Man, wat een dag! Wat een heel erg drukke, maar fijne dag!
Gelukkig had ik gisterenavond de jongens al naar mijn schoonbroer mogen brengen tot zondagvoormiddag, of het was helemaal hectisch geweest.
In de voormiddag deden Bart en ik nog wat van opruim in het huis, want morgen is het hier doop van Merel, en moet het proper liggen. En boodschappen en de was en dergelijke, en zorgen voor kleine meisjes.
Tegen één uur was ik gekleed en opgetut, netjes in de dresscode van het huwelijk waar we naartoe moesten. Sofie en Sophie gaven elkaar het jawoord, compleet met ceremonie en receptie en fuif en al, en hadden een dresscode opgesteld: champagne met een toets van kers voor de dames, grijs met een accent in bordeaux voor de heren. Ik had er mijn hoofd over gebroken, maar uiteindelijk viel mijn euro: mijn ensemble van mijn burgertrouw van vijftien jaar geleden! Dat was een simpel mouwloos kleedje tot net boven de knie in champagnekleurige zijde, met een bijhorende lange blazer. En jawel, ik kan er gewoon weer in! Het is een beetje nipt hier en daar, mijn boezem is nogal enthousiast momenteel, maar bon, het lukt wel. En ook de originele kousen van destijds heb ik nog, want ik draag nooit van die lichte bruine kousen :-p Enfin, dat heb ik dus gecombineerd met een rood roosje als broche, rode nagellak, een bronskleurige choker met rode steentjes in, en bijpassende oorringen, et voilà! Ik moest Merel nog naar mijn ma brengen, en in de auto viel me ook nog te binnen dat zij een rode hoed heeft. Bij haar thuis zijn we dus de kasten ingedoken, en hebben we nog die rode hoed en een paar rode handschoentjes gevonden 🙂
Iets na half twee stond ik dus zonder Mereltje weer thuis om Bart op te pikken, haastten we ons naar de Zuidparking, en arriveerden een paar minuten te laat in het Vooruit Café. De ceremonie was net begonnen: Clo stond met beide dames op een podium, geflankeerd door Mick en Wout, de designerhomo’s van dienst. Zij heeft hen in de echt verbonden (de burgertrouw was gisteren al) onder groot gejuich, en ik werd zowaar zelfs eventjes emotioneel.
Bart en ik zijn uiteraard nog een tijdje blijven hangen en kletsen met alle bekenden, en daarna warempel een rode bril gaan kopen voor hem! Ik vraag er nog maar een jaar naar :-p maar nu had hij geen excuus meer: we hadden tijd en we waren toch al uit ons kot :-p Daarna hebben we heel rustig een koffie gedronken in Or (ben ik eindelijk eens geraakt dus) en daarna zijn we met veel bekijks – tsja, Bart in chic kostuum, ik in chic kleedje met rode hoed en al, wat wil je – richting Lepelblad gewandeld. Via de Mageleinstraat. Waar toch wel de winkel van Cora Kemperman is gelegen zeker? Ik heb er een heel knap felrood Tshirt zonder mouwen gescoord, en vooral een heel erg mooie lange zwarte rok, met gigantisch veel stof in. Ideaal om ’s avonds aan te doen trouwens, want in dat korte kleedje ging ik me opgelaten voelen om te dansen. En het leukste van al: Bart heeft alles betaald voor mij 🙂
In het Lepelblad hebben we heerlijk staan kletsen en heb ik van nabij kennis gemaakt met Mick en Wout, de getuigen die ook de kleren van de bruiden hadden ontworpen. Die zagen er trouwens schitterend uit: behoorlijk apart, toch chic, en heel erg zichzelf.
Rond zeven uur zijn we even nog naar huis gereden, omdat mijn ma met Merel naar huis kwam: ze zag het niet zitten om ons meisje bij haar te laten blijven slapen, omdat ze dan morgen én zichzelf én ons pa (die met zijn gebroken sleutelbeen weinig zelf kan) én Merel op tijd moet klaar krijgen voor de doop. Dus kwam ze maar bij ons babysitten, en gaat ze vannacht terug thuis slapen.
Ik heb me omkleed in mijn nieuwe kleren met mijn rode laarsjes eronder (mijn voeten waren blij na al dat staan), ben met mijn echtgenoot gaan eten in de Wok Dynasty in Latem, en tegen tien uur waren we in Au Bain voor de fuif. Zeer, zeer fijne fuif overigens: prima muziek, aangenaam volk (nog nooit zoveel lesbiënnes op een kluit gezien) en goeie sfeer. Alleen jammer dat het er zo warm was, waardoor ik geregeld stopte met dansen en buiten ging afkoelen. Alwaar eigenlijk ook wel een fijne ambiance was onder het afkoelende volk :-p Lang geleden dat ik nog zo staan dansen heb, eigenlijk. Rond half twee heb ik Dirk en Ilse afgezet bij hen thuis, en ben dan ook naar huis gereden.
Ik had gerust nog wat langer willen blijven, maar dan ging het morgenvroeg extra pijn doen, vermoed ik. Want dan is er opnieuw feest, met veertien man in ons huis en restaurantbezoek en alles.