Onder vrienden
Een week of twee geleden stuurde Sofie mij en Gwen een berichtje: om nog eens af te spreken met ons zessen, dat was – letterlijk – jaren geleden. Tot onze grote verbazing was de eerst voorgestelde datum meteen goed, en dus reden Bart en ik vandaag met de fiets tot in Lovendegem, zo tegen een uur of zeven.
Het werd een bijzonder aangename avond waarbij we gewoon buiten konden blijven zitten. Sofie had een hoop hapjes en daarna een bijzonder fijne risotto met zalm en schaaldieren. Oh, en haar fameuze pruimentaart als dessert!
Eigenlijk heb ik bijzonder weinig mensen gezien deze zomer: eigenlijk nergens echt op bezoek geweest, niemand bij ons thuis… En daarom deed net deze avond ook zoveel deugd: fijne mensen, fijne gesprekken, veel gelachen, lekker eten…
We gaan proberen deze keer niet zo lang te wachten.
365 – 27 juli 2022 – zomergraan
Kikker
Toen ik vanmorgen rond half negen de ramen alweer wilde sluiten – het was dan alweer meer dan 25°, ze spreken van 41 vandaag – verschoot ik me dood: midden op de keukenvloer, voor het venster, zat een kikker. Doodgemoedereerd. Euh…
Ik vermoed dat het beestje op zoek was naar water, maar tegen dat ik een schotel water had gehaald, was hij al naar buiten, in ’t gras. Geen idee of hij het water nog gebruikt heeft, ik heb het alvast laten staan.
Raar beest…
365 – 19 juli 2022 – beetje heet…
365 – 11 juli 2022 – naiade
Eerste echt zomerse vakantiezondag
Niet dat het vorige week geen zomerse zondag was, maar toen zaten we op het communiefeest van Marie-Julie, en dat is niet hetzelfde.
Vandaag maakte ik ettelijke potjes confituur dankzij het snijwerk van vader en dochter. Het zwembad, waarvan we vrijdag hadden vastgesteld dat het meer gaten bevatte dan het geheugen van een zwaar dementerende fruitvlieg en dat ik dus nieuw besteld had en dat gisteren werd geleverd – de lokale handelaars hadden er geen meer in voorraad – was eindelijk gevuld en kon gebruikt worden, de zomertent werd opgesteld om toch uit de zon te kunnen zitten, en ook de tuinmeubelen werden dankbaar gebruikt door ons pa.
Zomerse shenanigans, als het ware.
En toen ging ik, in het terugrijden naar Zomergem, nog een paar caches zoeken met ons pa in Vinderhoute. Of Merendree, geen idee welk grondgebied het precies was.
365 – 24 juni 2022 – stortbuitje
365 – 13 juni 2022 – het begint te zomeren…
Einde van de zomer
Jawel, het is weer welletjes geweest, vonden we. Het gaat wellicht geen dagen aan een stuk meer dan 25 graden meer zijn, en dus zal het zwembadwater toch niet meer opwarmen zoals het hoort.
Dit jaar hebben we er niet echt veel plezier van gehad, van dat zwembadje. Een paar keer, jawel, maar niet zoals voorgaande jaren. We hebben dan ook absoluut geen goeie zomer gehad, laat staan een hittegolf waarbij dat zwembadje een welkome verfrissing bood.
Mja. Laten leeglopen, kuisen, laten drogen en opbergen, en ik heb mijn terras weer terug. Oef. Niet dat we er wellicht veel zullen zitten, maar toch.