’t Is weer niet mogelijk: had ik een ellenlang bericht geschreven, heeft de computer dat opgegeten! Blijkbaar wil hij niet tussentijds saven. Oh ik haat die dingen soms!!! Enfin, we gaan herbeginnen. Drie kwartier werk naar de vaantjes…
Het is nu trouwens amper pas zeven uur ’s morgens. Ik kon gewoon niet meer slapen, dat komt ervan als je om tien uur in je bed kruipt. Bart slaapt nog, heerlijk rustig, ook al begint de kamer nogal warm te worden. De airco durf ik nog niet aan te zetten, omdat die een vreselijk lawaai maakt.
Gisteren hadden we om tien uur afgesproken met Robby in de lobby (god dat klinkt stom). Hiernaast is ook een diner, zodat we daar dan gaan ontbijten zijn. Koffie, pancakes, en voor Bart meteen een stevige sandwich. Ik vraag me trouwens nog steeds af wat hier het verschil is tussen een caffe latte en een café au lait, behalve de prijs dan.
Anyway, daarna wilden we onze voeten een beetje sparen, en hebben we een taxi genomen naar de Chrysler building, dat prachtige art decogebouw. Tot mijn grote verbazing kostte de rit amper 8 euro, fooi inbegrepen. Voor de prijs moet je het zeker niet laten dus! Enfin, wij dus naar binnen, ik zo opgewonden als een kind dat een ijsje krijgt. Helaas… het gebouw is gesloten in het weekend.
We zijn dan maar te voet naar het water gewandeld: door het dambordpatroon en de genummerde straten kan je bijna niet verloren lopen. De kaarsrechte straten hebben dan ook nog het voordeel dat je, zeker door de brede avenues, bijzonder ver kan kijken en dus een prachtig zicht hebt. Het water, daarmee bedoel ik de in New York bijzonder aanwezige rivier de Hudson. Die is vrij breed, en zorgt ervoor dat Manhattan een eiland is.
Wat ik me op voorhand nooit gerealiseerd heb, is dat datgene wat wij New York City noemen, bijna volledig in Manhattan ligt. Het grootste deel van NY bestaat nochtans uit Queens en Brooklyn (samen Long Island) en de Bronx, die al een stuk van het vasteland van upstate NY vormt. Alle gekende plaatsen en bezienswaardigheden liggen vrijwel allemaal in Manhattan: Little Italy, Chinatown, Soho, de Empire State Building, Central Park, de musea, Ground Zero… Ik dacht, om eerlijk te zijn, dat Manhattan enkel het financiële district was. Niet dus, dat is enkel de zuidpunt van het eiland. Manhattan is trouwens groot genoeg om een stad op zich te vormen. De andere oever is trouwens al New Jersey, met Jersey city.
Ik had in de Weekend Knack een artikeltje gelezen over de watertaxi in New York. Dat is een knalgele (conform de gewone taxi’s) vrij grote boot met een gekoeld benedendek met zetels zoals in een bus, en een open bovendek waar je een prachtig zicht hebt op de skyline van Manhattan en het tegenoverliggende stadsdeel, of New Jersey dus. Hij doet een tiental verschillende plaatsen aan rond Manhattan, en kost amper 20 euro voor een dag (volgens het hop-on-hop-offsysteem). Wat we helaas niet wisten, is dat hij enkel vaart in het weekend.
We zijn dus op die watertaxi gestapt, en zijn nog even meegevaren naar Hunter’s Point (het eindpunt), waar we een prachtig zicht hadden op de skyline van Manhattan. Een aanrader! Daarna ging het in vrij grote vaart zuidwaarts, voorbij de bruggen en de watervallen (een kunstproject). Maar best ook dat het snel ging, zodat we wat konden afkoelen. We zijn ergens een thermometer tegengekomen, die 95° aanwees, zijnde 35° Celcius. Ik kan je verzekeren, dat is heet!
Aan Pier 17 zijn we afgestapt (ondanks de Touristil begon ik wat zeeziek te worden), om eerst iets te eten in een deli. Het ding was afgeleefd en met een slechte airco, maar de sandwiches waren wel lekker en bijzonder groot. Daarna zijn we in een elektronicawinkel binnengestapt voor een nieuw geheugenkaartje voor mijn fototoestel (25 dollar voor een Gb, zijnde 1300 foto’s in plaats van 12 op mijn 16 Mb) en een Flip voor Johan. We vonden het echt niet erg dat we even moesten wachten, het was er heerlijk koel.
Daarna te voet gemeanderd door het financiële district (lang leve Barts GPS, en trots dat hij was!), naar Wall Street (obligate fotootjes met de fameuze stier) en naar de zuidpunt, zijnde Battery Park. We hadden gedacht om daar de ferry te nemen naar Ellis Island en het Vrijheidsbeeld, maar er stond een gigantische wachtrij in de brandende zon. We zijn misschien wel gek, maar nog niet onnozel. Geen Ellis Island dus, wel de watertaxi één halte omhoog, om daar richting Ground Zero te gaan.
Eerst zijn we wel, voor koffie en toiletten en zo, binnengewaaid in een Barnes and Nobles, een gigantische boekenwinkel. Bart was zo in zijn nopjes dat we hem meteen kwijt waren, en dat hij zelfs geen koffie hoefde. Als hij zich niet had ingehouden, had hij zowat de hele winkel leeggekocht :-p Ettelijke boeken (en kilo’s) later zijn we dan toch naar Ground Zero gestapt.
Eigenlijk is dat niet meer dan een gigantische bouwput, maar je wordt er wel stil van. Ook Robby, een Amerikaanse spraakwaterval, werd er zowaar stil van, maar dat kan ook van de hitte geweest zijn. Zij woont en werkt momenteel in Washington DC, maar heeft jarenlang in Brooklyn gewoond. Toch is ze een toerist zoals wij, want eigenlijk kent ze Manhattan helemaal niet.
Daarna zijn we terug naar het water geslenterd, om er opnieuw de watertaxi te nemen richting ons hotel. Aangezien we alledrie eigenlijk nogal pompaf waren, onze voeten pijn deden (8 bleinen and counting) en het welletjes was in die hitte, was een echte taxi tot aan de voordeur meer dan welkom.
Een verkwikkende douche en wat rust later, konden we er opnieuw een beetje tegen. We zagen het nochtans niet zitten om ver te lopen voor een restaurant, zodat we het restaurant hier ter plaatse hebben geprobeerd. Niet goedkoop, maar wel bijzonder lekker: gesauteerde zalm op een bedje van lotus, jonge prei en geparfumeerde rijst in een kokosmelksausje. met vooraf een cocktail, en achteraf een crème brûlée met kokos. Lekker! We hebben overigens buiten gegeten, wat qua temperatuur eindelijk te doen was, en het waaide ook vreselijk hard (glazen durfden omver waaien, vol of niet). Ze voorspelden thunderstorms, maar daar heb ik niet veel van gemerkt. Kan ook zijn dat ik te diep sliep.
Toen waren we niet alleen moe, maar ook nog volgegeten en tipsy van de alkohol, zodat het bedjestijd was.
Ondertussen is het bijna acht uur, en ga ik nog even liggen. Bart slaapt nog, en we hebben pas om elf uur afgesproken met Robby aan de Chrysler Building (tweede poging). Zij is meer dan een uur onderweg om hier te geraken, dus…
Enfin, later meer.
Aangezien ik nu al wat meer ruimte heb in de garage, en ik mijn werktafel al heb binnengezet, vond ik dat ik maar wat verder moest doen. Vorige week zijn ze een nieuwe chauffageketel komen installeren, nu heb ik er dus twee grote legplanken naast gemaakt, breed, zodat ze voor bv. kinderfietsjes in de winter kunnen dienen.
