Appelroosjes

Ik heb al veel vraag gekregen naar hoe je die appelroosjes, zoals op de vorige post, nu eigenlijk maakt. Wel, eigenlijk zijn ze poepsimpel. Ik zag ze passeren via de FB van een vriendin, uitgelegd in een kort Engelstalig filmpje. Recepten in filmpjes van drie minuten kunnen altijd op mijn aandacht rekenen :-p

IMG_5009

Maar het is echt, maar echt niet moeilijk. Wat heb je nodig voor zes stuks?

* twee rode, liefst echt volledig rode appels
* een vierkant vel bladerdeeg (bv. diepvries bij Aveve)
* beetje abrikozenconfituur
* citroensap
* poedersuiker voor de afwerking

– Je halveert de appels en prutst er het klokhuis uit. Dan snij je ze, dwars op de uitsnijding, in dunne, dunne plakjes zodat je halve maantjes krijgt.
– vul een kom met water, doe er het sap van een halve citroen bij, en kook daarin je appelschijfjes drie minuten in de microgolf. Laat grondig uitlekken. Let op: laat ze niet nog even in het water staan, of je bent je rode kleur kwijt (heb ik ondervonden)
– rol je vel bladerdeeg nog net iets dunner uit, en snij in zes gelijke repen.
– leg een streepje confituur in het midden van de reep, schik de appelschijfjes netjes op de rand, half overlappend, en zorg dat het rood mooi uitsteekt boven het bladerdeeg
– vouw de repen dicht over de rand van de appeltjes zodat ze vast zitten, en rol op. Zet in een cupcakevormpje, of nog beter, een rammequin, zodat ze wat breder uitstaan.
– zet 40 minuten in een voorverwarmde oven van 190°, maar zet liefst de heteluchtfunctie uit, want anders verbranden de randjes.
– laat een beetje afkoelen, en bestrooi met poedersuiker.

IMG_4976

Het filmpje vind je hier:

Heel erg fijn samenzijn

In de voormiddag was er rugbytoernooi, in de namiddag waren er toetsen en desserts die moesten gemaakt worden, maar ’s avonds was er een etentje bij ons ma. Ze had namelijk nog vier hazenruggen in de diepvries, en dat was ideaal voor vier koppels, zijnde mijn ouders, mijn broers en ik. Zonder onze kinderen dus, en dat was, denk ik, elf jaar geleden, van voor Wolfs geboorte. Want eigenlijk hebben we dat sindsdien nooit gedaan, gegeten of gefeest zonder de kinderen. Dat geeft toch een compleet andere sfeer, want er is altijd wel eentje die om een of andere reden aandacht vraagt, al was het maar door het feit dat het muisstil is :-p

We hadden allemaal een babysit, en tekenden om zeven uur present in Zomergem. Sarah had voor hapjes gezorgd, Delphine had een heel erg lekker voorgerecht voorzien, ons ma had dus hazenrug gemaakt volgens recept van Bocuse – we hebben allemaal te veel gegeten – en ik tekende voor het dessert. Ons pa zorgde voor succulente wijnen, en ik had intense spijt dat ik er niet van kon drinken. En de afwas? Die deden we allemaal samen, zodat ons ma wat respijt had. Want ze mag dan wel weigeren ziek te zijn, en zelf gras afrijden en dat soort onzin, maar eigenlijk is ze, ondanks alles, zwaar ziek, en is ze snel moe.

Ik had een heerlijke avond. Ik heb lekker gegeten, de meest absurde gesprekken gevoerd, natte-handdoekgevecht gehouden met mijn oudste broer, dat soort onzin. Mijn pa had iets te veel op, en hield een emotionele speech. En ons ma? Die glunderde.

En daar, daar zou ik momenteel alles voor doen.