Deze voormiddag moest ik nog maar eens introductielesjes geven aan twee klassen van onze lagere school. Ik doe dat niet graag, maar het is wel levensnoodzakelijk voor mijn vak. En dit jaar mocht ik hen ook een volledig lesuur bezighouden in plaats van 35 minuten. Dat scheelt een pak, geloof me.
Het was ook de eerste keer dat ze feedback moesten invullen, en de algemene commentaar was eigenlijk een beetje: “Ik wist niet dat Latijn eigenlijk niet zo moeilijk is, alleen veel werken.” Goeie punten voor mij, dus ^^
Het zorgde er wel voor dat ik pas om twintig over twaalf thuis was, een beetje laat om te beginnen koken. Het waren ook enkel Merel en ik die thuis waren – Wolf in Italië, Kobe in Engeland – en ik had haar McDonalds beloofd. Het is dus onvoorstelbaar hoe hard dat kind kan stralen he…
Ze heeft trouwens een van mijn vestjes ontdekt: een goudkleurig bolerootje dat ik eigenlijk zelf nooit draag, maar ooit gekocht had voor het koor Furiant, toen ze wilden dat iedereen zwart droeg met een gouden toets. Het is een kringwinkelvondst en bleef in mijn kast hangen. Tot nu dus: ze ziet er ook fantastisch mee, goud is duidelijk haar kleur.
Ze wordt groot, die dochter van me.