Geplaatst op

Oogarts

Morgen naar de oogarts. Het werd zo stilletjesaan tijd, het was al meer dan een half jaar geleden. Unk, denkt u wellicht, wie gaat er nu om het half jaar naar de oogarts? Wel, mensen met glaucoom, zoals zowat de helft van mijn familie langs moeders kant.

Normaal gezien beginnen ze te controleren vanaf 40 jaar, ik heb al een verhoogde oogdruk sinds mijn 25ste. Niks ergs, aangezien het met oogdruppels ’s morgens en ’s avonds perfect onder controle kan gehouden worden. Mijn overgrootmoeder was er blind door, mijn grootmoeder bijna, maar mijn ma druppelt al jaren, en heeft een perfect zicht (toch wat glaucoom betreft).

Zelf moet ik wel een bril dragen, maar dat heeft niks met de ziekte te maken, mijn gezichtsveld is perfect. Ik ga wel een nieuwe lens aanvragen (de vorige linkerlens was gescheurd), zodat ik met het goeie weer weer zonder bril kan rondlopen, en een zonnebril dragen. Maar ik ben ook wel van plan een zonnebril op sterkte aan te schaffen: de brilwinkel om de hoek heeft net een promotie van 65 euro voor een zonnebril op sterkte, op voorwaarde dat je dioptrie niet al te erg is natuurlijk. Lijkt me schitterend voor op vakantie aan het zwembad 🙂

Geplaatst op

So Much Pun

Op een of andere manier ben ik op So Much Pun verzeild, en er zitten echt goeie tussen. Vooral met deze ben ik in de lach geschoten, zeker met de titel erbij:

But I didn’t shoot no Comic Sans.

serif

Geplaatst op

Sioen – calling up Soweto

Zoals ik al eerder zei, heeft mijn wederhelft zijn oog laten vallen op een prachtig gerenoveerde loods aan de Voorhavenlaan, Loods 22. Een metalen geraamte is volledig in orde gezet, en op de eerste verdieping zijn er lofts, op de benedenverdieping zijn er bedrijfsruimtes. Alles staat nog in ruwbouw – er zijn alleen de buitenwanden in glas, en een vloer. Binnenmuren staan er (nog) niet, en dus is het een ideale plek om een concert te geven.

sioen De projectontwikkelaar van dienst vond dat ook, en organiseert er op zaterdag 22 mei een concert van buurtbewoner Sioen – calling up Soweto.

Sioen trok enkele zomers geleden naar de township Soweto in Zuid-Afrika en zette er een samenwerking op met plaatselijke muzikanten waaronder levende legendes als Pops Mohamed en Khaya Mahlangu. Samen met hen, vier schitterende backing vocalisten uit hartje Soweto en zijn eigen band maakte Sioen de geëngageerde feestplaat ‘calling up Soweto’. Vernieuwend en gedurfd, maar onmiskenbaar Sioen, met Frederik Sioen (vocals, piano), Pops Mohamed (kora, kalimba, mbira), Khaya Mahlangu (sax), Vus’muzi Nhlapo (backing vocals), Vuyo Tshuma (backing vocals), Abueng Gasta Mkhonza (backing vocals), Duduzile Majola (backing vocals), Mirko Banovic (bas), Frederik Segers (gitaar) en Laurens Smagghe (drums)

Het voorprogramma wordt verzorgd door lil’queenies, met die andere buurtbewoner Pieter-Jan De Smet (vocals, gitaar), Nic Roseeuw (sax) en Lieven Declercq (drums). Zij brengen voor u Chuck Berry terug tot leven.

Aansluitend op het concert  zorgen DJ Sioen & Smagghe voor een zwoele DJ-set.

  • deuren open om 20.00u
  • duur: 75′
  • gratis voor buurtbewoners van de Muide & Meulestede
  • 5 euro ADK voor niet-buurtbewoners
  • Kaarten te verkrijgen via www.loods22.be
Geplaatst op

Odorama

Nog wat pluksel uit de eigen tuin, maar hier zou je vooral de geur moeten bij hebben. De geur van meiklokjes/lelietjes-van-dalen/muguetjes: onbeschrijfelijk en onbetaalbaar!

meiklokjes

Geplaatst op

Kantoor

De kogel is door de kerk, mijn wederhelft heeft samen met zijn broer een bvba opgericht, en daarmee (en met een serieuze lening van de bank) een nieuw kantoor gekocht. Bedoeling is in het najaar daar zowel Netlash als Talking Heads onder te brengen, en een paar flexplekken.

Vandaag zijn mijn schoonouders, nonkel, schoonbroer en diens vriendin komen kijken wat er nu eigenlijk gekocht is. Momenteel is het nog een grote open ruimte waar ze de vloer in aan het leggen zijn, maar het geeft al een prachtig idee van wat het kan worden. Bart en Dirk zien het alvast helemaal zitten.

En ik? Ik heb taart geserveerd aan de hele bende, en champagneglazen meegesmokkeld naar het gebouw. En ik hoop vooral dat het wat gemoedsrust zal geven aan mijn drukbezette ventje.

netlash_nieuw_kantoor2

Geplaatst op

Mazout

Oef! Om heel eerlijk te zijn, ik was er niet helemaal gerust in.

Gisteren had ik dus in allerijl een aantal mazoutleveranciers gebeld, en de prijzen liepen nogal uiteen. De leverancier om de hoek vroeg 0,65 cent per liter, iets verderop zelfs 0,69. Op de website van Mazoutvoordeel zag ik echter 0,6163 staan, wat meteen toch een mooi verschil oplevert, voor Essomazout. Helaas stond er nergens wanneer ze konden leveren. Ja, je kon een dag opgeven en dan gingen ze je de dag voordien wel contacteren, maarre… Het was wel dringend. Soit, ik heb gebeld naar de GSM van de contactpersoon, en die garandeerde me dat de volgende dag geen enkel probleem was.

Ik heb dus besteld, en jawel, ze zijn deze middag langs geweest, zoals gevraagd. De man zei wel dat ik nog best twee uur wachtte om de installatie weer aan te leggen, kwestie van geen slib in de ketel te zuigen. Het was hier lekker warm door de kachel, erg vond ik dat niet.

Maar ik moet toegeven, toen de ketel daarstraks probleemloos opstartte, en de radiatoren begonnen te warmen, slaakte ik een zucht van verlichting.

Wat een kutweer in mei ook, zeg!

Geplaatst op

Veranda

Jawel, netjes zoals afgesproken parkeerde hier iets voor negen een grote camionette. Drie knappe jonge gasten (het tegendeel van de clichébouwvakker met bierbuik, petje en bilspleet, maar eerder de categorie Cola Light-leverancier) kwamen een hoop spullen installeren, dekten netjes het parket af, en togen aan het werk.

Buiten was het zeven graden. Ugh. Niet meteen wat je je voorstelt, als je plant om op 11 mei je verandaruiten te laten vervangen. Ergens was ik zelfs blij dat ik tussen 10.00 en 13.00 moest gaan werken, want ik zat zowat te vernikkelen aan mijn bureau. Toen ik tegen twee uur thuiskwam, zaten zo goed als alle vensters er alweer in, en kon ik de verwarming aanzetten.

Enfin, dat dacht ik dan toch weer. Storing. Humpf. Even naar de chauffagist gebeld, en die vroeg me of ik wel zeker was dat ik nog brandstof had. Ik antwoordde met klem dat dat het probleem niet kon zijn, want dat we nog maar in oktober 2000 liter hadden ingeslagen. Iets later ging ik toch maar eens kijken, en jawel, nog een miezerige twee cm in de tank. En binnen was het vreselijk koud intussen, door de langdurige afwezigheid van ramen net die dag.

Ik ben als een gek beginnen opzoeken en rondbellen, en heb een bijzonder scherpe prijs gekregen via een website, levering de volgende dag. Ik heb dan maar de kachel aangestoken, en dat was bijzonder haalbaar, gelukkig maar.

Murphy, iemand?

Soit, ik heb opnieuw deftige ramen in mijn veranda, en hoef geen schrik meer te hebben als het begint te regenen buiten.

veranda1

veranda2

Geplaatst op

Lunch

Mijn collega’s keken raar op vandaag toen ik me niet richting eetzaal begaf voor een warme maaltijd, maar wel een grote plastiek doos uit de ijskast plukte, en me daar aan tafel zette.

Tot ze de inhoud zagen, met de overschot van het heerlijke visbuffet van gisteren.

Toen keken ze eerder jaloers.

Njeh :-p

Geplaatst op

Moederdag

Twee jaar geleden hadden we nog buiten zitten ontbijten, en was het heerlijk weer, vandaag stond de chauffage aan om moederdag te vieren. Niet dat dat de pret drukte: er werd vrolijk samen ontbeten met een zachtgekookt eitje en versgebakken croissants, en Wolf en Kobe kwamen hun cadeautjes tonen, uiteraard.

kadowolf

Van Wolf kreeg ik een liefdesmeter, een collage van de zee, en vooral ook een prachtig beplakt juwelenkistje (gelukkig met heel veel lijm zodat het zand goed vast hangt), en van Kobe een zelfgeschilderd bloempotje met daarin twee zonnebloemen.

kadokobe

We deden het daarna lekker rustig aan, en vertrokken tegen de middag naar Ronse, naar het diner bij de schoonouders. Ondanks het koude weer hield Nelly vast aan de moederdagtraditie van het koud buffet, en dat hebben we ons geen moment beklaagd: het buffet dat ze besteld had, was weer om duimen en vingers bij af te likken, en zodanig ruim dat iedereen nog eten meekreeg voor de volgende dag. Gerookte zalm, gepocheerde zalm, tonijncarpaccio met mozzarella, tomates crevettes, vismousse, maar ook een evenwaardig vleesbuffet, met prachtige verse asperges. Heerlijk!

En het dessert moest eigenlijk er niet voor onderdoen. Nelly had zelf rijstpap gemaakt en een grote kom verse gesneden aardbeien, en haar zelfgemaakt roomijs. Daarnaast had ze nog een zalige kom chocomousse besteld, en ook een grote kom trifle, met merengue in, madeleintjes, massa’s slagroom, en heel veel fruit. Man man man!

Daarna zijn we nog even bij mijn ouders langsgegaan, en gelukkig had ma, zoals gevraagd, niks voorzien om te eten, want wij konden geen pap meer zeggen.

Verwondert dat iemand?

Geplaatst op

Slapen

Kobe is nu bijna drie jaar, en heeft nog steeds ongelofelijke nood aan een dut in de namiddag. Ik schrijf met opzet ‘dut’, want een ‘dutje’ kan je het niet noemen.

Uiteraard gaat hij naar school, en op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag komt er van slapen niet veel in huis. Maar op woensdag, zaterdag en zondag slaapt hij. En dan bedoel ik slapen: doorgaans een stevige drie uur, en dan moet ik hem nog wakker gaan maken…

En het is niet alsof hij ’s nachts niet slaapt: ze liggen er beiden in tussen zeven en half acht, en slapen tot zeven uur ’s morgens.

Toch durft hij wel eens te protesteren tegen dat slapen: dan zegt hij dat hij niet moe is, terwijl hij in zijn ogen aan het wrijven is en passief in de zetel hangt. Dan brult hij als ik hem toch meeneem naar boven, en spartelt hij tegen als ik hem een slaappamper aantrek. Maar zodra hij in bed ligt, en ik tegen hem aankruip voor een knuffel en een slaapliedje, dan wordt hij stil. Dan valt zijn euro, dat het misschien toch wel lekker is zo in bed, en dat het toch wel deugd zou doen. En dan blijft hij stil voor drie uur.

Raar kind :-p