McDonalds en zo

Deze voormiddag moest ik nog maar eens introductielesjes geven aan twee klassen van onze lagere school. Ik doe dat niet graag, maar het is wel levensnoodzakelijk voor mijn vak. En dit jaar mocht ik hen ook een volledig lesuur bezighouden in plaats van 35 minuten. Dat scheelt een pak, geloof me.

Het was ook de eerste keer dat ze feedback moesten invullen, en de algemene commentaar was eigenlijk een beetje: “Ik wist niet dat Latijn eigenlijk niet zo moeilijk is, alleen veel werken.” Goeie punten voor mij, dus ^^

Het zorgde er wel voor dat ik pas om twintig over twaalf thuis was, een beetje laat om te beginnen koken. Het waren ook enkel Merel en ik die thuis waren – Wolf in Italië, Kobe in Engeland – en ik had haar McDonalds beloofd. Het is dus onvoorstelbaar hoe hard dat kind kan stralen he…

Ze heeft trouwens een van mijn vestjes ontdekt: een goudkleurig bolerootje dat ik eigenlijk zelf nooit draag, maar ooit gekocht had voor het koor Furiant, toen ze wilden dat iedereen zwart droeg met een gouden toets. Het is een kringwinkelvondst en bleef in mijn kast hangen. Tot nu dus: ze ziet er ook fantastisch mee, goud is duidelijk haar kleur.

Ze wordt groot, die dochter van me.

Negen jaar!

Dat was wel iets waar ik spijt van had, ja: dat we niet thuis waren op Merels verjaardag. Ik had er totaal niet bij stilgestaan toen we ons inschreven, of ik was waarschijnlijk niet gebleven als figurant. Maar bon, Bart nam naadloos over, eigenlijk feitelijk. Hij zorgde voor een bijzonder feestelijk ontbijt en had zelfs de spullen gevonden die ik voorzien had, maar dan eigenlijk voor maandag, wanneer we het samen gingen vieren, had ik gezegd.

Haar cadeautje lag ook al klaar, en dat zag ze helemaal zitten: een kleedje van de Nachtwacht! Vreemd, want vorige kerst had tante Delphine nog gevraagd of ze dat soms wou, en toen had ze nee gezegd. Nu dus wel ^^

Net toen ze naar de muziekles wilden vertrekken, ging de telefoon: dat omaly gevallen was en dat ze volgens de dokter foto’s moest laten nemen. Bon, Merel en Bart dus naar Ronse. Op de foto’s was niks te zien, ondanks de pijn die Nelly wel degelijk voelt, en dus heeft Bart haar weer op haar serviceflat afgezet. Ze heeft er gelukkig verzorging, indien nodig.

Merel en Bart zijn dan maar naar de McDonalds gegaan, wat bij een verjaardag hoort natuurlijk, en in de namiddag was er taart. Met kaarsjes die niet uit te blazen zijn, maar het duurde eventjes voor Merel dat doorhad, blijkbaar :-p

En tegen vijf uur stonden ze in de Kinepolis voor de film van de jonge Yeti.

En toen was er blijkbaar ook nog pizza ^^

Als ze geen vijf kilo verdikt is, weet ik het niet meer. Maar ze vertelde wel dat ze een zalige verjaardag had, en dat kan ik best geloven!

Speeltjes uit de Happy Meal: aapje gezocht

happy-meal-toys-yoohoo-finland

Twee weken geleden, toen we op den bots van adres veranderden, had ik geen tijd meer om te koken, en nam ik de jongens mee naar de McDonalds, tot hun grote vreugde. Wolf is te groot voor een Happy Meal (lees: hij heeft niet genoeg gegeten met wat erin zit, maar vindt het eigenlijk nog best leuk), maar Kobe is er dol op.

In zo’n Happy Mealbox zit altijd een klein speelgoedje. Vaak is dat rommel, en wordt er thuis amper nog naar gekeken. Deze keer waren het kleine knuffeltjes uit de Yoohoo reeks, en Kobe was er meteen zot van. Hij had een klein paars aapje met gele oortjes waar een spiraal op stond, noemde het beestje Draaioortje, en liep er de hele tijd mee rond. Het mocht zelfs mee in zijn bed, en zijn  trouwe Eland werd opzij geschoven. Zondagavond was Bart nog eens McDonalds gaan halen, en had Kobe opnieuw een Yoohoovriendje, zoals hij ze zelf noemt, een haaitje.

Vandaag had hij het lumineuze idee om ze mee te nemen naar school, want hij wilde ze tonen aan zijn vriendinnetjes. En natuurlijk, wat raadt u? Hij heeft zijn aapje laten vallen, en is het kwijtgespeeld. Tsja, een andere kleuter die dat vindt, houdt dat uiteraard voor zichzelf, dat zou hij ook doen.

Hij heeft erom gehuild op school, heeft dikke tranen gelaten toen hij het me vertelde, en ’s avonds nog eens toen hij het aan papa vertelde. Zucht. En bij McDonalds zelf is het niet meer te krijgen.

Dus nu mijn oproep: heeft iemand van jullie onlangs nog een Happy Meal besteld voor zijn kinderen, en kijken ze niet meer om naar die Yoohoo knuffeltjes? Kan je ze me dan alsjeblief bezorgen? Ik wil er gerust voor betalen, vooral voor dat paarse aapje Sanchee. Kobe zal je immens dankbaar zijn.