Ik heb altijd al van Halloween gehouden. Niet van het commerciële gedoe met de pompoenen en zo, wel van het idee zelf, en van het verkleed rondlopen. Dit blog heet niet voor niets witch natuurlijk :-p
Dit jaar had ik wilde plannen: vorige week zaterdag was er het Halloweenfeestje hier op het pleintje in de straat, een evenement van de buurtwerking. Ik was van plan om met de kinderen te gaan, en ook zelf verkleed rond te lopen. Helaas, het miezerde en ik was moe en half ziek, en besloot wijselijk binnen te blijven, de gordijnen te sluiten en de haard aan te steken.
Vandaag had ik nog meer plannen, iets waar ik trouwens al lang naar uit keek: een Halloweenfeestje bij vrienden in Antwerpen, iets wat eigenlijk al een traditie was, maar waar ik nog nooit geraakt ben en waar ik de meest wijze verhalen over hoorde.
En toen kwam de dag zelf, en… Ik was vreselijk moe, het regende buiten, Bart wilde niet mee en het was me te ver rijden, zo op mijn eentje. En dus ben ik maar weer thuis gebleven. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik rond negen uur in de zetel in slaap ben gevallen en pas rond half twaalf ben wakker geschoten.
Tot zover mijn Halloween dus. En een ambetant gevoel tegenover mijn vrienden, aan wie ik beloofd had te komen. Oh well…