In 2006 was het een Latijns gedicht van mijn favoriete dichter Catullus, in 2007 alweer eentje van Catullus, maar dan wel mijn lijfgedicht (vraag maar aan mijn leerlingen), in 2008 ging ik de Nederlandstalige toer op met Hans Andreus, in 2009 kwam Van Ostaijen aan de beurt met zijn Melopee, en vorig jaar mocht het absurd zijn met de Blauwbilgorgel van Cees Buddingh.
Medunkt dat het nu eens tijd is voor een Grieks gedichtje. Soms wordt het toegeschreven aan Sappho, maar doorgaans wordt er ‘anoniem’ bij gezet. Ik vind het in elk geval bijzonder treffend, voor amper twee regels te zijn. Als u Grieks kan lezen: het klinkt ook heel mooi. En moest ik weten hoe ik makkelijk een audiofile kan overzetten van de dictafoon naar mijn PC, ik zou het voor u voorlezen (en moest dat stomme blog ook nog deftige Griekse lettertypes aanvaarden, was het nóg beter).
Eithe rodon genomèn hupoporfuron, ofra me chersin
arsamenè charisei stèthesi chioneois.Ik wou dat ik een roos was, rood als vuur…
Jij plukte me, en stak me tussen je borsten, wit als sneeuw.
Mooi hé, maar dat oudgrieks versta ik toch niet meer. Je zou het in griekse letters moeten kunnen schrijven, vind ik
Mooi…
Hier Drun, een van mijn gedichten, over een roos, met een dikke kus:
de roos
plezier in een enkele roos
dat manhaftig haar kopje verheft
tegenover het lot dat haar verdoemde
toen ze van de struik werd losgeknipt
en alleen nog door water wordt gevoed
zo staat ze nog mooi te wezen
en weet niet dat het bestaan spoedig eindigt
haar prachtige blaadjes opengespreid
als een bruidsdeken voor een bruidegom
die nooit zal opdagen
haar dorens steken venijnig scherp
ter bescherming van het tere ijle
dat toch vervliegen moet
maar ze beseft het nog niet
en houdt standvastig stand
zo spreidt ze haar weelde tentoon
en haar moed in een enkele beweging
en straalt in haar beste pracht
geplaatst in een vaas als een koningin
dat reeds in haar graf ligt
maar tamelen doet ze geen moment
en wilt nog een keer schitteren
behagen scheppend in ons genoegen
als wij ons laven aan geur en kleur
voordat het voorgoed verdwijnt
alles is vergankelijk
maar dat betekent niet dat je er niet van mag genieten