Vorige week was ik een beetje in mijn gat gebeten: er stond hier een koppel cachers uit het Waasland die mijn TB-hotel aan ons huis nodig hadden voor de plaatsingsdatum – dat is een bepaalde uitdaging – en dus meteen een aantal van mijn andere caches hier in Wondelgem hadden gezocht. Helaas, het waren wel ervaren cachers, maar blijkbaar zat het hen die dag niet mee, want ze hadden maar liefst vijf caches niet gevonden. Euh… Ik geef toe, de meeste daarvan zijn er die ik geërfd hebben van een andere cacher die verhuisd is, en die ik niet recent had nagekeken, maar daar waren ook geen negatieve berichten over binnen gekomen. Vreemd dus.
Gisteren had ik enkel les in de voormiddag, zoals elke maandag, en over de middag nog een vergadering, maar daarna was het stralend weer zodat ik toch twee van mijn caches wilde nakijken. Jawel, allebei waren ze perfect waar ze moesten zitten, alleen was bij de ene het houdertje wat kapot, zodat ik dat vervangen heb. Een andere hier in de buurt was effectief verdwenen, die had ik eerder al vervangen.
Vandaag was er een stevige dag met leerlingencontacten en klassenraden, maar die waren voor mij al rond half drie gedaan en ik wilde vooral de rug wat stretchen en beweging geven. Ik ging dus zelf nog een cache in de buurt oplossen – een multi – en en passant nog vier caches nakijken, waarvan er drie niet gevonden waren en eentje kletsnat was. Dat laatste bleek correct, er werd een droog rolletje voorzien. De andere drie lagen perfect op hun plaats in de originele behuizing en waren dus vlot te vinden, vond ik. Tsja.
Maar ik maakte dus ook een fijn wandelingetje in de stralende zon, waarbij ik een vogelspotter tegenkwam die op zoek was naar een bosuiltje en die ik meteen heb leren geocachen. Ik hoop dat ze het nu ook nog zal doen!
Enfin, fijne wandeling, maar de rug was toch blij toen ik wat later plat in de zetel lag.