Wijvendinges
Morgen moet ik weer voor de klas staan. Als in: voor een échte klas staan, stel u voor!
Aan de snit van het coronakapsel kunnen we niks veranderen, maar aan de kleur gelukkig wel. Merel en ik hadden ons haar eind maart al eens gekleurd, maar intussen was dat alweer helemaal rost geworden, en ook bij Merel waren ze enorm verbleekt, die strepen.
Bon, wijvenavond dus. We gingen ons haar kleuren en tijdens het half uurtje wachten een gezichtsmaskertje of zo aanbrengen. En zo gebeurde dus, in verschillende stappen, met de radio aan en in onze badjassen.
Een uurtje later waren we allebei weer helemaal toonbaar, met een netjes ingesmeerd velletje en frisgedroogde haren.
Helemaal klaar voor morgen!
Nog een rokje!
Merel was zo blij met haar rokje, dat ze graag nog eentje in het zwart wou ook. Ik had nu toch gewone zwarte katoen liggen, van de mondmaskers, en dus gingen we aan het werk. Mijn bevallige assistente tekende en knipte de zakken – oh ja, het is een modelletje mét zakken! – ik knipte en naaide de rechthoeken, de boorden en prutste de rekker op zijn plaats, en voilà, een tweede rokje met voldoende stof deze keer en dus nog zwieriger. En ze staat er beeldig mee!
Roze rokjes
Toen ik de pedaal van de naaimachine van ons ma liet repareren, heb ik meteen ook mijn 50 jaar oude Bernina binnengestoken, ook voor nazicht van zowel de kapotte pedaal als de machine zelf. Ik kon een nieuwe pedaal online bestellen voor zo’n 200 euro en dan nog niet eens zeker zijn dat het goed ging zijn. Maar deze enthousiaste kerel heeft dus de condensator van de pedaal vervangen, de hele machine nagekeken, de condensatoren daar vervangen en het hele ding gesmeerd en gekuist. Resultaat: het loopt als een vliemke! En ik gebruik om eerlijk te zijn toch liever de Bernina dan de Singer van mijn ma: de motor is veel krachtiger en ze is simpeler om te bedraden en zo.
Intussen is dus wel de machine van ons ma binnen voor onderhoud wegens een slecht contact aan de spoelopwinder. En zo blijven we bezig, dus.
Maar bon, ik had dus al eerder een roze mondmaskertje gemaakt voor Merel en die was ronduit zot van de stof. Het is iets dat ik letterlijk op zolder had liggen, geen idee eigenlijk waar die nog vandaag komt.
Ik heb dan online om een patroon voor een zwierig rokje met rekker gevraagd – dat was wat Merel zelf wilde – en Patricia stuurde me de link voor de @skirtalert van Bel Étoile. Ik ging nog op zoek naar een rekkerband van 2 cm, vond die simpelweg in de Delhaize, en ging aan het werk. Ik had dan ook de alleraardigste naaiassistente die patronen voor de zakken knipte, speldjes aangaf, dingen uitmat en gewoon voor een opgewekte sfeer zorgde.
Drie kwartier of zo later had ik een bijzonder vrolijke dochter in een roze rokje. Het is wel niet zo zwierig geworden als bedoeld omdat ik niet voldoende stof had, maar bon, ik vind het wel mooi, en vooral: Merel vindt het mooi.
En meer moet dat niet zijn.
366 – 16 mei 2020 – zwierig rokje
366 – 13 mei 2020 – nieuwe outfit
366 – 12 mei 2020 – Merelproefje
366 – 06 mei 2020 – de eerste van deze lente!
366 – 05 mei 2020 – koekjestijd!
Opruimfee
Merel kon de gigantische chaos op mijn bureau niet langer aanzien, en begon met goeie moed op te ruimen. Veel dingen kon ze wel al wegdoen: al mijn oorringen en kettingen op hun plaats, alle muntjes in een bak, alle kaarten op een stapeltje, dat soort dingen. En voor de rest schakelde ze ook mij in, redelijk streng ook: “Mama, nu doe jij je papieren, en ik zal je er wel bij helpen. Je zegt maar in welke kast alles moet.”
Euh… Vooruit dan maar, zeker? Maar het resultaat is echt wel schitterend:
Die dochter van me: ik denk dat ik ze ga houden.