Shoppen met de dochter

Shoppen, we doen dat allebei niet graag, maar soms moet dat wel eens, en dan maken we er het beste van.

Ik moest eerst nog langs de tandarts om mijn tanden te laten scannen voor dat implantaat, waardoor we pas tegen half twaalf konden vertrekken. We fietsten gezapig richting ’t stad en trokken meteen naar de Pull and Bear, waar we een zwembroek voor Kobe meenamen. En toen werd het de Etam, want Merel had dringend eens een echte beha nodig, niet zo’n eenvoudig ding uit de Hema. En toen kreeg ze ook nog een bandeau voor onder haar lage topjes.

Toen hadden we honger, zodat we bij de Godot op het terras gingen zitten: een steak voor madame, een tartaar voor mij. Het is ongelofelijk hoe blij dat dat kind wordt van eten, niet te doen. Er was ook nog een hapje van gestoofde prei, en daarna nog een koffie voor mij en een frisdrank voor haar, alles voor 24 euro per persoon. Niet slecht.

We trokken verder, want de bedoeling was: die beha’s – check! – een bikini voor haar, een jeans met wijde pijpen maar niet gewoon baggy voor haar, eventueel nog een T-shirtje of twee, een jeans short, en voor mij een paar sandalen van Skechers. Die laatste hebben we gevonden, en met behoorlijk wat moeite ook dat bikini-bovenstuk. Maar die jeans? Nope, ondanks het afschuimen van ettelijke winkels en het passen en dus ook wachten bij de paskotjes en de lange rij ervoor. Want ja, het was mega druk in ’t stad, gewoon niet leuk. De short vonden we op de valreep wel nog.

De sandalen heb ik ook kunnen scoren, nog die chance. Al bij al viel de buit dus nog mee, zeker omdat we nog die zwembroek hadden voor Kobe, die morgen op kamp vertrekt, en die beha’s.

Maar het was dus al zes uur tegen dat we terug naar huis fietsten, en we hebben zelfs geen ijsje gegeten, dat hoefde dus niet eens. Man, mijn voeten…

Rapport

Gisteren kreeg Merel, net zoals de rest van de school, haar rapport. Nee, dus niet voor het weekend, want we hadden vrijdag nog deliberaties en gisteren was er ook nog een schooldag die moest ingevuld worden. Sommige ouders en leerlingen waren daar niet blij mee: ook de B-attesten en C-attesten en herexamens werden dus maar bekend gisteren om half negen. We hebben er met opzet voor gekozen om deze keer niet te bellen: daar zijn steevast problemen mee. De deliberatie op vrijdag duurt wel eventjes, en daarna wil iedereen ook graag aan zijn weekend beginnen, ook de mensen van het secretariaat. Zij moeten dan vaak behoorlijk wat mensen opbellen, en die kan je dan niet altijd bereiken. En na vijf uur belt het secretariaat dan ook niet meer, zodat er dan mensen zijn die geen telefoontje hebben gekregen, hun voicemail niet beluisteren en denken dat hun kind geslaagd is. Wat dus niet altijd het geval is.

De rapporten bekendmaken terwijl de leerlingen ook effectief op school zijn, heeft nog zijn voordelen: wij kunnen als leraar dan de leerlingen ook effectief opvangen, uitleg geven, de mogelijkheden van studieverandering meegeven, alles met hen doorpraten, wat dus niet kan met een kort telefoontje. Maar ja, sommige mensen hebben ervoor geopteerd om al eerder met vakantie te vertrekken, wat ik ook wel snap. Maar als onze minister wil dat er tot en met die laatste maandag effectief school is, dan is dat maar zo, en het is logisch dat de rapporten maar op die laatste dag uitgedeeld worden.

Soit, Merels rapport is ronduit prachtig. Ze is overal bij de beste, voor sommige taalvakken ook effectief de beste van haar jaar, en haar laagste cijfer is een 82.5% voor Duits, waar ze ook nog bij de allerbeste is.

Ze is goed bezig, die dochter van ons.

Nu nog vol spanning wachten op de resultaten van de heren.

Brr.

Appelscrunchie

Merel kwam af met een Tiktokje: of ik dat ook niet kon haken voor haar? “Dat” bleek een gehaakte scrunchie te zijn die wel een appelschijfje leek, compleet met steeltje en blaadje. En er zat vooral ook een werkbeschrijving bij, al snapte ze daar zelf niks van.

@bailey..allen

I made this #crochet #apple #wlw

♬ Love More – Fiona Apple

Het bleek een werkje van amper een kwartiertje te zijn, en ik vind dat het best goed gelukt is.

Ze was er in elk geval blij mee.

Ovidius’ Metamorphoses

Het is jàren geleden dat ik nog derdes gaf en de cursussen zijn wel wat gewijzigd, maar wat ik behouden heb, zijn de toneeltjes van Ovidius.

Ik lees met mijn derdes twee verhalen uit de Metamorphoses: Daedalus en Icarus en Pyramus en Thisbe. Er zijn uiteraard veel meer prachtige verhalen, en die zou ik dan in vertaling kunnen meegeven of zelf vertellen, maar het is veel leuker – en een onderzoekscompetentie in de tweede graad – om ze zelf per twee een van de verhalen naar voor te laten brengen.

Het stond hen volledig vrij op welke manier ze dat zouden doen: een toneeltje, een interview, een poppenspel, via playmobil- of legofiguurtjes, of een heus schaduwspel, waarom ook niet? Op deze manier kregen alle leerlingen negen extra mythologische verhalen te horen op originele wijze. Mooi, toch?

En ik kan misschien wel wat bevooroordeeld zijn, maar de punten die de leerlingen elkaar gaven, liegen er niet om: Merel deed met Lieze en Hanna een toneeltje en dat sprong er eigenlijk wel uit, ja. Merel en woord: een schitterende combinatie.

Dramatoonmoment

Merel volgt sinds het begin van dit schooljaar samen met Lieze de lessen drama in Evergem, samen met drie andere meisjes. Vandaag hadden ze een eerste toonmoment, een kort geïmproviseerd toneeltje dat ze op twee weken in elkaar hebben gestoken. Het was echt wel amusant: vijf tienermeisjes maken een clubhuis in een leegstaand huis en vinden er onder andere een amulet. Wanneer Merel later vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis doet, herkent een oud dametje het amulet en weet ze dat ze in gevaar is, want in dat huis heeft ze destijds haar man gedood en begraven. En dus gaat ze terug naar dat huis, waar de meisjes toevallig aanwezig zijn…

Er zat zelfs een stukje musical in. Goed gelachen, en vooral: ze doet dat echt goed, ze heeft er flair voor.