Elk jaar houdt Wijs (Barts bedrijf) een Trend Event. Daarop worden belangrijke klanten en leveranciers uitgenodigd, er zijn cocktails, een walking dinner, verschillende sprekers, workshops, en meestal ook coole, vernieuwende auto’s. Omdat ik noch klant noch leverancier ben, was ik tot hiertoe nooit welkom. Op zich kan ik er ook niet veel doen, da’s waar, en ik heb geen netwerkmeerwaarde.
Edoch… Dit jaar zijn de sprekers een zekere Bart De Waele, ene Alexander DeCroo, en James Young. De eerste twee wordt u verondersteld te kennen, de derde is voor velen wellicht een nobele onbekende. Toch zit de kans er dik in dat u hem eigenlijk wél kent, of toch al van hem gehoord heeft: de cyborg. James is vijf jaar geleden onder een trein terecht gekomen – op je GSM bezig zijn op een perron kan verregaande gevolgen hebben – en is zijn rechterarm kwijt vlak onder de schouder, en zijn rechterbeen kort onder de knie. Hij loopt rond met een kunstbeen, en is bezig met een supercoole bionische arm. Intussen is hij zelfs presentator op BBC.
Enfin, ik moest nu dus deze James gaan ophalen aan zijn hotel en hem naar het kantoor brengen, en ’s avonds ook weer terug. Meteen voor mij een goeie reden om toch naar het Trend Event te gaan, en dus te luisteren wat onze minister van digitalisering te zeggen had, het relaas van James te horen over zijn cyborg zijn, en te luisteren naar (en helemaal trots te zijn op) mijn liefste. Ik heb genoten van de hapjes, heb boeiende gesprekken gehad met verschillende mensen, en heb zelfs in een BMW I8 gereden, zo’n schitterend elektrisch ding met van die omhoogklappende deuren en een ongelofelijke wegligging. En een prijs van een klein huis, dat ook, ja.
Al bij al een zeer boeiende avond gehad, maar tegen het einde was mijn rug zo’n beetje dood. Allez, nee, een dooie rug doet geen pijn, veronderstel ik, maar u snapt wel wat ik bedoel. Auw.