Doop

Jawel, onze kleine meid is vandaag gedoopt. Ik weet het, het lijkt wel een anachronisme in deze tijd, en we hebben erover getwijfeld, maar uiteindelijk hebben we er, net zoals bij de jongens, toch voor gekozen om hen  een opvoeding met christelijke inslag te geven. En gezien de vele reacties is daar tegenwoordig precies zelfs moed voor nodig.

Shura was al om negen uur present om het huis toonbaar te maken. Ikzelf was dan helaas al een paar uur op: ik lag er uiteindelijk in om half drie, om half vijf wilde Merel drinken, en om half zeven was ze klaarwakker. Umpf. Niet veel nachtrust gehad dus. Om tien uur waren zowel Bart als ik volledig weer opgekleed, had ons meisje haar witte jurkje aan, en werden de jongens afgezet door nonkel Koen. Een na een druppelde de rest van de familie binnen, en dronk rustig een koffietje in de zetel. Zowel Jeroen – zoals altijd, overigens – als mijn ouders lieten weten dat ze rechtstreeks naar de kerk gingen tegen elf uur.

De priester stond ons al op te wachten: Kobe deelde de boekjes uit die ik voor de gelegenheid gemaakt had, en Merel was bijzonder wakker en bekeek alles met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Alleen het koude water – bij de twee jongens was het nog lekker warm geweest – vond ze niet zo leuk, en tegen dan was ze trouwens ook al behoorlijk moe.

Om kwart voor twaalf konden we thuis de champagne inschenken, vloog Mereltje in haar bedje en werden de jongens opgevangen door de babysit van dienst.

Gelegenheidsadres was Bord’eau in de Oude Vismijn. Het verslag daarvan volgt nog wel eens apart, als het gepubliceerd is op Gentblogt 🙂

In elk geval waren we, met een voldaan gevoel, terug thuis tegen vijf uur, netjes op tijd om daarna nog naar de koorrepetitie te kunnen gaan.

Een druk leven, wij? Neuh…