Geplaatst op

Dag van de Leerkracht

En dan komt er een berichtje binnen van een leerlinge van een paar jaar geleden:
“Ik ben net te laat, maar dat was u vroeger ook al gewoon van mij 😅. Toch wou ik u nog bedanken voor de vele leuke lessen en de fantastische leerkracht dat u voor mij bent geweest 🙂. Zo’n leerkracht die niet uit de harten van haar leerlingen verdwijnt 💜“
Vooral het paarse hartje riep plots van die smerige uiensnijdende ninja’s op.
Nee, ik heb geen ambitie om iets anders te gaan doen, ook geen directie, want ik geef veel te graag les. Zelfs na 27 jaar. Zelfs na alle besparingen. Zelfs na Ben Weyts.
Geplaatst op

Deugd

Gisteren had ik dus een rotdag. Kan gebeuren. En toen kreeg ik ’s avonds plots, zomaar, een berichtje van een leerlinge van vorig jaar. Eentje die me altijd zeer ongeïnteresseerd was overgekomen, maar dat blijkbaar helemaal niet was.

Ik had maandag mijn eerste les Logica, ik doe wijsbegeerte, en daarin kwam het Syllogisme aan bod, en meer bepaald ook wel dat van Socrates en toen moest ik met een traan in mijn ooghoek toch even terugdenken aan mijn lessen Latijn bij u. Ook nog een bewijs dat ik wel degelijk het meeste van de tijd luisterde naar u, Mevrouw. Misschien een heel raar bericht om te krijgen, maar ik wou het toch even melden, dat ik nu in het hoger nog wel eens aan mijn middelbaar terug denk en ik denk er serieus over na om volgend jaar als minor Klassieke te kiezen. Mvg!

Ik werd helemaal warm van binnen, en stuurde het volgende terug:

Wel, Nina, you just made my day!
Dit is dus waarom ik het doe, waarom ik blijf opgaan in mijn Latijn en mijn lesgeven, en een berichtje als dit doet ongelofelijk deugd. Dank je!

Zij antwoordde prompt:

Haha, zeer graag gedaan!

En blijven lesgeven, geloof het of niet, maar je inspireert mensen!
Waarop ik dus weer, zeer welgemeend:
LOL en nu ben ik het die een traantje wegpink, serieus!
Het mag misschien klinken als zelfbewieroking, maar ik wou dit gewoon voor mezelf bewaren. Voor de dagen dat ik het misschien even allemaal niet zie zitten. En om al mijn medeleraars een hart onder de riem te steken. We doen er wel degelijk toe!