Na de Aeneis was ik wel toe aan iets lichters, en aangezien ik wel had genoten van de Iron Druid van Kevin Hearne, ging ik kijken wat die mens nog had geschreven. Dat bleken onder andere twee boeken Ink & Sigil te zijn, opnieuw fantasy in een hedendaagse setting waarin ook diezelfde Iron Druid rondloopt.
Al MacBharrais is een sigil master, denk een notaris van de magische wereld. Hij kan met magische inkten en stempels contracten maken die bindend zijn voor de magische wezens, of zegels maken die een spreuk casten wanneer je het papier openvouwt. Enfin, een soortement magiër die op voorhand moet voorbereid zijn, want het duurt wel eventjes voor je zo’n zegel hebt opgesteld.
Oh, enne, hij heeft ook een dubbele vloek over zich: wanneer hij zijn stem gebruikt, gaan zijn toehoorders hem langzaamaan gaan haten, zodat hij altijd de spraakfunctie van zijn gsm gebruikt. Daarnaast gaat, zo ontdekt hij na een tijdje, iedereen die dicht bij hem staat, op een of andere manier dood, zoals al zijn leerlingen tot hiertoe.
Als er daarnaast nog een en ander misloopt, gaat hij op onderzoek uit naar wie hem zou kunnen vervloekt hebben en in welke kwalijke zaakjes zijn onlangs overleden leerling verzeild was geraakt.
Een en ander zorgt voor vederlicht maar zeer aangenaam en vlot lezend vertier: Hearne weet wat hij doet, kent zijn metier en weet hoe hij zijn personages interessant en net dat tikje irritant kan maken.
Fijn tussendoortje, inderdaad.