Argh, die woorden!

Kijk, het zal wel weer aan mij liggen, maar er zijn zo van die woorden waar ik mij onnoemelijk kan aan ergeren, wegens diverse redenen: te betuttelend, te vrijblijvend, teveel buzz, gewoon ronduit lelijk, of vaak het buikgevoel. Ik ga proberen er een aantal op te noemen, maar doorgaans ban ik die zoveel mogelijk uit mijn hoofd. Ik zal deze wel regelmatig updaten. Wie er nog heeft: zet ze er met plezier bij, kunnen we een lijstje opstellen!

– kostenplaatje: kan het niet gewoon ‘kostprijs’ zijn? Wat heeft dat plaatje ermee te maken?
– spijsverteringsprobleempjes: dat woord zet zich meteen op mijn darmen!
– evident: Martens springt dadelijk voor de geest. Waarom niet ‘vanzelfsprekend’?
– een sympathieke spring-in-’t-veld: wel, blijf daar dan!
– we zullen dat even kortsluiten (ipv afspreken): als iemand me ooit dat voorstel doet, krijgt die een gemene opmerking over elektrocutie of zo. Grr! Aangebracht door Stijn, btw.

Grrr.

Kijk he, soms he, zo heel soms he, zou ik Wolf zijn nek willen omdraaien. Hij is vandaag mee in ’t stad geweest en heeft wel vijf keer netjes op het toilet een plasje gedaan.

We zijn thuis, hij is buiten aan het spelen, en plots komt hij me halen omdat hij kaka heeft gedaan. Een gigantische hoop in zijn onderbroek en broek. En wie staat er weer kak uit te wassen ? Hmm ? Fijn hoor, zo’n zindelijkheidstraining.

Hmpf.

Ontstekingen en andere onnozeliteiten

Jawel, ik ben dus een van die weinige mensen die haar wijsheidstanden laat trekken en daar dan een mega infectie op krijgt. Ik dàcht al dat het niet normaal was dat die zwelling na een paar dagen nog niet verminderd was, wel integendeel.

De donderdag die tanden er dus laten uithalen, de vrijdag en zaterdag dood gelegen van de zeer, de zondag eigenlijk idem, de maandag dan maar gebeld naar het ziekenhuis en na veel vijven en zessen doorverbonden geworden met de stomatoloog van dienst (want het UZ maakt de brug en was dus eigenlijk feitelijk zo’n beetje dicht). Die heeft me per telefoon zware antibiotica voorgeschreven (die ik gelukkig nog liggen had, bespaarde me een trip naar de huisarts), en woensdagmorgen ikke op controle, met nog steeds mega-, maar niet meer hyperkaak. Er zat een keiharde bol van 5 cm doorsnede in de breedte (gelukkig niet in de hoogte) en die moest weg, maar ze gingen er gelukkig niet meer aan snijden. De antibiotica begon eindelijk te werken, en ondertussen kan ik mijn bakkes al drie cm open doen, en is de ontsteking zo goed als weg. Ik ben vrijdag voor we op weekend gingen nog even op controle gemoeten, en ja, ze waren content, precies alsof ze er eigenlijk een beetje mee ingezeten hadden. Hmm. Fishy.
Puh. Ik heb het al gezegd: rommel en brol.

Ergernis oh ergernis !

Vorige week heb ik – zo dàcht ik althans – een reis geboekt voor ons tweetjes naar Kroatië. Ik was eerst al in het reisbureau langsgeweest, en daar zat alles naar Montenegro (mijn eerste goesting) en Kroatië vol. Fijn.

Dan maar op aanraden van ma naar Connections beginnen kijken op het net. Rustig iets uitgezocht, geboekt, info doorgegeven, Visakaart ingegeven, bevestigd, en dat was dat. Alleen, geen bevestiging per mail of zo. Hmm? Bizar.

Na een week nog steeds geen bevestiging, dus eventjes gebeld naar het betaalnummer van Connections. Geen boeking te bespeuren. ‘Bel even naar het hoofdkantoor, mevrouw’. Ook daar niks te bespeuren, bijna afgeblaft omdat ik twijfelde welk van mijn drie meest frequente emailadressen ik had gebruikt, en ellenlang aan het lijntje gehouden. Dan maar naar VISA gebeld (eerste wachttijd: 11 minuten, tweede poging 13 minuten, en dan maar opgegeven) om te proberen achterhalen of er geld van de rekening was gegaan. Gelukkig wist mijn lieve echtgenoot me te vertellen dat ik die info ook in online banking kon zien. Hah. Geen geld afgegaan.

Na drie pogingen om opnieuw het betaalnummer van Connections (waar je moet boeken) te bereiken (je geraakt wel binnen, krijgt stemcomputer aan de lijn, en moet dan wachten tot ze de bezettoon doorgeven :-p) had ik er genoeg van. Ik weet trouwens niet hoeveel die voormiddag telefoneren me gekost heeft, maar het zal genoeg zijn ! Ik heb dan maar alles geboekt in het kantoor van Connections in de Hoogpoort, waar ze bijzonder vriendelijk en efficiënt waren. Enne, het is wel degelijk Montenegro geworden, in een fijn (gigantisch) hotel met uitgebreide buffetten. Exact wat mijn overwerkte ventje wilde. Fijn toch ?