Geplaatst op

Ook Cantandum is er weer aan begonnen

Vakantie is zalig, maar ik hou toch ook van de structuur die het schooljaar biedt. Zo is vanaf nu weer elke donderdagavond gereserveerd voor het koor.

Ik geef het toe: het valt me soms zwaar, zoals ook vandaag. Ik had er zin in, ja, ik zing nog altijd bijzonder graag en het is prachtig wanneer die stemmen samenkomen en je dan de harmonieën en klankkleuren hoort die de componist voor ogen had.

Maar ik heb vandaag ook zes uur les gegeven, en die eerste week vergt sowieso een aanpassing qua tempo en drukte. En dan wil ik eigenlijk het liefst van al gewoon in mijn zetel blijven liggen en de rug en de geest rust gunnen.

Maar als je een engagement aangaat, dan doe je dat gewoon, en dus heb ik na het lesgeven eerst een uurtje geslapen, stond ik om half zeven bij de kine, ben ik daarna even binnengewaaid bij ons pa want die wordt vandaag 84, ben ik snel thuis gaan eten en ben ik in de auto gesprongen. En ja, was ik toch weer vijf minuten te laat, zucht.

Ik doe echt mijn best, maar soms, soms lukt het gewoon niet. En op donderdag? Dan lukt het vaak niet. Tsja.

Geplaatst op

Komanigroen warmhartig lieveheersbeestje

Het was al eventjes geleden, maar ik schilderde nog eens een scoutshemdje. Kwestie van bezig te blijven en al.

Best wel goed gelukt, al had het beestje wat ronder mogen zijn, achteraf bekeken. Soit, het is wel oké, denk ik.

Er liggen nog twee hemden klaar om van tekening te worden voorzien, maar ik wilde er niet meer aan beginnen voordat we op reis vertrokken, en het is absoluut niet dringend. En volgens Kobe zijn er nog wel wat van de leiding die dat graag zouden hebben. Ik zou het gewoon fijn vinden mocht de voltallige leiding netjes zijn naam en tekening op het hemd staan hebben, dan horen ze lekker samen op van die algemene activiteiten.

En ik doe ondertussen geen ander kwaad.

Geplaatst op

Concertje in Horebeke

Deze namiddag hernamen we ons Caleidoscoop-concert in de Protestantse Kerk in Horebeke, een gehucht in the middle of nowhere. Lag het nu daaraan, of aan het feit dat het om vijf uur ’s middags was? Feit was dat er niet veel volk was, maar dat mocht de pret en de kwaliteit niet drukken.

We gaven het beste van onszelf, zongen – gelukkig niet letterlijk – de pannen van het dak en ik gaf de presentatie met mijn meest zoetgevooisde microstem. En ja, we zagen dat het goed was.

Na afloop was er een receptie en ging een aantal van de koorleden nog samen iets eten. Ik zag dat niet zitten: mijn sociale batterij was helemaal leeg, de rug deed lastig en ik wilde het hoofd even laten uitwaaien. Ergo: een paar geocaches in een prachtig landschap.

Ik was pas na achten thuis – het concert had geduurd tot half zeven en het is een half uur rijden – maar het deed wel deugd, zo’n namiddagje.

Op naar het volgende concert, iets wat veel minder mijn ding is, zijnde Duitse romantiek. Ach ja…

Geplaatst op

Repetitie met een cacheke

Zondag hebben we een concert met ons koor in de kleine protestantse kerk in de Geuzenhoek in Horebeke, in de Vlaamse Ardennen dus.

Vandaag hadden we onze generale repetitie, in dat kerkje dus. Het is ook het kerkje waar we destijds ons eerste concert gaven met dit nieuwe koor, intussen meer dan vijf jaar geleden. En ja, het is er bijzonder aangenaam zingen, al is het een beetje weg van de wereld. En waarom Geuzenhoek? Wel, om een of andere reden – er is hier een heus museum aan gewijd en er zijn infoborden – is hier een protestantse enclave, compleet met veel nog steeds Hollands sprekende inwoners.

In het naar huis rijden na een aangename repetitie – ik doe er ook de presentatie en het voorlezen van de teksten – wilde ik ook nog een geocache oppikken en verzeilde ik bij een pracht van een molen. En ja, alle onderstaande foto’s zijn op hetzelfde moment genomen, met mijn Iphone, maar de ene dus met langere sluitertijd dan de andere. Ongelofelijk toch, wat die computerkracht met zo’n foto’s kan doen, want nee, er zit geen nabewerking op.

Geplaatst op

Undertow

Undertow of onderstroom. Geen idee, eigenlijk, waarom de titel van dit boek eigenlijk in het Engels moest, want ik vind hem in het Nederlands minstens even krachtig, en de gedichten zijn ook Nederlandstalig.

Undertow is een boek van twee vrienden van me, in samenwerking met een fotograaf. Geraard Van Heusden is de game master  van onze tweewekelijkse Cthulhu en dus ook dichter. Koen Buytaert is een van de spelers en ook componist. En dan is er dus nog Kristof Vande Velde, die fotograaf is in zijn vrije tijd.

Samen kregen ze het idee om een donker fotoboek te maken, gelardeerd met gedichten en met een bijhorende CD met ambient, ik kan het niet anders uitdrukken. Het is een donker boek, met bewolkte foto’s, duistere gedichten, broeierige muziek. (en nee, de onderstaande foto’s zijn verre van ideaal)

Gisterenavond tekenden we met een aantal present in Wetteren – tweede poging, de eerste poging van de boekvoorstelling in Gent was op een sisser uitgedraaid wegens verkeerd genoteerde boeking – waar Koen live de muziek speelde, Geraard ondertussen enkele van zijn gedichten ten berde bracht en de foto’s werden geprojecteerd in een geanimeerde voorstelling. Al bij al knap gedaan, jawel.

Helaas waren de stoelen pokkeslecht en wilde Geraard ook wel graag na de pauze naar huis wegens andere besognes, zodat ik hem thuis ging afzetten en zelf ook thuis was tegen negen uur. Uiteraard met gesigneerd boek. Het boek had ik al, de signatuur van Geraard ook, en nu dus ook de andere twee.

Kunstzinnige vrienden, ik vind dat wel leuk, ja.

Geplaatst op

Kersenbloesems

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind die roze bloesems van de Japanse kerselaar gewoon prachtig. Hier in Gent ben ik duidelijk niet de enige: los van de toeristenfoto’s is de meest gefotografeerde straat in het voorjaar de Jozef Kluyskensstraat: er lopen voortdurend Gentenaars, mensen komen speciaal tot hier, te voet of met de fiets, en iedereen is er foto’s aan het trekken.

Ik was er overdag nog niet geraakt, maar vorige dinsdag, toen ik naar de Cthulhusessie reed, dacht ik er plots aan. De heren moesten maar eventjes wachten: ik ben speciaal even tot hier gereden, parkeerde me en nam enkele foto’s. En stond toen gewoon nog even ademloos te genieten…

Geplaatst op

Ovidius’ Metamorphoses

Het is jàren geleden dat ik nog derdes gaf en de cursussen zijn wel wat gewijzigd, maar wat ik behouden heb, zijn de toneeltjes van Ovidius.

Ik lees met mijn derdes twee verhalen uit de Metamorphoses: Daedalus en Icarus en Pyramus en Thisbe. Er zijn uiteraard veel meer prachtige verhalen, en die zou ik dan in vertaling kunnen meegeven of zelf vertellen, maar het is veel leuker – en een onderzoekscompetentie in de tweede graad – om ze zelf per twee een van de verhalen naar voor te laten brengen.

Het stond hen volledig vrij op welke manier ze dat zouden doen: een toneeltje, een interview, een poppenspel, via playmobil- of legofiguurtjes, of een heus schaduwspel, waarom ook niet? Op deze manier kregen alle leerlingen negen extra mythologische verhalen te horen op originele wijze. Mooi, toch?

En ik kan misschien wel wat bevooroordeeld zijn, maar de punten die de leerlingen elkaar gaven, liegen er niet om: Merel deed met Lieze en Hanna een toneeltje en dat sprong er eigenlijk wel uit, ja. Merel en woord: een schitterende combinatie.