Geplaatst op

Massage for life

Als u intussen nog niet weet dat Studio Brussel opnieuw zijn actie Music For Life aan het voeren is, dan woont u ofwel op een andere planeet, ofwel heeft u zich laten insneeuwen met enkel de basisbenodigdheden.

Feit is, dat ik na al die jaren wel een beetje uitgekeken ben op de formule. En dat ik het een beetje beu ben, al die acties For Life. Pas op, ik sta er uiteraard wel achter, maar het is wat teveel van het goede, nee?

Nochtans is er een actie die ik wel bijzonder tof vind, zeker als je nog geen eindejaarscadeautje hebt: massage for life! Een vriendin van me is professioneel vroedvrouw/masseuse/relaxatietherapeute en nog wel zo’n paar epitheta, gespecialiseerd in zwangerschaps- en babymassage. En zij heeft nu de actie op poten gezet dat ze, voor elke massage of cadeaubon vandaag, morgen en overmorgen, een deel naar MFL stort. Of hoe je ook individueel iets kan bijdragen.

Ga kijken naar haar aanbod op haar website, en doe er iets mee. Ideaal voor de feesten, en je hebt er nog een goed gevoel bij ook!

Geplaatst op

Ringtone op iPhone

Zoals nogal wat iPhonebezitters wilde ik eigenlijk gewoon een liedje als ringtone. Eentje dat zelfs niet echt te vinden is in alle ringtoneshops. Na een vraagje op twitter en het nodige forumgeblader heb ik het ideale programmaatje gevonden: iringer.net.

Je importeert de gewilde mp3, en drukt daarna op export, en je ziet je liedje netjes verschijnen in iTunes bij de beltonen. Nog even syncen met je iPhone, en ook daar verschijnt hij. Voila!

(En nee ik heb geen aandelen bij dat programma, ik vond het gewoon de max dat het zo simpel is!)

*zet nog even de themesong van Dr. Who op, Barts ringtone*

Geplaatst op

Ochtendzon

De ochtendzon daarnet in mijn woonkamer. In het echt nog véél mooier!

ochtendzon

Geplaatst op

Mood Calendar

calendar

Een paar dagen geleden circuleerde er een link op het internet naar de Life Calendar: een kalender met een gezichtje voor elke dag van het jaar, waar je op het einde van de dag zelf een smiley kon invullen over hoe je dag was geweest. Zo zie je achteraf hoe je je eigenlijk had gevoeld, en hoe je daar zelf achteraf op terugkijkt. Ik vond dat een vree wijs concept maar niet echt mooi, en besloot om dat zelf ook te maken, in mijn eigen stijl dan. Misschien niet helemaal correct tegenover de makers/uitvinders, maar soit.

Nu nog laten uitprinten op A3, en ik kan dat ergens ophangen en zelf gaan evalueren. Wie mijn versie wil zien of downloaden, je kan die hier vinden. Gratis en veur niet.

Geplaatst op

Mobiel

Bij een eerste kind ga je ongelofelijk veel lezen en informatie opzoeken, want je voelt je als aanstaande ouder ongelofelijk onzeker.

Zo had ik destijds gelezen dat baby’s van een maand of zo nog geen boodschap hebben aan zo’n typische kleurige mobiel, omdat ze toch nog geen kleuren kunnen zien. Zo’n mooie in beigetinten is al helemaal uit den boze, want daar zit al helemaal geen contrast op. Ideaal voor die kleintjes is een zwartwitmobiel met serieus contrast, en geometrische figuren. In de handel vind je dat niet, maar het internet is een bron van plezier, zoals altijd.

mobiel1

Ik heb er destijds ene gemaakt voor Wolf, en een nieuwe gemaakt voor Kobe. Aangezien ik geen kinderen meer verwachtte, heb ik die daarna weggegooid.
En dus heb ik nu nog maar eens een nieuwe gemaakt, netjes gelamineerd zodat die hopelijk wel eventjes meegaat. Hij hangt in haar wieg, en door de opstijgende warmte van de vloerverwarming beweegt hij zachtjes. Merel was in elk geval al geïntrigeerd toen ik haar de losse plaatjes liet zien.

mobiel2

mobiel3

Geplaatst op

Die àndere merel…

Deze woont al een aantal jaar in onze tuin. Niet dat het ons geïnspireerd heeft tot de naam van ons dochter, die lag al veel langer vast, maar ik vind het een mooi toeval 🙂

merelvogel

Geplaatst op

Woensdag

Het lastigste tot hiertoe om de drie kinderen te combineren, is het afhalen van school. Bart zet ze ’s morgens af, dus daar is geen probleem. Ik moet ze wel afhalen rond half vier, en met een baby is dat moeilijk te timen. Ofwel wil ze net dàn eten, ofwel ligt ze diep te slapen.

Als ik haar dan moet wakker maken, huilt ze natuurlijk, én wil eten. En dan spreek ik nog niet over het feit dat ik haar stevig moet inpakken, in de maxicosi in de auto zetten, ginder weer uithalen (met de maxicosi of in de draagdoek) en ze door de kou naar de speelzaal moet sleuren.

Op woensdag is het dubbel zo erg, want dan is het een pak drukker aan de schoolpoort, en kan je er al helemaal niet parkeren.

Maar… De mama van zijn beste vriendje heeft aangeboden om hen de woensdag mee te nemen, ze moet toch quasi hier aan de deur passeren. En da’s dus zalig: om half één waren ze hier, terwijl Merel rustig doorsliep en ik op mijn gemak had kunnen koken.

Bedankt, Hendrika!

Geplaatst op

Hoe het wél moet…

pakket1

Kijk, dit moet me even van het hart: een fles champagne of wijn is géén goeie bedanking!

Bart gaat heel regelmatig gaan spreken voor diverse gelegenheden. Is het iets commercieels, of gaat het uit van een commerciële organisatie, dan laat hij zich daarvoor betalen. Dat spreekt voor zich: tijd is geld, en hij heeft er ook de nodige voorbereiding aan.

Hij gaat echter ook regelmatig spreken op hogescholen en in diverse opleidingen, waar hij doorgaans niks voor vraagt, omdat daar weinig budget voor is.

Hij krijgt vaak een bedanking, meestal pro forma, in de vorm van een fles wijn of champagne. Nice, maar wij drinken geen champagne, enne… Kan het nóg onpersoonlijker? Er is natuurlijk niks makkelijkers dan gewoon een strikje rond een fles te doen en af te geven. Klus geklaard. Yay.

Zelf maakt hij soms de opmerking dat ze hém eigenlijk geen cadeau moeten geven, maar wel zijn vrouw, die door de lezing hem toch maar weer een avond moet missen. Daar heb ik uiteraard geen bezwaar tegen, en inderdaad, soms is het een mand met streekproducten, of iets van chocolade of zo.

Maar donderdag waren we beiden zeer aangenaam verrast: hij was een gastles gaan geven in Leuven, en die mensen hadden er echt hun werk van gemaakt! Hij kreeg een verwenpakket, speciaal op maat: zes verschillende soorten speciale koffie – echt wel lekker, ik geniet er volop van – met speciale chocolade erbij, een voorleesboek voor de kinderen, en een klein flesje champagne voor de geboorte van Merel. Oh, en een hele leuke touch: een blikje Nalu, Barts favoriete oppepper.

pakket2

Diep moet je niet graven in Barts twitter of blog om te weten dat hij kinderen heeft, net opnieuw vader is geworden, en dat hij een koffiefan is. Maar het is de moeite die ze gedaan hebben, die het zo leuk maakt: je voelt je tien – wat zeg ik: honderd – keer meer geapprecieerd dan met een fles champagne.

Dus, lieve organisatoren: als je nog eens een evenement (wat voor soort dan ook) op poten zet, denk dan even na wat je de mensen geeft, zeker als ze gratis langskomen voor jou. Is een klein beetje moeite teveel gevraagd?

En sorry tegenover onze vrienden: jullie krijgen de komende jaren, als we bij jullie op bezoek komen, een fles champagne als cadeautje. We moeten toch iéts met al die flessen in de berging?

Geplaatst op

Niet verstandig…

Bart was donderdagavond niet thuis, omdat hij een cursus begonnen is aan de Vlerick. Ik legde dus uit aan de kinderen dat papa terug naar school was, en dat ik dat eigenlijk wel wijs vond.

Wolf fronste nadenkend zijn hoofd, deed er even het zwijgen toe, en proclameerde toen: “Papa is eigenlijk niet zo verstandig hé”.

Mijn wenkbrauwen schoten de hoogte in. “Waarom niet?”

“Awel, hij heeft nu al zijn bedrijf Netlash waar hij het zo druk mee heeft. Als hij terug naar school gaat om iets anders te leren, dan gaat hij nog een bedrijf moeten oprichten, en dan wordt het alleen maar nog erger met druk zijn. En dat is toch niet zo slim?”

Ik kon niet anders dan lachen. Maar da’s toch knap beredeneerd voor een zesjarige, nee?

Geplaatst op

Minotaurus

De mensen die mijn achtergrond kennen, denken uiteraard dat ik hier een post ga schrijven over het bekende monster in het labyrinth van Kreta, een knappe Griekse mythe.

Niet dus. Het heeft er uiteraard wel mee te maken, maar het is veel wijzer 🙂 Een ganse tijd geleden was Bart uitgenodigd op de officiële voorstelling van een aantal gezelschapsspellen van Lego. Op het eerste zicht een contradictio in terminis, maar nee hoor! Lego weet het gegeven gezelschapsspel feilloos te combineren met zijn grote sterkte, namelijk het bouwen, variëren en improviseren met steentjes.

lego-minotaurus

Je krijgt een grote doos, en daarin zit een hoop bouwblokjes en een handleiding. Niks nieuws dus. Op die manier bouw je zelf je speelbord op. In ons geval – Bart had uiteraard niet toevallig voor de Minotaurus gekozen – kwam je een labyrinth uit, met in elke hoek van het vierkante speelbord vier miniventjes (ze kunnen op één tsjoepke) en in het midden een woeste minotaurus die je dreigde op te eten. Met een speciale dobbelsteen (die trouwens ook te veranderen en aan te passen is naar goeddunken) probeer je dus als eerste het midden te bereiken.

Ik denk dat we amper twee spelletjes gespeeld hebben, voor Wolf de spelregels al begon te veranderen. Hij veranderde eerst de dobbelsteen, begon daarna muren te verzetten, en liet zijn fantasie de vrije loop. Kobe trouwens ook: die had de dag daarna de doos uitgehaald, en met de muurtjes een hoge toren gebouwd, en een gevangenis voor de minotaurus. “Dan kan die ons niet meer bijten, he mama!”

Enfin, wel een aanrader dus: het spelletje zelf is leuk voor kinderen, en je kan het naar believen aanpassen als je het moeilijker en/of ingewikkelder wil maken.

Ik zou de andere spellen eigenlijk ook wel eens willen uitproberen.