Handschoen

Ongeveer één keer per jaar spreken we af met vrienden van Bart van aan ’t unief. We kennen elkaar intussen door en door, en helaas komt het er niet vaker van. Het is altijd een bijzonder aangenaam weerzien, en vooral ook vertellen wat er intussen allemaal is veranderd in ons leven.

We geven dus om de beurt een dineetje, en deze avond was het in het verbouwde, nog niet afgewerkte huis van één van de koppels. We hebben uiteraard het hele huis bekeken en bewonderd, uitgebreid bijgekletst, en vooral ook genoten van het lekkere eten dat Katrien op tafel zette.

Da’s dus raar he. Je ziet mensen maar heel af en toe meer, maar het blijven echt wel goeie vrienden. Sowieso heb je tussen je 30 en 40, als je kinderen hebt, nog weinig tijd voor een bloeiend sociaal leven, maar toch. Elke keer opnieuw voelt het weerzien aan als het aantrekken van een oude vertrouwde handschoen die je ergens vergeten was in een schuif. En toch, toch draag je ze niet vaker.

Jammer toch?

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *