Geplaatst op

Apothekerslunch

Mijn favoriete apotheker, ook wel vriendin Delphine genoemd (niet te verwarren met schoonzus Delphine), of de mama van Marthe (Wolfs vriendinnetje), of die stoute muile van achter den hoek (dixit mijn ma) voelde zich vandaag een beetje verloren, het dutske. Vandaag is haar jongste, Briek, namelijk voor het eerst naar school. En heeft ze dus voor het eerst in zeven jaar het kot voor zich alleen op een gewone werk/schooldag. Bevreemdend, vermoed ik.

Ze vertelde het in elk geval toen ik deze voormiddag binnenwaaide om melk voor Merel te kopen. Ze ging dan maar op haar eentje ’s middags boterhammen eten, zei ze. Waarop ik haar prompt uitnodigde om dan maar hier iets te komen eten. Aangezien de examens begonnen zijn vandaag, en ik nog geen examens moet afnemen, ben ik namelijk ook thuis. Zeer enthousiast ging ze op het aanbod in: ze ging tegen half een aan mijn deur staan.

En toen was ik druk bezig met vanalles en nog wat, stelde ik nog een laatste examen op, zette puntenprogramma’s en dergelijke klaar, en was het plots kwart voor twaalf. En moest ik nog naar de winkel en beginnen koken en al. Wat voor een half uur vertraging zorgde, en een dito aperitief :-p

Er werd gretig gesmikkeld van de groentetaart (recept van de Colruyt, ik zet het hier ooit wel eens), er werd vooral honderduit gekletst (geef je nog eens die info over Hoeve Lootens, Delphine?) en er werd zelfs een praline verorberd als dessert.

En toen moest ze zich nog haasten om op tijd te zijn om de apotheek weer open te doen.

En zat ik hier met een grote grijns, na een fijne middag, verder te werken.

Geplaatst op

Springkasteel

Deze namiddag hees ik beide jongens in de auto, om Wolfs verrassing op te halen. Hij had er totaal geen idee van, en was doodcurieus. De vele hints die ik hem gaf, maakten het alleen nog maar erger, tot uiteindelijk toch zijn frank viel.

Je had hen beiden moeten horen juichen in de auto :-p

Tegen vijf uur waren we thuis met het ding, maar ik kon het niet alleen opzetten wegens te zwaar, dus moest er geduld geoefend worden tot papa thuis was. En die kwam gelukkig ietsje vroeger dan anders naar huis.

Ze hebben een dik uur gesprongen, tot ze doodop en compleet bezweet waren, maar ze hebben er gigantisch van genoten. Ik denk dat dit een dikke hit wordt morgen, met hun neefje erbij.

Geplaatst op

Waterpret

Een zonnige warme namiddag, twee zwembroeken, twee jongens en een grassproeier, meer moet dat toch niet zijn?

waterpret

waterpret2

Geplaatst op

Verkeersdag op Mariavreugde

(Verslag geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt. Foto’s zijn van Meester Eric Jolie.)

Op vrijdag 13 mei vond de vijfde verkeersdag plaats op de kleuter- en lagere school Mariavreugde in Wondelgem. Het centrale thema was Milieu en mobiliteit.
Heel veel ouders brengen hun kind namelijk met de auto naar school. Enig idee hoeveel jaar een boom moet werken om de uitgestoten CO2 die de auto’s in de lucht spuwen, weer om te zetten in zuurstof? Verkeer is meer dan enkel de verkeersregels kennen en/of defensief rijden.

Bekijk oude foto’s van Wondelgem naast hedendaagse foto’s. Onze (verkeers)maatschappij is zienderogen veranderd. Wie herinnert zich nog de tram in de Morekstraat? Spelende kinderen op straat? De boer met zijn melkkar en paard?

Het doodlopende straatje van de school was afgesloten voor gemotoriseerd verkeer, en alle leerlingen hadden de vraag gekregen om zoveel mogelijk per fiets te komen. Zelfs de kleutertjes mochten hun (loop)fietsjes meenemen om dan in de zaal binnen te oefenen. Nog nooit heb ik, om eerlijk te zijn, zoveel kinderfietsjes tegelijk gezien, in alle maten, vormen en vooral kleuren. Ook het dragen van een fietshelm en een fluohesje was uitdrukkelijk gevraagd, en daar hadden de meesten ook gevolg aan gegeven.

verkeersdag[+] verkeersdag[+]

Naast een ganse reeks activiteiten binnen en buiten de klas waren opnieuw heel wat hulpdiensten aanwezig, zoals een ziekenwagen, een politiewagen met bootje, een brandweerauto … Veel hulpdiensten hadden ook een nieuw aanbod: zo had de zeevaartpolitie mooie filmpjes mee over hun acties op het water.
De kinderen konden ook een busevacuatie uitvoeren met een echte bus, en mochten zelfs de brandweerslang hanteren!

Deze verkeersdag werd afgesloten met een fietstocht doorheen Wondelgem. Alle leerlingen van de lagere school die fietsvaardig genoeg waren en hiervoor toestemming hadden, konden meefietsen onder toezicht van de agenten van het Commissariaat Wondelgem, eveneens op de fiets.

Mijn zoontje was alvast laaiend enthousiast, en wil eigenlijk enkel nog per fiets naar school. We zullen zien…

verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+] verkeersdag[+]

Geplaatst op

Kleren

Vorige week zaterdag had Wolf een verjaardagsfeestje, waar ik even met de andere moeders stond te praten. Ik kreeg een zeer vreemde, en vooral medelijdende blik toen ik vertelde dat ik nog geen kleren had voor Wolfs communie. Een bemoedigend schouderklopje en een “Och, er zal nog wel wat over zijn” waren mijn deel. Serieus.

Maar het deed ergens toch wel enige zin voor urgentie bij mij ontstaan. Alleen, ik ben niet zo thuis in die fancy-schmancy kleren, ik koop de kinderkleren doorgaans bij H&M, C&A of JBC en dergelijke. Stevig, degelijk en goedkoop, want ofwel binnen de kortste keren te klein, ofwel met een gat in of een onuitwasbare plek.
Waarop Bart mij zijn moeder suggereerde. Die wél chique kleren voor mijn zonen koopt, zoals Armani Jr, Ralph Lauren, Scapa en dergelijke meer. Hmm. Daar zat wat in.

Vandaag had ik dus met haar afgesproken: ik zou tegen de middag met mijn kinderen naar Ronse komen (Bart was toch gans de dag weg voor het werk), bij haar eten, en daarna zou Merel bij schoonpa blijven en konden wij met de jongens kleren gaan kopen. Zo gezegd, zo gedaan.

Ze had kippenbillen gebakken, met versgemaakt appelmoes en kroketjes. Mmmm. En dan nog een frisco als dessert want die zaten al veel te lang in haar diepvries en die moesten daaruit want die namen maar plaats en ze had ze al uit die grote doos gehaald maar dan nog lagen ze op haren teen in die bovenste schuif daar en daarom moesten we nu wel een frisco eten want dan was ze daarvan af.

Ik heb Merel nog in bed gelegd en gewacht tot ze sliep, en toen zijn we naar Ronse centrum afgezakt. Vrij veel mooie winkels, toch wel. Voor Wolf is een een outfit geworden in felblauw met geel, echt mooi: een lange bermuda, een geel Tshirt (want hemden draagt hij niet graag) en een gestreepte pull. Kobe heeft meteen ook nieuwe kleren gekregen: een blauw shortje, een blauwe tshirt en een blauwe gilet. Daarna zijn we nog een paar winkels afgelopen voor bijpassende schoenen. Nog een chance dat schoonmama betaalde, want de rekening was ernaar.

Daarna hebben we nog op ’t gemak thuis koffie gedronken met een taartje bij (Merel sliep nog steeds), en nog een hoop gekletst. ’t Is eens wat anders, schoonmoeder-dochter bonding :-p

Al bij al een fijne dag gehad, en de jongens vonden dat ook. Voor hen was het dan nog dubbel feest toen een uurtje na onze thuiskomst papa thuis kwam met frietjes 🙂

Soit, voor de communie hebben we dus al kleren en een traiteur. Naar ’t schijnt moeten er nu nog foto’s gemaakt worden en zantjes en zo, en moet ook ik nog in ’t nieuw. Meh. Geen zin in.

Geplaatst op

Leep

Zoals nog regelmatig voorkomt, stak ik Kobe maandagmiddag in bed. Na nog een liedje gezongen te hebben, dekte ik hem in, en gaf hij me een megaknuffel. Waarop ik, doodgeknuffeld, doodviel, zo met mijn ogen dicht en mijn tong half uit mijn mond. DE remedie daartegen is een kusje, maar uiteraard probeert hij eerst alle andere mogelijkheden uit. Me kriebelen. Mijn neus dichtknijpen. Zijn vinger in mijn mond stoppen.

En toen had hij het gevonden: “Merel huilt!” Wat helemaal geen waar was, maar wat mij doorgaans wel doet reageren. Het kleine lepe monstertje! Ik ben gewoon in de lach geschoten, ik kon er niks aan doen.

En triomfantelijk dat hij was!

Geplaatst op

Salsa

(Deze post werd origineel geschreven voor Gentblogt, waar hij eerstdaags zal verschijnen, hoop ik)

Toen ik onlangs op Facebook een berichtje zag passeren dat David (Konijn, mijn officieus geadopteerd broertje en salsaleraar) vlakbij mijn huis in Wondelgem een cursus salsa organiseerde, dacht ik: waarom ook niet? Ik moet dringend meer bewegen, en wat is er dan leuker dan dansen? En ik ken Konijn, da’s uiteraard nog het beste van al.

En dus trok ik deze avond om half acht naar de Industrieweg in Mariakerke (ofwel R4) voor een proefles, en vond daar na enig zoeken achter de Volvogarage een omgebouwde loods, de Espace Tropical. Blijkbaar worden daar wel vaker lessen en salsafuiven gegeven, het zag er in elk geval dik in orde uit: een goeie dansvloer, spiegels, en een uitgebreide bar. Er waren drie jonge koppels aanwezig (enfin, of zes vrienden, dat weet ik eigenlijk niet), waardoor ik de ‘eer’ had om met David te ‘mogen’ dansen. Die voelde zich als een vis in het water, veel meer dan bij de zumba, en leerde ons stap voor stap de basispassen aan: standaard, achter, zijwaarts, en een draaitje. De passen gingen eigenlijk zeer vlot, en ik vond dat we na amper een uurtje toch al ietsje konden: het gaf in elk geval een goed gevoel. Blijkbaar konden sommigen al iets van salsa, maar zijn er twee strekkingen: de Cubaanse salsa, en de LA salsa, waar het in deze lessenreeks om draait.

Tegen het einde begon er een twintigtal mensen toe te komen voor de vervolgreeksen, en aan de begroetingen en het gebabbel te zien, zat de sfeer er daar al goed in. Omdat David de anderen wilde bijsturen, vroeg hij een van de aanwezige mannen om even met mij te dansen. Een knappe jonge gast, Glenn, kweet zich met verve van zijn taak: hij liet me zelfs een aantal mij nog onbekende passen doen, en ik viel bijna over mijn eigen voeten, maar uiteindelijk ging het wel.  Ik denk dus wel dat ik verder ga doen. Het leuke is ook dat David op verschillende plaatsen dezelfde lessen geeft, zodat je ook altijd een gemiste les op een ander moment kan inhalen, of een extra les kan bijwonen als je je onzeker voelt.

Een lessenreeks van acht lessen kost 70 euro (55 voor studenten), de eerste les kan je gratis bijwonen bij wijze van proef. Je kan eventueel ook nog de tweede les inspringen, de pasjes worden herhaald.

Voor meer info omtrent de locaties en de uren neem je best een kijkje op de website.

En dan ga ik nu voor de rest van de avond één-twee-drie, vijf-zes-zeven opzeggen in mijn hoofd. Niet vrijwillig, geloof me. En me al voorbereiden op stijve benen, daar ben ik zeker van.

Geplaatst op

Kapperspraktijken

Onze jongens zien er het best uit als hun haar gewoon kortgeschoren is. Ja, ik ben nog met Wolf bij de kapper geweest, en die deed in feite ook niks anders dan het afscheren met de tondeuze op 15 mm, misschien met hier en daar een extraatje. En dat kostte me dan 15 euro en heel veel moeite om hem stil te laten zitten. Sindsdien doe ik het zelf, wat me een hoop geld, tijd en gedoe scheelt. Deze keer was hun haar nog niet zo erg lang – het is al erger geweest – maar het mocht toch wel eens. Kijk maar.

wolflang

Wolfkort

Kobelang

Kobekort

Geplaatst op

Ikea

Ik moest nog steeds de legplanken ophalen die bij de levering en installatie van de nieuwe Ikeakast niet meegeleverd waren. Ik had ze kunnen laten leveren, maar ach, ik ging wel snel nog eens in de Ikea geraken, nee? Dat was dus buiten een slechte zwangerschap gerekend…

Vandaag wilde ik de jongens een plezier doen, dus gaf ik Merel eten om half twaalf, pakte haar stevig in, ging de jongens afhalen van school, en reed meteen door naar de Ikea. Daar hebben we dan samen gegeten, en dat vinden ze heerlijk! Merel was in de auto in slaap gevallen, en bleef de volle vier uren rustig doorslapen in haar maxicosi. Als dat niet zalig is! Na het eten mochten de broertjes gaan spelen in de kinderopvang, en spurtte ik de winkel door voor die planken, en nog een aantal typische Ikeakleinigheden. Ik moest me haasten, want om half vier begon Wolf zijn turnles, wat we nipt nipt gehaald hebben. Maar ik heb nu toch mijn planken, en de jongens hadden een hele fijne middag. En meer moet dat alweer niet zijn.

Geplaatst op

Drukke dag

Mijn dagen vullen zich tegenwoordig met het content houden op alle vlakken van een baby (en daar kruipt nogal wat tijd in), huisvrouwtje spelen, en vooral alles in een iets trager tempo doen dan anders. Heerlijk stressvrij.

Gisteren kwam de telenetman langs om te kijken naar onze kapotte digicorder. Het ding neemt niet meer op zoals het hoort, en blokkeert alle vijf stappen. Blijkbaar was het probleem niet op te lossen, maar hij heeft een format C: geprobeerd, en ik zal wel zien wat het doet. Ik kreeg een schitterende service en advies, hij heeft meteen ook de andere toestellen aangesloten zoals het hoort. En doordat de helpdesk een paar foutjes had gemaakt, is het nog niet eens aangerekend ook! Nice!

Vandaag beloofde een rustige dag te worden, maar toen belde Vallery rond negen uur of ze mocht langskomen voor koffie. Uiteraard 🙂 We hebben een dik uur zitten kletsen, heerlijk gezellig.
En toen belde mijn nicht Caroline of ze in de namiddag mocht langskomen. Ook uiteraard 🙂 Ook nu hebben we gezellig zitten kletsen, ondertussen baby’s voedend (Hanne is een paar maand oud) en mamaweetjes uitwisselend.

Tussenin hebben Merel en ik nog snel boodschappen gedaan (kerstcadeautjes en zo) en ben ik onder andere de Zeeman in Evergem binnengewaaid. Ik wilde zien of ze nog bepaalde wol hadden (no such luck) en goedkope kinderhandschoenen. Wolf had er vorig jaar gekregen, mooie rode fleece van 10 euro (eigenlijk halve prijs van 20 euro), en die waren toch wel anderhalve dag meegegaan. Een tweede paar heeft het een dag langer uitgezongen, vooraleer er al een van de twee verdwenen was. En nee, zo’n koordje doorheen de mouwen is blijkbaar not done in het eerste studiejaar. Van mij kreeg hij eerst geen nieuwe meer, maar toen vertelde Bart dat hij ’s morgens met een heel droevig stemmetje gezegd had dat hij het zo jammer vond dat hij geen handschoenen meer kreeg… En toen smolt mijn moederhart natuurlijk. In de Zeeman heb ik er dan gevonden voor 79 cent. Jawel, 0.79 euro. Het zijn uiteraard niet echt mooie, en slordig afgewerkt, maar het zijn wel handschoenen natuurlijk waar ik niet van ga wakker liggen als hij ze kwijt raakt. Verder nog wat kussens voor Merels kamer, en vooral ook… gordijnen! Enfin, eigenlijk niet: ik heb twee mooie dieppaarse damasten tafellakens gevonden, voor 7,5 euro per stuk. Meer dan groot genoeg, een mooie stof, en precies de goeie kleur! En al meteen omgezoomd en afgewerkt en al 🙂 Ik moet er enkel nog gordijnlint op naaien, en eventueel ook nog een brede onderzoom in leggen, maar dat is alles. En voor die prijs vind ik nergens nog stof in die kwaliteit…

Enfin, al bij al een fijne dag, zij het nogal onproductief voor huishoudelijke dingen. Morgen beter :-p