Niet alleen bij ons is er een wondertje in de vorm van Merel, ook bij mijn beste vrienden van aan ’t unief is een gelijkaardig mirakel gebeurd.
We zijn altijd hele goeie vriendinnen geweest, Gwen en ik, en waren elkaars getuige op onze respectieve huwelijken. Dat zegt al wel iets, nee? We droomden er ook van om samen zwanger te zijn, in de zomer van 1997. Dat is helaas niet gelukt: bij ons schortte er wel een en ander, en bij hen werd Leander geboren in de zomer van 99. Wij hebben moeten wachten tot voorjaar 2004, en dan nog alleen dankzij de IVFtechniek.
Maar toen ging het bij hen ook niet meer zoals het hoorde, en uiteindelijk hebben zij in 2003 Ernest geadopteerd, en in 2008 Elly, twee prachtige kinderen uit Zuid-Afrika.
Allebei hoefden we dus niet meer te rekenen op natuurlijke kinderen, en dat deden we ook niet. Tot ik afgelopen lente naar haar belde dat ik groot nieuws had, en zij met dezelfde woorden repliceerde. En toen werd op 9 november mijn Merel geboren, en op 19 november haar Lena-Mare. We waren dus samen zwanger in de zomer van 2010, iets waar we beiden absoluut niet op hadden gerekend.
Ik had haar kleintje nog steeds niet gezien (sneeuw- en vriestoestanden doen je niet bepaald buitenkomen met een pasgeboren baby), maar ben er vandaag eindelijk geraakt. We hebben heerlijk zitten kletsen, ook al was het lang geleden dat we elkaar gezien hadden. Het voelde zo vanzelfsprekend aan om daar samen in de keuken aan tafel te zitten, met twee wippertjes met elk een slapende baby aan onze voeten. Ik heb er echt van genoten. Heerlijk gewoon, een gelijkgestemde ziel.
We hebben meteen opnieuw afgesproken voor volgende week dinsdag, maar dan bij mij. Fijn he 🙂
2 Antwoorden op “Lena Mare”