Geplaatst op

Helluvanafternoon

Bleh.

Het had geen zin om nog voor de middag te vertrekken, want Kobe moest eten rond twaalf uur, en hij was maar wakker om elf uur. Fijn dus. Ik ben alleen nog in de apotheek geraakt, en toen bleek dat ik zowat de helft niet eens mee had. Goed bezig.

Tegen dat ik gegeten had, belde mijn broer met VIPkaarten voor een promsconcert met receptie voor, tijdens en na, en goeie fuif. Whiskybar, champagnebar, oesterbar, the works. Het heeft enige voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk zorgt oma voor de drie kleinkinderen (4, 1,5 jaar en 5 maanden). Ze zuchtte al op voorhand :-p

Rond half twee vertrokken:
– C&A om de twee soldenbroeken van gisteren voor Bart om te ruilen (ik had mijn ventje magerder ingeschat) maar zijn maat was er niet meer, dus 1 broek meegenomen die niet in solden was. De pantoffeltjes voor Kobe waren ook te klein. Vind maar eens pantoffeltjes zonder zool in maat 21 :-p Dus niet echt een succes.
– BBKS, een chique kinderwinkel op de Elyseese Velden waar ik graag in de solden eens binnenspring, is blijkbaar verdwenen. Wellicht failliet door de net iets te hoge prijzen.
– GB Groene Vallei, om een ebaydinkske op te halen in het Kialapunt aldaar. Alleen was de scanner kapot/nog niet geleverd, dus ook dat was ‘niet geslaagd’
Ik begon het al op mijn heupen te krijgen. Zeul maar eens rond met een baby van 8 kilo in een maxicosi. Dat wéégt!

– Dreamland, om een nieuwe autostoel voor in Barts Audi, waar hij Isofix in laten installeren heeft. “Laten installeren, mevrouw? Isofix is tegenwoordig standaard, alleen dat speciale Isofixsysteem van Bébéconfort moet nog apart geïnstalleerd worden. Wat heeft uw man precies?” Ja, goeie vraag.  Ik heb dan maar een stevige autostoel groep 3 voor Wolf voor in mijn auto meegenomen, eentje waarop hij kan zitten met de autogordel om. Eentje voor grote jongens dus. Maar echt een succes kan je het niet noemen.

– ’t Fabriekske (mega schoenwinkel op de Drongensesteenweg): een nieuw paar korte zwarte botjes voor mij, en een paar van die parksloefkes voor Kobe. “Maar mevrouw, ik denk niet dat dat nog bestaat in maat 21. Zeker dat die andere te klein zijn?” En ook niks gevonden voor mezelf. Alleen een rechterarm die 5 centimeter langer is ondertussen.

– Colruyt. Gewoon mijn ding gedaan, en ze hadden alles. Oef.

Ondertussen was het vier uur, de etenstijd van Kobe. Die had wel wat liggen slapen hier en daar, maar toch niet vol overtuiging. Gelukkig heb ik een droom van een kind, zodat hij wel ijverig aan het tutteren was om me duidelijk te maken dat hij honger had, maar verder geen kik gaf. Integendeel, zodra ik iets zei tegen hem, begon hij te lachen naar me.

Allez bon, de hele namiddag weg, ik pompaf, en eigenlijk gewoon geen bal resultaat, als je de Colruyt niet meerekent. Ik ga nog maar eens naar de apotheek lopen, en ik denk dat ik daarna een lange hete stoomdouche ga nemen. Kwestie van niet in slaap te vallen tijdens dat concert.

Geplaatst op

Shopping from hell

In tegenstelling tot I. had ik al alle cadeautjes liggen, maar aangezien ik vanavond uitgebreid kook, moest ik wel nog om boodschappen.

Ik was gelukkig vooruitziend geweest, had vrijdagavond (na achten, heerlijk rustig) al het meeste in huis gehaald, en de verse producten besteld. Zo moest ik vandaag ‘enkel’ maar de bestellingen ophalen.

Ja slaapwel! Eerst tien minuten aangeschoven om toch maar een parkeerplaatsje te vinden, bijna een gevecht moeten leveren voor een winkelkar, en daarna de massa binnengestapt. Gelukkig heb ik twee droomkinderen: de baby (die nochtans bijna eten moest hebben) lag rustig rond te kijken vanuit zijn maxicosi en viel uiteindelijk in slaap, en Wolf was bijzonder beminnelijk, zat op en rond de kar, en speelde menselijk boodschappenlijstje.

Uiteindelijk heb ik er bijna een uur over gedaan, inclusief het parkeren en de tien minuten aanschuiven aan één van de 15 kassa’s. Zoals een vrouw bij de groenten, waar een hopeloos kluwen van winkelkarren was ontstaan, me toegrijnsde: “Gewoon rustig blijven. Héél rustig”.

Gelukkig ben ik van nature zen in dat soort toestanden. En ben ik blij dat Bart de boodschappen niet moest doen :-p

Geplaatst op

Spaceframe Sculpture Kit

Via Popgadget zag ik dit staan, en ik was meteen verkocht: onze Wolf zijn grootste hobby is huisjes en kampen bouwen met zowat alles wat hij kan vinden: tafels, stoelen, zetels, kapstokken, bezemstelen, dekens, lakens…

Jammer genoeg verschepen ze, zoals zo vaak, niet buiten de US. Grr. Zeker met de lage dollar was dit best interessant geweest…

Geplaatst op

Twitter

twitter_maintenance.jpg

Goh, dat het toch een echte verslaving blijkt te zijn! Ik zit al de hele tijd te refreshen om te zien of het nog niet terug online is, en ik ben verre van de enige, zo blijkt. Clopin heeft het lastig, en ook Emich voelt het kriebelen, en er zijn er nog een pak.

En dan heb je nog geen Bart in huis gehad, die al vier dagen niet mag Twitteren.

Geplaatst op

Kafka

Naar aanleiding van een post bij Tessa wilde ik jullie het volgende verhaal niet onthouden.

Ik moest voor een interimjob of zo (het is een paar jaar geleden) een paar papieren hebben, en ik wist niet of ik nu bij de VDAB of de RVA moest zijn daarvoor. Ik zou dat dus wel even gaan vragen bij de RVA in de Korte Meer, dacht ik zo, ik moest toch in ’t stad zijn.

Ik mijn moto op, en daar naartoe. Ik kom beneden in de hal, en ik zie dat de bureaus eigenlijk enkel in de voormiddag toegankelijk zijn voor het publiek, en dat je in de namiddag enkel telefonisch inlichtingen kan krijgen. Bon, ik was er nu toch, ik kon het evengoed even gaan vragen, en zou dan wel een andere keer terugkomen om de bewuste papieren.

Ik dus naar boven, waar ik terechtkom aan een soort balie. Daarachter staan een hoop bureaus opgesteld, beladen met paperassen, en waar een dame van middelbare leeftijd zit te … zwoegen, had ik bijna gezegd.
Zeer verstoord kijkt ze op, wanneer ik beleefd mijn keel schraap om de aandacht te trekken.

– Excuseer, mevrouw, kunt u mij soms zeggen…

Zonder een woord uit te brengen wijst ze naar een bord, waar nog eens de openingsuren herhaald worden.

– Ik besef dat, mevrouw, maar ik wil enkel een inlichting.
– Madam (het Gentse accent kan/wil ze niet weg steken), de bureau’s zijn nui geslote, veur inlichtinge moede belle.
– Ja maar, mevrouw, ik ben hier nu toch, kan u me soms zeggen…
– Zeg, kundegij nie leze messchiens? Os ge een inlichtinge wilt, moede ofwel morgenneuchtink terugkome, ofwel ne kier belle.
– Maar mevrouw…

Nors draait ze zich terug naar haar papierwerk, en keurt me geen blik meer waardig.

Bon. Ik open mijn handtas, en haal mijn GSM boven. Onverstoord begin ik het nummer van het bureau (dat op het bord naast mij geafficheerd staat) in te tikken. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat het mens nors in mijn richting kijkt omdat ik nog steeds niet verdwenen ben. Dan gaat de telefoon op haar bureau over. Met een blik die het midden houdt tussen verbazing, ontzetting en ongeloof staart ze in mijn richting. De telefoon rinkelt. Zij staart.

Na een tiental belsignalen spreek ik haar aan: ‘Excuseer mevrouw, maar zou het mogelijk zijn de telefoon op te nemen? Ik zou graag een inlichting willen.’

Nog even blijft ze in mijn richting staren, dan pas komt ze in beweging. Ik zet de GSM af, zodat het gerinkel ophoudt.

– Ja?
– Wel, mevrouw, formulier xxy/14, kan ik dat bij u krijgen, of moet ik daarvoor bij de VDAB zijn?
– VDAB
– Ah, bedankt mevrouw, meer moest ik niet weten! Nog een prettige namiddag verder!

Ik denk dat ze daar nog even is blijven staan kijken. Kafka is de wereld nog niet uit.

Geplaatst op

Hoest

Kijk, zo krijg je me dus echt kwaad.

Bart heeft al weken last van een deftige blafhoest. Veel kan ik er uiteraard niet aan doen, behalve hem een beetje bemoederen. Zelf zegt hij dat hij het maar echt krijgt als er een kou op zijn borst valt, zoals bijvoorbeeld in de onverwarmde gangen en kamers van ons huis.  Granted, dat kan best zijn.

Gisteren was het zo erg dat hij toch wel hoestsiroop heeft genomen, of zijn longen lagen binnen de kortste keren ergens aan zijn en mijn voeten. Soit. Dokters zijn overbodig, vindt hij, dus ik laat hem maar doen.

Tot het me deze morgen opviel dat hij zijn auto ging aanzetten in de vrieskou (bevroren ruiten, weetuwel) zonder jas aan. Hmm. Dan is het in de gangen hier toch minstens tien graden warmer.

En dàn viel het me op dat hij geen winterjas draagt, wel zo’n kostuumvestachtig lang ding. Mooi, toegegeven, classy, stijlvol, cool, en absoluut niet warm.

‘Ik moet toch nooit buiten zijn, ik ga van mijn kantoor altijd recht de auto in’.

Yep. Behalve die volle vijf minuten dat hij Wolf gaat afzetten aan school, en het hele eind met hem meeloopt. Uit ervaring weet ik dat dat ver genoeg is om in de regen doorweekt te zijn, of – zoals nu – door en door koud als je geen jas aanhebt. Of het eindje naar het restaurant ’s middags. Ook geen jas voor nodig natuurlijk.

Het erge is, dat je een klein kind kan verplichten een jas aan te doen. Een volwassen man met een blafhoest blijkbaar niet. En dat verstand? Dat heb ik al jaren geleden opgegeven.

Grr. Dat hij zijn warme melk met honing in het vervolg zélf maakt. Né.

Geplaatst op

Hoofddoek

Ik lees net bij onder andere Huug, I. en Michel dat het stadsbestuur van Gent de hoofddoek heeft geband.

Ontzetting is wat er even bij mij opkwam. Zoals ik deze week ergens gelezen heb: de hoofddoek verbieden is net zo erg als hem verplichten. Het is allebei een kwestie van het verhinderen van vrije keuze.

Zelf zou ik liever zien dat mijn leerlingen van 12 de hoofddoek niet dragen (kwestie van integratie en zo), maar ik zal ze nooit, nooit daarover aanspreken of daarom ook maar enigszins anders bekijken. Is dit geen kwestie van leven en laten leven?

Ik ben toch wel teleurgesteld, echt.

Geplaatst op

Onderzoekscompetenties

Soms weet ‘Brussel’ toch echt niet goed waar ze mee bezig zijn.

Neem nu de invoering van ‘onderzoekscompetenties (OC)’ in het middelbaar onderwijs. Ik ben het er volmondig mee eens dat leerlingen na hun ASO in staat moeten zijn om een ‘paper’ te maken, want daar komt het in principe op neer. OC staan dus voor het onderkennen van een onderwerp, deelvragen kunnen stellen over dat onderwerp, gericht opzoekingen kunnen doen, relevantie bepalen van gevonden informatie, samenvatten en op één of andere manier kunnen verwerken, hetzij in een paper, een presentatie, een tentoonstelling…

Alleen heeft Brussel dat zomaar ingevoerd. Plots staan de OC in de eindtermen, en zijn we verplicht die op te nemen in het programma. Alleen is daar absoluut geen tijd voor voorzien in de leerplannen (die zo al vaak overbelast zijn), weet geen kat wat er nu precies van ons verwacht wordt, en moet je zelf maar een draai zien te geven aan de concrete invulling ervan. Onze respectieve pedagogische adviseurs spreken elkaar zelfs bijzonder hardnekkig tegen…

Sommige scholen laten de complementaire vakken in de derde graad vallen en voorzien op die manier ‘vrije ruimte’ in het lesrooster, waarin aan de OC kan gewerkt worden. Dat betekent wel dat je bij bv. de richting ‘Moderne Talen’ de opties Spaans en Duits laat vallen, of dat er geen richtingen met 8 uur wiskunde meer zijn.

Een andere optie is, zoals onze school het nu gaat doen, alle andere individuele eindwerken schrappen, en de taak voor de OC standaardiseren voor alle richtingen, wel na de uren dus. Dat betekent dat de leerlingen in groepjes van vier worden ingedeeld, een onderwerp opgegeven krijgen, en dat moeten uitwerken naar een presentatie tegenover de andere leerlingen. Hun vorderingen daarvan moeten ze bijhouden in een elektronisch logboek, in te loggen op het schoolplatform.

Voor welke vakken moeten die OC uitgewerkt worden? Gelukkig niet voor allemaal! Binnen het ASO heeft vrijwel elke richting (behalve de Humane Wetenschappen) twee polen, waarvoor die OC moeten uitgewerkt worden. Leerlingen van de economie-wetenschappen moeten dus OC onder de knie krijgen voor zowel Economie als een van de wetenschappen: fysica, chemie, biologie of aardrijkskunde. Latijn-Wiskunde heeft dus zowel Latijn als wiskunde op het menu.

En daar wringt nu het schoentje (voor mij dan toch): onze school heeft er gisteren tijdens de studiedag (waar ondergetekende uiteraard niet aanwezig was wegens ouderschapsverlof) voor gekozen om een combinatieproject te doen voor beide polen. Grieks is vlot te combineren met Latijn, maar hoe rijm je Latijn met wiskunde? Gelukkig heeft één van de mathematici van dienst vannacht al haar hoofd gebroken daarover, en is met twee mogelijke themata op de proppen gekomen: kiesstelsels en getallenstelsels. Zie ik wel zitten.

Ik vind het wel vreselijk jammer dat ik zelf mijn ding niet meer kan doen met mijn leerlingen: vorig jaar hebben ze een Romeins banket uitgewerkt voor zes mensen (vier leerkrachten klassieke talen, en dan de directie): kostumering, aankleding van het lokaal en de aanligbedden, eten, entertainment, en de PR en rituelen/gewoontes/handelingen natuurlijk. Ik hoefde niks op papier te hebben, zolang het banket maar klopte. Persoonlijk vond ik het fantastisch, hebben de leerlingen prima samengewerkt, en konden ze op mijn vragen antwoorden. Zelf hebben ze daar ook veel aan gehad, zeiden ze: ze vonden het veel leuker om aan iets concreets te werken, dan aan een ‘saai eindwerk’.

Nu hadden ze ook al prima ideeën, maar jammer genoeg heb ik gisterenavond alle plannen moeten afschieten: terug naar het saaie theoretische eindwerk. Krijg ik dan al eens de kans om dat Latijn wat te laten ‘leven’, stampen ze het meteen weer dood. Ach ja…

Geplaatst op

Gewicht

Bah. Als het op eten aankomt, heb ik echt een ruggengraat als een verlamde kwal op wiet…

Geplaatst op

Werkzaamheden aan de R4 in Wondelgem

Wegwerkzaamheden, heet het voluit. Het zal me worst wezen, het stuurt alles hier in de buurt in de war. Waar heb ik het precies over? Wel, de herstellingswerkzaamheden aan het wegdek op het kruispunt van de R4 en de Evergemsesteenweg in Wondelgem. Juist ja.

Concreet houdt dat in dat alle verkeer op de R4 over 1 rijstrook per rijrichting wordt geleid, en dat hij niet meer te dwarsen valt aan het bewuste kruispunt. Fijn hoor.
Zaterdag heb ik om 18.00u tien minuten in de file gestaan, donderdag om 15.00u was het amper vijf minuten. Ik mag het dus niet gedróómd hebben dat ik er op pakweg een vrijdag om 17.00u door moet: er staat standaard zo al een kwartier file, dus doe dat maar maal vier. Yippie.

De alternatieve wegen zijn overigens ook niet zo opbeurend: tijdens het spitsuur kan je ook aan de afrit Vinderhoute een tijdje staan aanschuiven, en de afrit Eeklo zit ook al strop.

Helemaal leuk wordt het als je eigenlijk gewoon wil dwarsen, en bv van Meulesteebrug naar Evergem wil. Reken ook maar op een pak meer tijd dan gewoonlijk: de omleiding loopt nu eenmaal langs die route, zodat je ook wel file kan hebben van aan de brug tot de R4. Leuk als je zoals ik even naar de Brico wil, of naar de kinesist moet, of stomweg wil tanken.

Ze zijn vorige week begonnen, en zouden zich nog kunnen bezighouden, als we de borden moeten geloven, tot begin november. Als het weer het toelaat. Het eeuwige optimisme van wegenwerkers kennende, houd ik mijn hart vast: wedden dat Murphy toeslaat?

In elk geval: een gewaarschuwd man enzovoort. Kom dus niet in de buurt van de R4 als het niet echt moet. Wordt het hier misschien eens wat rustiger :-p