Merel had vandaag nog een sessie bij de psycholoog, maar in het donker gaan wandelen langs die modderpaadjes, dat is me toch net iets te gevaarlijk: je loopt soms nogal dicht bij het water. Maar om anderzijds drie kwartier in de auto te koekeloeren, dat was het nu ook weer niet. Ik was eventjes blijven zitten maar besloot toen om toch nog een ommetje te maken.
Ik stapte stevig door, een klein half uur, langs verlaten straten, duistere wegels en heerlijke paadjes onder een stralende volle maan.
Ik zag vooral dat het goed was, dat het hier en daar stevig donker was, dat de Van Vlaenderensmolen er ook in het donker goed uitzag, en dat zo’n iPhone 11 toch een verdomd goeie nachtsensor heeft. En dat ik nog steeds bijzonder graag rondloop in het donker.
Tsja…