Acta Diurna de muliere ludenti
Eigenlijk al een heel oud berichtje, maar ik vond de foto’s zo leuk, dat ik het hier toch nog wilde posten.
Het is namelijk een berichtje van begin november, toen Bart met Merel naar de boekenbeurs is getrokken om er de acteurs van de Nachtwacht te zien. Ze schoven aan, en Merel kreeg niet alleen de gesigneerde boeken, maar ook een foto met de drie hoofdrolspelers. En glunderen dat ze deed!
Maandag vertrekken we in alle vroegte naar Tunesië. Ik had gehoopt dat er een rustig weekendje aan vooraf zou gaan, maar helaas… Kobe ging eigenlijk op scoutsweekend, maar hij voelde zich allesbehalve goed op donderdag en ik heb hem gewoon thuis laten blijven: het ging gewoon niet. Vrijdag was het iets beter en trok hij naar school, maar ik vond het nu niet opportuun om hem een weekendje in de regen en de kou te sturen, om dan helemaal doodop te vertrekken. Kobe thuis, dus.
Ik moest vrijdagavond wel de bar van de rugby doen en was ook nogal moe toen ik thuis kwam, maar aansluitend was er meteen ook DnD. Alleen… waren ze allemaal wat te laat en hadden Wolf en ik ons niet zo moeten haasten. Tsja.
Zaterdag ben ik Merel gaan ophalen na de muziekles en zijn we nog samen eerst om een cadeautje voor Feija gegaan. Daarna zijn we naar de bibliotheek gestapt. Ze was ongelofelijk goed gezind en liep dan ook te huppelen. Ze mocht in de namiddag namelijk eerst naar het verjaardagsfeestje van Feija en daarna mocht ze ook blijven voor het fluo slaapfeestje. Ze was al helemaal door het dolle heen!
Ik heb van Sandra ook een hoop foto’s doorgekregen, en het zag er bijzonder aangenaam uit!
En morgen is er dan nog het nieuwjaren – jawel! – bij ons pa in Zomergem.
Gelukkig kijken we er allemaal zo hard naar uit dat bij de kinderen de valiezen gewoon al gemaakt zijn. Ik heb er efkes de energie niet voor, maar het zal morgen nog wel komen. Alles is in elk geval al gewassen, daar zal het niet aan liggen.
Morgen toch nog proberen mijn zen te behouden, en dan: genieten.
Toen Merels handschoentjes af waren, had ik nog een hoop wol over. Ik stelde voor om een muts te breien, maar dat hoefde niet. Maar een haarband die netjes over haar oren gaat, dat zag ze wel volledig zitten. Ze koos een model uit met een extra bandje vooraan, en een dag later had ze dus een haarband ^^
En ik heb gelukkig een zeer welwillend model.
In 2012 had ik er nog voor de jongens gemaakt, zo van die vingerloze handschoentjes:
Ik weet niet hoe we er nu opgekomen waren, maar Merel wilde er ook dolgraag. Ik had er in de winkel gevonden en haar gegeven voor Kerstmis, maar zelfgebreide, helemaal zonder vingers, en dan nog in het petrolblauw, dat vond ze helemaal de max. De eerste was vorige week af, en die heeft ze dan maar ook meteen in gebruik genomen, zonder te wachten op het tweede exemplaar. Vandaag kreeg ze beide, en ze was er mega trots op. Tsja ^^
En ’t is niet alsof dat moeilijk is, je moet gewoon een beetje kunnen breien.
Een kinderhand is gauw gevuld. Of toch aangekleed.
