Gisteren had ik dus een rotdag. Kan gebeuren. En toen kreeg ik ’s avonds plots, zomaar, een berichtje van een leerlinge van vorig jaar. Eentje die me altijd zeer ongeïnteresseerd was overgekomen, maar dat blijkbaar helemaal niet was.
Ik had maandag mijn eerste les Logica, ik doe wijsbegeerte, en daarin kwam het Syllogisme aan bod, en meer bepaald ook wel dat van Socrates en toen moest ik met een traan in mijn ooghoek toch even terugdenken aan mijn lessen Latijn bij u. Ook nog een bewijs dat ik wel degelijk het meeste van de tijd luisterde naar u, Mevrouw. Misschien een heel raar bericht om te krijgen, maar ik wou het toch even melden, dat ik nu in het hoger nog wel eens aan mijn middelbaar terug denk en ik denk er serieus over na om volgend jaar als minor Klassieke te kiezen. Mvg!
Ik werd helemaal warm van binnen, en stuurde het volgende terug:
Wel, Nina, you just made my day!
Dit is dus waarom ik het doe, waarom ik blijf opgaan in mijn Latijn en mijn lesgeven, en een berichtje als dit doet ongelofelijk deugd. Dank je!
Zij antwoordde prompt:
Haha, zeer graag gedaan!
En blijven lesgeven, geloof het of niet, maar je inspireert mensen!
LOL en nu ben ik het die een traantje wegpink, serieus!
zalig toch 🙂