Ik heb lang getwijfeld door het slechte weer, maar rond een uur of drie heb ik dan toch de koe bij de horens gevat, en ben ik met de jongens naar Velzeke gereden.
Het Provinciaal Archeologisch Museum daar deed namelijk een speciale dag in het kader van Openmonumentendag, zoals elk jaar.
Er was een Romeins kamp, compleet met aarden omwalling met houten staken, zo authentiek mogelijke tenten (lees: aan elkaar genaaide lappen leer),
een glasoven, een pottenbakkersoven, een rookoven en een bakkersoven, allemaal in volle werking, machtig om te zien. Daarnaast was er dan een Gallisch kamp, uiteraard ook met tenten, maar waar ook mensen de nodige ambachten zoals wol spinnen of lederen schoenen naaien aan het uitoefenen waren. Knap.
Het hoogtepunt was echter de veldslag tussen beiden. De Romeinen hadden hulptroepen (auxilia) gelicht bij de Bataven, en dus marcheerden er een paar Romeinen richting het Gallische kamp, en keerden ze terug met wat Bataven in de rangen. Later wilden ze nog meer krijgers, en toen de Bataven daar niet op ingingen, ontvoerden de Romeinen een aantal van hen, en keerden terug naar hun kamp. Bij de Bataven brak er opstand uit, en met zo’n man of vijventwintig trokken ze naar het Romeinse kamp,
waar de Bataafse hulptroepen al snel overliepen en het kamp dus onder de voet werd gelopen. En er prompt verse Romeinse troepen verschenen, zo’n dertigtal soldaten die aanvielen.
Resultaat: nederlaag voor de Bataven, en een hoop dooien. En een ganse groep door- en doornatte mensen, zoals te zien op de foto’s. De laatste zijn dan ook niet meer zo scherp wegens getrokken in de striemende regen.
Op het einde lieten ze dan ook nog twee Romeinse ruiters vechten tegen twee Gallische ruiters, ook fijn om zien.
De jongens, vooral Wolf, vonden het prachtig! We hebben de ‘show’ gezien om vier uur, en nog eens om vijf uur. Toen is het echter ongelofelijk hard beginnen gieten, en ondanks de regenjasjes en de grote paraplu waren we doorweekt. De jongens wilden echter nog niet naar huis, het was er veel te leuk. We zijn dan maar nog even het museum zelf binnengelopen, hebben nog eventjes in het Gallische kamp rondgehangen bij Anthony (een vriend van me die aan reenactment doet), maar toen Kobe effenaf begon te klappertanden, vond ik het welletjes.
Aan de auto heb ik het ventje zijn kleren uitgestroopt tot op zijn onderbroekje – zelfs zijn Tshirt en kousen waren goed nat – en heb ik hem zijn lekker warme en vooral droge gilet (die nog in de auto lag) aangetrokken. Wolf idem overigens. Gelukkig heeft de auto een goeie verwarming, en hadden ze het niet lang koud meer. Thuis heb ik ze allebei in een goed hete douche gedropt, en waren ze snel weer door en door warm. En Wolf maar uitleggen tegen zijn papa over het kampement en de signa en de signiferi en het bronzen Gallische wolfhangertje dat hij gekregen had enzoverder.
Maar weet je, ondanks die regen vonden ze het een ronduit fantastische namiddag. Ik moet dat duidelijk meer doen met hen.
