Geplaatst op

Ontbijtje

Nu Wolf op zijn kot zit en Kobe op monitorcursus is, is Merel kindje alleen. Met Lieze kan ze niet afspreken want die zit een weekje in Spanje. Op zich vindt ze dat niet zo erg: ze houdt zich bezig met tv kijken, knutselen, lezen, Sims spelen…

Ik had haar gevraagd of ze samen iets wilde doen: gaan shoppen – wat we eigenlijk allebei niet graag doen – of naar een museum gaan, of naar de film… Daar had ze allemaal geen goesting in, maar toen ik het woord ‘ontbijt’ uitsprak, begon ze te blinken.

Maar alleen als het opnieuw in Clouds in my Coffee was, want daar waren we al geweest en daar vond ze het zalig, zowel van inrichting als van eten. Goh, ik had daar geen problemen mee, om eerlijk te zijn.

Tegen half tien waren we ter plaatse, en eigenlijk hadden we beter gereserveerd, want we hadden nog nipt een plekje, het meeste was ook gereserveerd. We bestelden elk een drankje, een croissant, een zachtgekookt eitje met soldaatjes en vooral ook de heerlijke granola met yoghurt en vers fruit. Man, dat was eigenlijk een beetje te veel…

Vorige keer waren we namelijk niet voor de granola gegaan, maar voor de yoghurt met fruit en dat scheelt toch nog. Maar Merel kreeg haar overschot – ze kreeg het echt niet op – netjes mee in een afgesloten soepbekertje en genoot er nog extra hard van in de namiddag.

Bij deze hebben we dan ook afgesproken: elke vakantie gaan we met zijn tweetjes ontbijten. Gewoon, omdat het kan.

Geplaatst op

Als ne pui op ne wegelink

Ergens in de vorige vakantie is Kobe met heel zijn hebben en houden uit de game room terug naar zijn eigen kamer verhuisd: het was hem wellicht te koud boven, zijn broer zit toch niet meer bij hem boven om samen te gamen, en in zijn eigen kamer heeft hij iets meer privacy als wij vroeger willen gaan slapen in de vakantie.

Het gevolg: de game room stond gewoon leeg. Nu, Merel had al een aantal keren verteld over de tv-kamer bij Lieze en Kaat, en “dat is daar de max en ze kunnen daar alleen naar tv kijken en ze storen daar niemand en dat is zo wijs, mama…”

Ik heb vandaag plots de koe bij de horens gevat, ben samen met Merel alles beginnen opruimen, Bart is komen helpen om onze oude 50 inch tv op een tafeltje te zetten, we hebben het oude tapijt weggehaald en een ander, vrolijker ogend tapijt in de plaats gelegd, en dan de zetels herschikt. Resultaat: een heuse tv-kamer! Bart heeft er meteen een oude Apple TV aan gekoppeld en nu kan ze gewoon kijken naar wat ze wil. Enne, als de jongens dat willen, kan er nog steeds gegamed worden ook.

En nu de rolluiken eindelijk geïnstalleerd zijn, kan je het er ook volledig verduisteren. Ze heeft dan ook een paar lichtslingers gehangen om het er toch gezellig te maken, we hebben er ook nog een oud donsdeken gelegd, en nu zit ze daar helemaal als ne pui op ne wegelink.

Ik moet er nog eens een nieuwe foto van maken, maar op de foto van de dag kan je al zien hoe opgetogen ze is!

Geplaatst op

Bird Buddy

Ik denk dat het nog voor de corona was dat Bart een ongelofelijk wijs project had gezien op Kickstarter: Bird Buddy. Dat is een vogelvoederhuisje – op zich niks speciaals – maar dan wel eentje met een camera en een wifi-verbinding. Zodra een vogeltje komt eten, wordt er een foto genomen en doorgestuurd naar je app, met eventueel zelfs een filmpje. De vogeltjes worden herkend en je kan ze ‘verzamelen’ als ware het een pokédex of zo.

We hebben er lang op gewacht, bijzonder lang: door de corona konden ze eerst niet geproduceerd worden, dan niet verscheept enzovoort en zoverder. Maar eindelijk was het er dus: een knalgeel plastieken lelijk ding, maar wel ongelofelijk amusant.

Intussen hebben we wel vastgesteld dat de vinkjes en dergelijke blijkbaar niet of moeilijk op het platte platformpje van het huisje kunnen landen, enkel de roodborstjes en na een tijdje ook de meesjes. Bart heeft er nu een soortement grilletje bij besteld dat we erop kunnen monteren zodat ze dat ook kunnen. Maar het is de max om de vogeltjes te zien.

Intussen kennen we ook het verschil tussen een koolmeesje en een pimpelmeesje: het koolmeesje heeft een volledig zwart kopje tot onder de oogjes, terwijl het pimpelmeesje een zwart streepje heeft op de ogen, maar daarboven wit en dan een blauw streepje bovenop.

Wat ne mens al niet leert zeg!

Geplaatst op

Halloweenversiering

Dat Merel zot is van halloween, dat is al lang geen geheim meer. Als het aan haar ligt, zou ze het huis al beginnen versieren in september.

De spinnen en de pompoenlampjes in haar kamer hingen er effectief al begin oktober, de rest hier in de living werd opgehangen half oktober.

Maar vandaag zijn we all out gegaan: er is namelijk een echte Halloweentocht die begint op de Evergemsesteenweg en die door de Waterhoenlaan loopt. Ons voordeur ligt nu wel in de Kineastlaan, maar Merel had bordjes gemaakt om de mensen toch tot aan onze deur te krijgen.

En die voordeur, die was wel netjes versierd, ja. We hadden gisteren al een pompoen uitgekerfd, eentje die mee was gebracht door een maat van mij na een vraag op Facebook. En dan hebben we vooral ook Barts bureauvenster aangekleed, zodat het effect wel leuk was.

Bart had snoep voorzien, maar we hadden nooit de toeloop verwacht die er ook effectief was: we zaten al vrij snel zonder, zodat we ook nog alle mogelijke andere snoep uit de berging hebben opgediept.

Maar nu weten we wat we volgende keer moeten verwachten!