Het is nu toch al een paar jaar zo dat we pas de zondag na nieuwjaar naar Ronse gaan. Ik vind dat een prima idee: zo kan iedereen op nieuwjaar zelf rustig wakker worden, uitbuiken en suffen. En dan geniet je extra van het diner op die zondag.
Vandaag waren we dus netjes om twaalf uur present bij Omaly, en zij was een heel pak minder zenuwachtig dan op kerstdag, gelukkig maar. De sfeer zat meteen heel anders, veel gemoedelijker. Er waren hapjes, en er waren meteen ook nieuwjaarsbrieven, uiteraard.
En toen was er zalm, en daarna een fantastische kalfsblanket, en uiteraard nog taart ook.
We wasten af, ruimden op, en we zagen dat het goed was. Meer moet dat toch niet zijn, zo’n familiefeest?