Vandaag zijn effectief de examens voor de tweede en derde graad begonnen bij ons op school. Aangezien ik morgen geopereerd word, had ik gevraagd om mijn examens in vijf en zes vandaag te leggen: anders moest iemand anders ze afnemen, vragen beantwoorden en de examens tot bij mij krijgen. Dit was de ideale oplossing, en leerlingen vragen toch altijd om Latijn ofwel als eerste, ofwel na een weekend te krijgen, aangezien het blijkbaar toch een van hun zwaardere vakken is.
En mijn eerstes en tweedes dan? Die hebben sinds een paar jaar geen examen meer voor Latijn, tot grote spijt van onze vakgroep. Modules in het eerste jaar en basisopties in het tweede jaar hebben geen examen meer, zo besliste de directie. Tsja….
Maar deze keer kwam het me dus wel goed uit, ja. Alleen hoop ik dat het wat zal meevallen om die examens te verbeteren. Het zal in elk geval niet meer voor vandaag zijn, want ik heb zelfs het einde van mijn examens niet gehaald. De rug en de voet gecombineerd – ik loop veel te veel rond tijdens zo’n examentoezicht in de grote zaal, en ik moet telkens ook weer naar de tweede verdieping om te kijken of alles oké is met mijn pupil in de zorgklas – zorgden ervoor dat ik misselijk begon te worden. Je zag het duidelijk aan mij, zei Peggy, en die bood dan ook aan om mijn examens binnen te steken donderdag.
Nope, het is echt tijd dat die operatie er komt. En nu maar hopen dat het ook compleet opgelost is dan, zoals bij de linkervoet. Meh.