Om eerlijk te zijn: het is niet van mij, maar van de beste vrienden van mijn ouders. Ik ga er al zolang ik me kan herinneren, het is gewoon een stukje van mijn jeugd. De hele uitleg kon je vorig jaar al lezen, toen ik er ging picknicken met Vallery en Bo.
Vandaag had ik al een tijdje vastgelegd om door te brengen met Gwen. We gingen het laten afhangen van het weer: bij goed weer samen naar de Gentse Feesten, bij regen bij een van ons thuis. We hadden niet gerekend op zowat de warmste dag van het jaar, om eerlijk te zijn. En toen ik dus gisteren belde met het voorstel om naar de vijver te gaan, zag ze dat meteen zitten. Voor een picnic zijn onze dametjes nog wat te klein (de dag zou te lang worden) maar een uitgebreid vieruurtje behoorde dan wel weer tot de mogelijkheden.
En zo stonden we rond half drie in Zomergem, ik met mijn drie kinderen, Gwen met haar drie jongste, een vriendje van Ernest, en diens zus. Iets later kwam ook nog mijn ma toe met de twee kinderen van mijn broer, en waren we dus met tien kinderen tussen twaalf en twee. Ik had een parasol en wat dekentjes mee, strandspeelgoed en stapels handdoeken. We hadden allemaal uitgebreid fruit voorzien, er waren koeken, ik had cake en donuts mee, en er was voldoende water. In elk opzicht.
