Week

Het was me het weekje wel! Eigenlijk is zorgen voor een baby, zeker als je borstvoeding geeft, een dagtaak, samen met je huishouden en zo. Op voorhand plant elke zwangere vrouw vanalles en nog wat om te doen tijdens het moederschapsverlof, maar daar komt dus bitter weinig van. Bij een tweede baby ben je al blij dat alles op rolletjes loopt :-p

Deze week had ik wél vanalles ingepland, en dat is nog gelukt ook 🙂

* Maandag: kwam Mong Rosseel, van Vuile Mong en de Vieze Gasten, langs voor een interview. Hij woont in hetzelfde dorp als mijn ouders, en we kennen elkaar dus al lang. Nu hij met pensioen gaat, vond ik het wel eens tijd om een deftig interview te doen voor Gentblogt. Alleen moet ik het nog uitschrijven.

* Dinsdag: kwam Gwen eten met haar Lena-Mare. Ik heb daar echt van genoten, gewoon wij tweeën in quasi exact dezelfde situatie: een dochter met tien dagen verschil, en we hebben allebei hetzelfde beroep, alleen een andere school. Het betekent dat we heerlijk ongegeneerd kunnen kletsen.

Lena-Mare

Oh, en ’s avonds salsa. Met dank aan mijn ventje, die dan Merel overneemt en desnoods een flesje geeft.

*Woensdag: naar de gynaecoloog. Een vierde kind zien we écht écht écht niet zitten :-p

* Donderdag: in de voormiddag samen met mijn kuisvrouw het huis op orde gekregen, en in de namiddag naar de kapper. Oh, en naar de dokter, want er was weer een dreigende borstontsteking.

* Vrijdag (vandaag dus): tandarts. Ho-hum. Ligt het nu aan het feit dat mijn ma tandarts is, of aan het feit dat ik eigenlijk gewoon van nature een broekschijter ben, maar ik ben dus echt bang van de tandarts he. Ik heb een bloedhekel aan die boren, en de trillingen daarvan die door elk beentje gaan en te voelen zijn tot in je kleinste teentje. En aangezien mijn ma officieel met pensioen is, heb ik een andere tandarts moeten zoeken, en eentje gevonden hier in Wondelgem die goeie kritieken kreeg. Ik moet zeggen: ze doet dat goed! Snel, efficiënt, zonder blabla, en pijnloos. Al zal die spuit daar ook wel voor iets tussengezeten hebben. Maar de tand waar een stukje van afgebroken was, is weer zo goed als nieuw. Ikke blij, en vooral opgelucht. Oef!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *