Stilte

Dat mis ik dus in de vakantie: stilte. Maar echt serieus.

Ik zie mijn kinderen doodgraag, maar ik heb ze in de vakantie wel continu om me heen, en ook al vragen ze daarom niet altijd mijn aandacht, ze maken wel lawaai. Spelen, lachen, ruzie maken, onnozel doen, of het geluid van de tv. Lawaai dus.

Vandaag is Bart in de namiddag naar kantoor getrokken om daar alles eens flink open te zetten en te laten afkoelen, en hij heeft de kinderen meegenomen. Dat betekent voor mij: stilte. Rust, maar vooral stilte. Ik heb aan mijn computer zitten werken, ik heb wat klusjes links en rechts gedaan, ik heb zelfs even zitten lezen, maar ik heb vooral genoten van de stilte. Geen geluid, alleen het zachte gezoem van mijn computer en wat vogels buiten, en dat was het. En man, ik heb dat gemist! Doordat ik vier vijfden werk, ben ik sowieso een dag in de week thuis, alleen, in stilte, en dat mis ik nu.

Volgende week zijn ze alle drie een weekje op kamp: Wolf op voetbal/omnisport, Kobe naar Groene Vingers, en Merel op Kleuterdisco. Dat betekent: vrijheid voor mij tussen negen en vier. En eigenlijk vooral ook: stilte.

Ge kunt niet geloven hoe hard ik daarnaar uitkijk.

En heb ik al ‘stilte’ gezegd?