Dordrecht: de ware toedracht

Wat ik dus in feite in hemelsnaam in Dordrecht ging doen, vroeg u? Wel, zoals de trouwe lezer weet, doe ik aan larp, met nog steeds zeer veel goesting. (En als ge niet weet wat larp is: google het eens, of doe een ‘zoek’ hier op mijn blog.)

Na drieëntwintig lives moet mijn barbaar-sjamaan echter wijken: alle hogere levels gaan eruit om het spelplezier van iedereen te verhogen en het scenario-schrijven voor de spelleiding te vergemakkelijken. Ik kan ze geen ongelijk geven, overigens. Ik ga met drie vriendinnen een groep Amazones starten. Enfin, zij zijn al gestart, ik moet er nog bij komen zodra mijn sjamaan is gestopt. Met een nieuw personage komt dus ook een nieuwe outfit.
We hebben een groepje op Facebook, en Els had er al een paar kostuumideetjes op gepost. Prachtige dingen, maar wel serieus duur. Hmpf. Waarop Sabrina zei: “Waarom maken we dat zelf niet?” Zij is fantastisch goed in het werken met leer, heeft zelf al een serieus paar lederen kostuums gemaakt (nee mensen, dat leer heeft niet fetisjistisch, het is gewoon een betere bescherming dan stof, en niet zo rigide als plaatharnas) en heeft massa’s leer liggen, in alle kleuren.

En dus spraken we af, en togen Els en ik gisteren naar Dordrecht om kostuums te maken. Eigenlijk kwam het erop neer dat we allevier serieus doorgewerkt hebben aan een kostuum voor mij. Ik voel me er eigenlijk nog steeds schuldig om, maar bon. Els en Sabrina hadden eigenlijk zelf al hun eigen kostuum gemaakt, en Hanneke ging het hare later in de week nog in elkaar steken met Sabrina, ze hadden allebei vakantie.

Hanneke had trouwens al een groot stuk voorbereidend werk gedaan: ze had al een patroon gezocht, het aan mij voorgelegd, de patronen uitgetekend en geknipt, en al een proefjurk gemaakt in knalgele stof, zodat we maar aan te passen hadden. Serieus maat, ik ben verdikke in de watten gelegd!

Dordrecht10

Sabrina had al haar leer meegebracht en opengegooid, ik had maar te kiezen, en daarna werden er vakkundig de juiste klinknageltjes bij gekozen.

Dordrecht11

Dordrecht12

Patronen werden op het leer gepuzzeld,

Dordrecht13

er werd massa’s thee gedronken en de zaligste Dordrechtse meringuegebakjes met hazelnoot verorberd.

Dordrecht14

Een enkele zonnestraal liet zich zien en werd ten bewijze op foto vastgelegd,

Dordrecht15

waarna ook de nieuwe telelens werd uitgeprobeerd.

Dordrecht16

Ik kon op een bepaald moment niet veel doen, en ging dan maar met Hanneke om boodschappen en maakte mijn fameuze aardbeientaart. Ne mens moet toch iets doen, nietwaar?

En toen werd het de volgende ochtend, en kregen we een uitgebreid ontbijt voor onze neus, waarna er naarstig werd verder gemeten en geknipt.

Dordrecht17

Dordrecht18

Ontelbare nageltjes werden uitgezocht, gaten werden geknipt met een leertang, en nageltjes werden geklopt. Liefst in die volgorde dus. Over acht naden. En dan nog twee rijgnaden voor veters. Tsja, een lederen jurk vraagt serieus wat moeite, vooral als je een subtiel paars naadje wil voor- en achteraan.

Dordrecht19

Er werd gepast en aangepast.

Dordrecht20

Dordrecht21

Dordrecht22

Er werd ook gekookt

Dordrecht23

en van de zon genoten. De zon? Jawel, de zon, echtig waar: die heeft zalig geschenen, we hebben zelfs buiten gegeten en al. Heerlijk gewoon, die zon!

Dordrecht24

en er werd geposeerd met het eindresultaat, inclusief de brede paars lederen zwaardgordel.

Dordrecht25

Er werd kritisch geïnspecteerd

Dordrecht26

Dordrecht27

Dordrecht28

En we zouden geen wijven zijn, als we hetzelfde pakje ook niet eens allemaal hadden uitgeprobeerd. Voor de een wat te groot, voor de ander net te klein (“Hey, ik heb wel tieten hoor!”) maar gelukkig moduleerbaar.

Dordrecht29

Dordrecht30

Dordrecht31

En ik, ik ben dolcontent. Bedankt, dames!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *