In tegenstelling tot I. had ik al alle cadeautjes liggen, maar aangezien ik vanavond uitgebreid kook, moest ik wel nog om boodschappen.
Ik was gelukkig vooruitziend geweest, had vrijdagavond (na achten, heerlijk rustig) al het meeste in huis gehaald, en de verse producten besteld. Zo moest ik vandaag ‘enkel’ maar de bestellingen ophalen.
Ja slaapwel! Eerst tien minuten aangeschoven om toch maar een parkeerplaatsje te vinden, bijna een gevecht moeten leveren voor een winkelkar, en daarna de massa binnengestapt. Gelukkig heb ik twee droomkinderen: de baby (die nochtans bijna eten moest hebben) lag rustig rond te kijken vanuit zijn maxicosi en viel uiteindelijk in slaap, en Wolf was bijzonder beminnelijk, zat op en rond de kar, en speelde menselijk boodschappenlijstje.
Uiteindelijk heb ik er bijna een uur over gedaan, inclusief het parkeren en de tien minuten aanschuiven aan één van de 15 kassa’s. Zoals een vrouw bij de groenten, waar een hopeloos kluwen van winkelkarren was ontstaan, me toegrijnsde: “Gewoon rustig blijven. Héél rustig”.
Gelukkig ben ik van nature zen in dat soort toestanden. En ben ik blij dat Bart de boodschappen niet moest doen :-p