Ons pa zit ondertussen toch alweer bijna twee maand in het ziekenhuis, dus nog even een update.
Ja, hij is stukken beter, maar dat kan ook niet anders, nu hij regelmaat heeft, deftig eten op gezette tijdstippen krijgt en vooral ook stipt zijn medicatie neemt. Maar het hele team is het er intussen over eens: dit is geen man meer om nog alleen te leven, zeker niet in een huis met trappen. Anders is het hetzelfde liedje als de vorige twee keer: in het ziekenhuis krijgen ze hem weer helemaal goed, dan gaat hij naar huis, gaat het de eerste twee weken wel oké, begint hij weer zijn medicatie te vergeten, en zit hij twee à drie maanden later toch weer het ziekenhuis binnen.
Intussen heeft hij daar wel een episode gehad van opnieuw slijmen overgeven en heeft hij weer een slokdarmdilatatie gehad. Dat is intussen verholpen, ook al omdat hij zijn maagmedicatie een half uur voor de maaltijd krijgt.
Hij is wel al eens gevallen, gewoon, stomweg zijn evenwicht verloren in zijn eigen kamer. Gelukkig had hij niks behalve een schram op zijn hand, maar het had veel erger kunnen zijn.
Maar het verdict is duidelijk: hij doet zich veel beter voor dan hij eigenlijk is, en als je hem wat kent, weet je dat hij eigenlijk toch wel behoorlijk beperkt is in zijn zelfstandig functioneren.
Op zich mag hij intussen het ziekenhuis verlaten, maar er is voorlopig geen plaats in een WZC. Het liefst van al wil hij naar Zomergem, naar Ons Zomerheem, maar daar is geen plaats momenteel. Ik heb ook Lovenbos en nog een ander in Lovendegem opgegeven, net zoals Residentie Vroonstalle hier op de Evergemsesteenweg, maar ook dat is voorlopig volzet. Het is dus nu gewoon wachten tot hij ergens terecht kan, en dan hopelijk binnen afzienbare tijd een transfer naar Ons Zomerheem.
En intussen leest hij zijn krant, kijkt hij wat tv, mijmert hij vooral ook veel, en slaapt. In het ziekenhuis. Tsja.
