Shoppen, we doen dat allebei niet graag, maar soms moet dat wel eens, en dan maken we er het beste van.
Ik moest eerst nog langs de tandarts om mijn tanden te laten scannen voor dat implantaat, waardoor we pas tegen half twaalf konden vertrekken. We fietsten gezapig richting ’t stad en trokken meteen naar de Pull and Bear, waar we een zwembroek voor Kobe meenamen. En toen werd het de Etam, want Merel had dringend eens een echte beha nodig, niet zo’n eenvoudig ding uit de Hema. En toen kreeg ze ook nog een bandeau voor onder haar lage topjes.
Toen hadden we honger, zodat we bij de Godot op het terras gingen zitten: een steak voor madame, een tartaar voor mij. Het is ongelofelijk hoe blij dat dat kind wordt van eten, niet te doen. Er was ook nog een hapje van gestoofde prei, en daarna nog een koffie voor mij en een frisdrank voor haar, alles voor 24 euro per persoon. Niet slecht.
We trokken verder, want de bedoeling was: die beha’s – check! – een bikini voor haar, een jeans met wijde pijpen maar niet gewoon baggy voor haar, eventueel nog een T-shirtje of twee, een jeans short, en voor mij een paar sandalen van Skechers. Die laatste hebben we gevonden, en met behoorlijk wat moeite ook dat bikini-bovenstuk. Maar die jeans? Nope, ondanks het afschuimen van ettelijke winkels en het passen en dus ook wachten bij de paskotjes en de lange rij ervoor. Want ja, het was mega druk in ’t stad, gewoon niet leuk. De short vonden we op de valreep wel nog.
De sandalen heb ik ook kunnen scoren, nog die chance. Al bij al viel de buit dus nog mee, zeker omdat we nog die zwembroek hadden voor Kobe, die morgen op kamp vertrekt, en die beha’s.
Maar het was dus al zes uur tegen dat we terug naar huis fietsten, en we hebben zelfs geen ijsje gegeten, dat hoefde dus niet eens. Man, mijn voeten…
