Beetje nipt

Goh, ik en deadlines, het zal nooit goedkomen. En ik en procrastinatie – pro: vooruit, cras: morgen: dus uitstelgedrag – wij zijn dikke vriendjes. Helaas speelt ook Murphy wel een rol, ja.

Neem nu de foto’s voor Kobes lentefeestkaartje. Ik wilde die niet te vroeg nemen, omdat er dan nog niet echt veel in bloei staat. Hoe later, hoe liever dus, maar dat kan dus ook gevaarlijk zijn. Ik wilde ze zondag nemen, bij het zachte avondlicht, maar was een beetje vergeten dat ik Wolf naar het Zeepreventorium moest brengen. Maandag was het helaas bewolkt, maar geen nood, dinsdag ging het prachtig weer zijn, en dan had ik nog tijd genoeg om het kaartje te maken en te laten afdrukken. Beetje nipt, maar bon.

En toen werd het dinsdag, en was het inderdaad prachtig weer, maarre… Kobe was ziek. Als in: mottig, misselijk, wit, niks eten, en de ganse dag in de zetel. Geen foto’s dus. Woensdag voelde hij zich een klein beetje beter, zodat ik tussen de regenbuien door snelsnel een foto nam hier in de tuin voor de uitnodigingen per mail. Maar nog niks voor het kaartje dus.

Gisteren voelde hij zich gelukkig beter, maar ik was door een vergadering pas thuis om half zes. We zagen het niet meer zitten om nog naar de vijver in Zomergem te rijden, en trokken dan maar naar de Lange Velden hier wat verderop. Geen ideale locatie, maar gelukkig hier en daar wel een bruikbare foto. Oef! Ik heb er een paar uitgehaald, en gekeken wat ik toen ervan kon maken. En jawel, tegen half negen was het kaartje klaar en kon ik nog snel naar een stukje koorrepetitie.

Nog een chance dat je gewoon ter plekke kunt afdrukken in het Kruidvat, ook in het vierkant. Vierkante kaartjes hadden ze helaas niet, dat was nog beter geweest, maar aangezien het morgen al zijn feest is, mag ik blij zijn dat ze er zijn, die foto’s. Ugh.

Eén antwoord op “Beetje nipt”

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *