Geplaatst op

Toonmoment oude instrumenten: blazers

Merels blokfluitleerkracht had het al lang op voorhand aangekondigd: er zou een toonmoment zijn op vrijdag, en Merel zou ook een stukje moeten spelen. Niet dat ze al veel kan – ze is eigenlijk dit jaar weer vanaf nul begonnen met een nieuwe leerkracht en een nieuwe methode – maar toch. Deze toonmomenten vervangen eigenlijk de examens van vroeger, en maken de leerlingen meteen ook vertrouwd met een publiek en met de nodige stress.

Merel had eerst nog les van half vijf tot half zes, en intussen zat ik prinsheerlijk in de Labath, waar Merel me nog even vervoegde voor een warme melk met honing. Daarna hadden we nog een half uur zoet te maken, waardoor we in de C&A verzeilden en allebei een coole gilet meenamen. Merel ziet er op slag zo volwassen uit…

Enfin, toonmoment dus. Tot mijn grote verbazing was dat meteen een toonmoment – noem het gerust een klein concertje – met alle mogelijke oude en minder oude blaasinstrumenten, vaak begeleid op de klavecimbel. De max! Er waren de diverse soorten blokfluiten, al dan niet in combinatie, maar ook verschillende cornetto’s, iets wat ik nog niet kende en dat niks te maken heeft met ijsjes. Blijkbaar is het een oud houten blaasinstrument, licht gekromd, met een speelmanier tussen blokfluit en klarinet in. Oh, en ook bazuinen, de middeleeuwse vorm van trombones. Bizar, maar wel mooi! Ik dacht altijd dat die toeters die ze in de tekenfilms gebruiken om koningen aan te kondigen, bazuinen waren, maar dat zijn een soort simpele trompetten. Een bazuin is wel degelijk een schuiftrompet dus. Oh, en er bestaat dus ook een mega vierkante basblokfluit. Allez jong!

Enfin, leerrijke avond gehad dus. En een Merel die goed heeft gespeeld ^^

Geplaatst op

Kinderkoor

Blijkbaar is er op Mariavreugde een kinderkoor. Geen idee of dat er vroeger ook al was, ik heb er de jongens in elk geval nooit over horen spreken.

Merel daarentegen… Die kwam daar begin dit schooljaar mee af, of ze in het kinderkoor mocht. Ze repeteren op vrijdag over de middag, en ze zag dat helemaal zitten, samen met gans haar clubje  vriendinnen.

Uiteraard mocht ze dat, ik zag geen enkele reden waarom niet, tenzij dat misschien het feit dat ze niet bepaald ’s werelds beste zanger is, en dat is nog voorzichtig uitgedrukt. Maar ze is laaiend enthousiast, telkens weer, dus waarom ook niet?

Alleen… Hun eerste optredentje, op de Wondelgemse kerstmarkt, was toch wel op het weekend van Aether, zeker? Ze vond het gelukkig niet erg, haar papa en broers zijn komen kijken en dat was ook oké. En ik zal het volgende dan wel zien.

En was het goed? Wel euh… zoals mijn kritische Kobe verklaarde: “Best dat je er niet bij was, mama, want zelfs ik kreeg kiekenvel van hoe vals de solo aan het zingen was”. Bon, dan kunnen we ons schrap zetten voor de volgende keer, toch?

 

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje!

Merels verjaardagsfeestje was er gewoon nog niet van gekomen. Mijn najaar zat nogal vol met larpweekends en koorgedoe, en dan waren het examens en was het ook niet het ideale moment om feestjes te houden.

De eerste zaterdag van de vakantie dan maar, al was dat eigenlijk ook geen schitterend idee wegens nog een beetje moe. Maar de beide broers waren wel beschikbaar, en blijkbaar zijn die, volgens de vriendinnetjes, een conditio sine qua non. Deze keer was er zelfs nog een extraatje bij in de vorm van Arwen, die expliciet door Merel gevraagd was. En het is niet alsof Wolf dat zo erg vond.

En waarom nu de broers? Wel, andere vriendinnetjes gaan naar de film of het zwembad of Jump Sky of zoiets, maar Merels vriendinnen vragen altijd om een thuisfeestje, want daar zorgen Wolf en Kobe voor het entertainment.

Zoals altijd is er eerst, na de cadeautjes, de taart.

En dan begint het muziekpak: allerlei maffe spelletjes, geleid door de jongens, met als orgelpunt het parcours in het donker in Wolfs kamer. Die heeft het nog altijd over voor zijn zusje om niet alleen zijn hele middag eraan op te offeren, maar ook nog zijn kamer helemaal op stelten te zetten. En de meisjes – en de ene jongen van dienst – zijn er compleet zot van.

Ze mochten zelfs zo veel mogelijk staartjes in zijn haar maken.

Eindigen deden we met oliebollen, al was er precies iets mis met de manier waarop ze gerezen waren. Tsja.

Al bij al was het een bijzonder geslaagd feestje, vond Merel. En dat is wat telt.

Geplaatst op

Sinterklaas!

Jawel, Merel gelooft er nog steeds in, dat heb ik u hier al verteld. Ze was dan ook echt aan het popelen, gisterenavond, het briefje voor de Sint zegt genoeg.

Deze morgen was ze dan ook niet te houden en sprongen zij en Kobe bij mij in bed – zoals elke morgen – maar dan met de vraag om onmiddellijk naar beneden te komen, want De. Sint. Was. Geweest!

Die had voor Merel een groot cadeau mee, een grote pop van LOL Surprise, en dan voor Kobe een doos met nerfpijltjes en voor Wolf een nieuwe ring. Want ja, die is zijn zelfgekochte ring kwijt, helaas. En vooral, zoals gevraagd, een hoop marsepein en speculoos. Tsja, die man heeft zich misschien zelfs een beetje overdaan, denk ik. Maar dat vonden ze helemaal niet erg.

Zelfs de jongens glunderden met hun hoeveelheid chocolade.

En ’s avonds reed ik nog met Merel tot aan de kantoren van Duke & Grace waar de Sint ook nog langskwam, en Merel nóg een popje van LOL Surprise kreeg, zowaar! De sfeer zat er in elk geval dik in daar.