Die Romeinse detectiefjes lezen vlot en momenteel kan mijn brein iets als Alkibiades even niet aan, dus lezen we daarin vrolijk verder.
In deze aflevering blijft Falco grotendeels in Rome zelf en probeert hij een gold digger te ontmaskeren: ze heeft al twee dode rijke echtgenoten achtergelaten en is nu verloofd met een hele rijke self made man. Alleen wordt die dood teruggevonden vooraleer ze getrouwd zijn en zij daar dus niks mee te winnen heeft. En wat heeft die papegaai daarmee te maken? En die taartenverkoper?
Soit, opnieuw een goed in elkaar gestoken, simpel detectiveverhaal in het oude Rome van Vespasianus. Nee, het is geen Agatha Christie, maar zo was er effectief maar eentje, dus dat is moeilijk te evenaren. Maar het blijft vlot geschreven, al werkt de interactie tussen Falco en zijn senatoriale vriendin af en toe wel stevig op de zenuwen. Serieus, gast, grow a pair!
Maar verder? Aangename lichte lectuur.