Geplaatst op

Vakanties

Nee, niet die van ons, die heb ik al uitgebreid besproken, maar die van de jongens. Ze hebben gelijk dat ze nog op vakantie gaan wanneer dat kan.

Beide heren zijn natuurlijk twee weken met ons meegegaan naar Canada, en daar hebben ze ook volop van genoten, heb ik zo de indruk.

Wolf had natuurlijk wel tweede zit, maar zat in juli een weekje in Nederland met UGent Racing. Op zich moest hij daar, als lid van Mechanical Composites, niet zo heel veel meer doen, maar hij vertelde dat hij zich ongelofelijk goed heeft geamuseerd, een paar keer heeft gekookt en vooral zowat manusje-van-alles was.

Na zijn tweede zit is hij dus met Arwen een weekje Praag gaan verkennen, met de reeds beschreven huisreisperikelen tot gevolg. Maar ook hier heeft hij zich goed geamuseerd, vertelde hij.

En Kobe, Kobe beleeft zijn gouden vakantie, zoals dat wel eens wordt genoemd: drie maanden tussen het zesde middelbaar en ’t unief, waar je dus nog volop vakantie hebt en weinig tot geen verantwoordelijkheden.

Zijn vakantie zat stampvol: eerst voorkamp met de scouts om alle tenten te gaan opzetten. Dan Montenegro voor twee weken met diezelfde scouts. Prachtige beelden gezien, mooie verhalen gehoord.

Hij kwam thuis en zat de volgende dag al op het speelplein om zich er te amuseren en toch ook wat geld te verdienen, want qua financiën is Kobe meer het uitgeef- dan het verdientype, heb ik zo de indruk.

Na dat speelplein trokken we dus naar Canada, waarna hij ook weer prompt richting speelplein ging. En dan herfstontmoeting, een scoutsleidingding.

Hij was even een paar dagen thuis en trok toen met vrienden een week naar Albufeira in Portugal. Ook prachtige foto’s gezien, maar hoe hij dat allemaal bekostigt? Hij staat dus behoorlijk in het rood bij ons en zal toch een manier moeten vinden om ons terug te betalen.

Na Albufeira gaat hij prompt een week in het scoutslokaal wonen: er moet vanalles opgezet en geregeld worden voor de grote Scoutstweedaagse, en blijkbaar is dat leuker en handiger als je daar dan meteen ook blijft slapen en eten.

Bijna was hij vergeten zich in te schrijven voor ’t unief, en we hamerden erop dat hij naar zijn infodag gaat, want ook die had hij bijna overgeslagen.

Ze hebben het goed, die jongens van ons, en vooral: ze kunnen het zich ook permitteren. Financieel de een al wat beter dan de ander, maar dat komt nog wel.

Hopelijk willen ze ook nog af en toe met ons mee op vakantie. Toch nog even…

Geplaatst op

Dasbeertje

Het plan was om vandaag met Bart naar Watou te gaan, maar lo and behold, wat is de eerste dag van augustus dat het de hele dag regent? Jawel…

En nee, wij zijn dan geen zotten die in regenjassen en al toch aanzetten, wij willen ervan kunnen genieten. Bart had toch al slecht geslapen en was niet bijzonder goed gezind, en was dus ook blij met de vrijgekomen tijd.

En ik? Ik schilderde hemden – daarover later meer – en maakte een piepklein dasje. Hoezo? Wel, Kobes totem bij de scouts is een wasbeer, en laat dat nu blijkbaar een van de veel voorkomende en tot de verbeelding sprekende beesten zijn in Canada. In de Pourvoirie hadden ze van die wreed wijze kleine sleutelhangertjes van een wasbeertje met een maple leaf op zijn pootje, en die kreeg hij dan. Maar het is altijd leuker als er een persoonlijke touch aan zit, en hier bij de Scouts De Kleine Prins zijn de dassen effen blauw. Wat kon ik dan beter doen dan een mini blauw dasje maken voor dat beestje? Bon, wat gepruts met de naaimachine later zag dat er dan ook mega schattig uit. Zeg nu zelf…

Geplaatst op

Proclamatie van Kobe

Jawel, vandaag heeft ook Kobe officieel zijn diploma van het middelbaar gehaald, in de Wetenschappen-Wiskunde.

Bart zat met Merel en Wolf in het publiek, ik deed als vanouds de begeleiding van de muzikale intermezzi tijdens de proclamatie. En deze keer had ik extra reden om trots te zijn: Kobe speelde namelijk mee. Hij had met enkele vrienden een gelegenheidsbandje opgericht en ze brachten “Come as you are” van Nirvana, met Kobe op basgitaar. Ja, hij meent het echt: hij heeft echt veel geoefend en speelt zeker niet slecht!

En nu is hij dus afgestudeerd, en doet hij maandag zijn ijkingsproef voor de studie Bio-ingenieur, net zoals zijn peter Roeland.

Trotse mama, het zal wel zijn!

 

Geplaatst op

Eindejaarsbal

Het had niet veel gescholen of er was geen bal geweest dit jaar. Het balcomité was met bijzonder weinig en ze geraakten maar niet vooruit. Pas toen een aantal collega’s er de schouders onder zette, en dan vooral Ann en Arwen, kwam er resultaat.

Het was als vanouds in onze eigen sportzaal, maar heel veel volk was er eigenlijk niet, omdat er nauwelijks reclame was gemaakt en het allemaal ook bijzonder last minute was.

Ik ben eerst gaan quizzen en stond tegen iets voor twaalf op de parking van de school. Alwaar ik al door vier mensen werd aangesproken, nog voor ik de speelplaats over was, of ik Kobe al had gezien. Wel… laat het volstaan met te zeggen dat ik hem zelf naar huis heb gebracht, met zijn hoofd in een vuilzak, en dat hij huisarrest heeft tot na zijn examens.

En het bal zelf, wel, de eerste DJ was een van onze eigen zesdes die dat prima deed, maar de tweede, die een extra equipe mee had, was verschrikkelijk arrogant, speelde veel te luid en hield het bij harde techno, terwijl er vrijwel geen kat meer op de dansvloer stond. De meeste leerlingen vluchtten voortdurend naar buiten, en de vraag om het stiller te zetten viel – wellicht letterlijk – in dovemansoren.

Het was zo erg dat we ze van het podium hebben gehaald en de eerste DJ opnieuw hebben laten draaien, tot hun groot ongenoegen uiteraard. Maar ze waren meer dan gewaarschuwd – hun antwoord naar mij was: “Mevrouw, ge werkt op mijn zenuwen, ik trek mij van u niks aan” – en ze waren betaald, ze moesten dus niet zagen. Ach ja…

Ik ben er geen uur geweest wegens Kobe, maar ik had wel het gevoel dat ze zich prima geamuseerd hebben, en daar draait het uiteindelijk toch om.

Geplaatst op

Geocaching in Baarle

Kobe wilde vandaag oefenen met zijn maten voor de proclamatie: ze brengen een nummer van Nirvana, en Kobe speelt basgitaar. Alleen: Alec woont in Drongen en dat is nogal ver om te fietsen met een zware basgitaar op je rug. Aangezien het voor een keertje stralend weer was en er een goeie reeks geocaches daar in de buurt ligt, wilde ik Kobe wel brengen, als hij mijn fiets op de drager wilde zetten.

En dus ging ik vrolijk fietsen en geocachen, terwijl er vlijtig geoefend werd. Man, ik heb ervan genoten! Prachtige plekjes daar langs de Leie, en dan vooral het veer in Baarle.

Toen ik een berichtje kreeg van Kobe, ben ik hem weer gaan ophalen en het klinkt eigenlijk al behoorlijk goed.

Maar het is dus goed toeven daar in Baarle, geloof me.

Geplaatst op

Italiëreis nummer twee

Schreef ik in 2022 nog vol verwondering over het feit dat ik al een zoon had in het laatste jaar van het middelbaar, en dat die volgend jaar dus op ’t unief zou zitten, dan heb ik er nu zo twee.

Ik kan er niet altijd bij: mijn oudste is gewoonweg al twintig. Twintig! Hij groeit en bloeit en is zo ongelofelijk veel zelfbewuster geworden, heerlijk om te zien.

Maar nummer twee is dus nu diezelfde richting aan het opgaan. Was hij tot vorige jaren nog bijzonder speels en kinderlijk, dan is dat kindse er nu echt van af aan het gaan. Hij is groot, loopt nog altijd te zingen, is nog steeds maar zestien, maar zit dus ook in zijn laatste jaar. En is vannacht vertrokken naar Italië voor zijn eindejaarsreis.

En volgend jaar, volgend jaar heb ik er dan twee aan ’t unief. Eentje bij de burgerlijks, eentje bij de bio-ingenieurs. Nog geen idee hoe Kobe dat zal doen, hij heeft het moeilijk met studeren en zich concentreren, maar is het laatste jaar daarin al behoorlijk veranderd. Hij zal dus nog maar net 17 zijn wanneer hij aan ’t unief begint. Maar ik zal dus twee studenten hebben, twee quasi volwassen kinderen, met elk een eigen leven dat me beetje bij beetje ontglipt, zoals dat hoort.

Damn…