In de voormiddag was er rugbytoernooi, in de namiddag waren er toetsen en desserts die moesten gemaakt worden, maar ’s avonds was er een etentje bij ons ma. Ze had namelijk nog vier hazenruggen in de diepvries, en dat was ideaal voor vier koppels, zijnde mijn ouders, mijn broers en ik. Zonder onze kinderen dus, en dat was, denk ik, elf jaar geleden, van voor Wolfs geboorte. Want eigenlijk hebben we dat sindsdien nooit gedaan, gegeten of gefeest zonder de kinderen. Dat geeft toch een compleet andere sfeer, want er is altijd wel eentje die om een of andere reden aandacht vraagt, al was het maar door het feit dat het muisstil is :-p
We hadden allemaal een babysit, en tekenden om zeven uur present in Zomergem. Sarah had voor hapjes gezorgd, Delphine had een heel erg lekker voorgerecht voorzien, ons ma had dus hazenrug gemaakt volgens recept van Bocuse – we hebben allemaal te veel gegeten – en ik tekende voor het dessert. Ons pa zorgde voor succulente wijnen, en ik had intense spijt dat ik er niet van kon drinken. En de afwas? Die deden we allemaal samen, zodat ons ma wat respijt had. Want ze mag dan wel weigeren ziek te zijn, en zelf gras afrijden en dat soort onzin, maar eigenlijk is ze, ondanks alles, zwaar ziek, en is ze snel moe.
Ik had een heerlijke avond. Ik heb lekker gegeten, de meest absurde gesprekken gevoerd, natte-handdoekgevecht gehouden met mijn oudste broer, dat soort onzin. Mijn pa had iets te veel op, en hield een emotionele speech. En ons ma? Die glunderde.
En daar, daar zou ik momenteel alles voor doen.
Wat een plezier hebben jullie zeg! En die appelroosjes ga ik eens proberen én op mijn blog zwieren (met vermelding hoor) 😉