Geplaatst op

Examens

Jawel, vandaag zijn de examens begonnen voor de tweede en de derde graad. Kobe zit vandaag dus te zweten op zijn eerste wiskunde-examen, morgen volgt nummer twee. De eerste graad begint pas donderdag en heeft dus nog drie dagen gewoon les.

Dat zorgt ook bij mij weer voor de gebruikelijke spreidstand: mijn examens zijn binnen, de laatste lessen in vijf en zes werden vorige week al gegeven, mijn brein zit in examenmodus, maar ik moet dus wel nog twee dagen lesgeven. Correctie: halve dagen, want ik heb normaal gezien in de namiddag zesdes, en die zijn er dus niet. En morgen begin ik maar ’s middags, wegens geen vijfdes tussen twaalf en één.

Gelukkig zijn ook de toezichten aangepast, want anders moest ik vandaag nog speciaal blijven: op maandag heb ik les van tien tot twaalf, en dan normaal gezien toezicht van kwart na één tot kwart voor twee. Dat is verschoven naar morgen, zodat het wel aansluit op mijn lessen.

Maar eerlijk? Ik heb echt geen zin meer in die lessen. De leerlingen duidelijk ook niet: ze zijn wild, zenuwachtig en redelijk onhandelbaar, en dus niet aangenaam om les aan te geven. En de leerstof die je geeft, blijft ook niet echt meer hangen. Tsja.

Geplaatst op

Punten!

Jawel, Wolfs punten zijn net binnengelopen, en wat een opluchting!

Hij had zes examens in tweede semester en hield zijn hart vast: bij de meeste was het erop of eronder, slechts bij een tweetal was hij er zeker van dat hij erdoor ging zijn. Na nieuwjaar had hij ook al zes examens gehad, waarvan er slechts drie door. Tsja, een eerste keer examens aan ’t unief, ik vond dat resultaat nog zo slecht niet, want je weet aan geen kanten wat je overkomt. Serieus.

Hij had dus al drie tweede zits, dat konden er veel meer worden. Groot was dan ook de opluchting toen bleek dat hij er maar eentje extra had: vijf van de zes erdoor! Toegegeven, hij zal er geen onderscheiding mee halen, maar dat hoeft ook niet. Op zijn twee projecten heeft hij goede cijfers, wat een knap resultaat oplevert, vond ik.

Toegegeven, drie van de vier zijn stevige kleppers, maar al bij al is dit dus echt wel haalbaar in tweede zit. Hij ziet het zitten, en wij zijn blij: hij heeft al aangetoond dat hij het kan, en nu hopen we dat hij vlotjes aan zijn tweede jaar kan beginnen. Dat zou mooi zijn…

Geplaatst op

Examens

Vandaag zijn effectief de examens voor de tweede en derde graad begonnen bij ons op school. Aangezien ik morgen geopereerd word, had ik gevraagd om mijn examens in vijf en zes vandaag te leggen: anders moest iemand anders ze afnemen, vragen beantwoorden en de examens tot bij mij krijgen. Dit was de ideale oplossing, en leerlingen vragen toch altijd om Latijn ofwel als eerste, ofwel na een weekend te krijgen, aangezien het blijkbaar toch een van hun zwaardere vakken is.

En mijn eerstes en tweedes dan? Die hebben sinds een paar jaar geen examen meer voor Latijn, tot grote spijt van onze vakgroep. Modules in het eerste jaar en basisopties in het tweede jaar hebben geen examen meer, zo besliste de directie. Tsja….

Maar deze keer kwam het me dus wel goed uit, ja. Alleen hoop ik dat het wat zal meevallen om die examens te verbeteren. Het zal in elk geval niet meer voor vandaag zijn, want ik heb zelfs het einde van mijn examens niet gehaald. De rug en de voet gecombineerd – ik loop veel te veel rond tijdens zo’n examentoezicht in de grote zaal, en ik moet telkens ook weer naar de tweede verdieping om te kijken of alles oké is met mijn pupil in de zorgklas – zorgden ervoor dat ik misselijk begon te worden. Je zag het duidelijk aan mij, zei Peggy, en die bood dan ook aan om mijn examens binnen te steken donderdag.

Nope, het is echt tijd dat die operatie er komt. En nu maar hopen dat het ook compleet opgelost is dan, zoals bij de linkervoet. Meh.

Geplaatst op

Examenopruim

Bart moet er elke keer weer mee lachen: de examens beginnen, ik moet beginnen verbeteren, en uiteraard moet ik net dan beginnen opruimen. Maar iets in mijn hoofd vindt dat ik enkel maar kan verbeteren aan een opgeruimd bureau. Duh, hoor ik u denken, aan dat bureau kan je niet eens zitten. Euh, ik zou perfect aan de livingtafel kunnen zitten?

Niet dus. En dus pakte ik onderstaande rommel aan…

… en had iets later het volgende. Daar kan ik dan tenminste mijn examens laten liggen zonder dat ze in de weg liggen. En het ziet er eindelijk ook weer deftig uit.

En nu die verbeteringen. Ugh.