Een van de favoriete dingen hier in huis van ons ma, was haar aarbeienconfituur. Omaatjes confituur met platte aardbeien, en dat werd dus platte-omaatjesconfituur. Vorig jaar heb ik er ook gemaakt, en dit jaar, goh, met gans de perikelen rond Els en Wols was het er gewoon niet van gekomen.
En toen passeerde op Wondelgem Leeft het bericht dat iemand hier op de Evergemsesteenweg nog een ganse hoop confituuraardbeitjes in de tuin staan had, maar dat ze geen zin meer had om die te plukken, en wie wilde, mocht er zelf komen trekken. Ik reageerde snel, en tegen half twee wandelde ik met Merel door de hitte richting aardbeienveld.
Effectief, het stond vol met felrode, zeer smaakvolle en sappige kleine aardbeitjes, en na twintig minuten hadden we een gans vergiet vol.
Een uur gesnij door Kobe en Merel later stond een stevige ketel te pruttelen, en nog wat later hadden we zeven mooie potjes platte-omaatjesconfituur. Win!
