen excuus had om niet op mijn fiets te springen en de tien kilometer naar Destelbergen te fietsen. Ik kan dan ook prachtig rijden langs eerst het Gaardenierspad, dan naar de treinbrug aan Meulestee, zo verder langs het Kapitein Zeppospark naar de Dampoort, en dan verder langs de lange Alfons Braeckmanlaan. Héérlijk weertje!

En de Gallische Hoeve? Die is perfect doenbaar voor een kleine groep, zoals onze Latinisten. Ik vermoed dat de collega geschiedenis dit ook fijn zou vinden, maar 120 tweedes passen hier echt niet in. Soit, ik denk dat ik het wel geregeld krijg: op donderdag heb ik mijn tweedes van 12.05 uur tot 15.25 uur, en dat lijkt me perfect voor de busrit, de lunch en dan een uitleg van twee uur. Nu nog de bus vastkrijgen en voldoende gidsen vinden, en we zijn er!

Wordt vervolgd.