Bleh.
Het had geen zin om nog voor de middag te vertrekken, want Kobe moest eten rond twaalf uur, en hij was maar wakker om elf uur. Fijn dus. Ik ben alleen nog in de apotheek geraakt, en toen bleek dat ik zowat de helft niet eens mee had. Goed bezig.
Tegen dat ik gegeten had, belde mijn broer met VIPkaarten voor een promsconcert met receptie voor, tijdens en na, en goeie fuif. Whiskybar, champagnebar, oesterbar, the works. Het heeft enige voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk zorgt oma voor de drie kleinkinderen (4, 1,5 jaar en 5 maanden). Ze zuchtte al op voorhand :-p
Rond half twee vertrokken:
– C&A om de twee soldenbroeken van gisteren voor Bart om te ruilen (ik had mijn ventje magerder ingeschat) maar zijn maat was er niet meer, dus 1 broek meegenomen die niet in solden was. De pantoffeltjes voor Kobe waren ook te klein. Vind maar eens pantoffeltjes zonder zool in maat 21 :-p Dus niet echt een succes.
– BBKS, een chique kinderwinkel op de Elyseese Velden waar ik graag in de solden eens binnenspring, is blijkbaar verdwenen. Wellicht failliet door de net iets te hoge prijzen.
– GB Groene Vallei, om een ebaydinkske op te halen in het Kialapunt aldaar. Alleen was de scanner kapot/nog niet geleverd, dus ook dat was ‘niet geslaagd’
Ik begon het al op mijn heupen te krijgen. Zeul maar eens rond met een baby van 8 kilo in een maxicosi. Dat wéégt!
– Dreamland, om een nieuwe autostoel voor in Barts Audi, waar hij Isofix in laten installeren heeft. “Laten installeren, mevrouw? Isofix is tegenwoordig standaard, alleen dat speciale Isofixsysteem van Bébéconfort moet nog apart geïnstalleerd worden. Wat heeft uw man precies?” Ja, goeie vraag. Ik heb dan maar een stevige autostoel groep 3 voor Wolf voor in mijn auto meegenomen, eentje waarop hij kan zitten met de autogordel om. Eentje voor grote jongens dus. Maar echt een succes kan je het niet noemen.
– ’t Fabriekske (mega schoenwinkel op de Drongensesteenweg): een nieuw paar korte zwarte botjes voor mij, en een paar van die parksloefkes voor Kobe. “Maar mevrouw, ik denk niet dat dat nog bestaat in maat 21. Zeker dat die andere te klein zijn?” En ook niks gevonden voor mezelf. Alleen een rechterarm die 5 centimeter langer is ondertussen.
– Colruyt. Gewoon mijn ding gedaan, en ze hadden alles. Oef.
Ondertussen was het vier uur, de etenstijd van Kobe. Die had wel wat liggen slapen hier en daar, maar toch niet vol overtuiging. Gelukkig heb ik een droom van een kind, zodat hij wel ijverig aan het tutteren was om me duidelijk te maken dat hij honger had, maar verder geen kik gaf. Integendeel, zodra ik iets zei tegen hem, begon hij te lachen naar me.
Allez bon, de hele namiddag weg, ik pompaf, en eigenlijk gewoon geen bal resultaat, als je de Colruyt niet meerekent. Ik ga nog maar eens naar de apotheek lopen, en ik denk dat ik daarna een lange hete stoomdouche ga nemen. Kwestie van niet in slaap te vallen tijdens dat concert.